Τί σημαίνει για σένα "μπαμπάς" Θοδωρή Αθερίδη, Άννα Κουτσαφτίκη, Φωτεινή Αθερίδου, Αθηνά Μουστάκα;

Οι  Θοδωρής Αθερίδης, Άννα Κουτσαφτίκη, Αθηνά Μουστάκα και Φωτεινή Αθερίδου μας μίλησαν για τους ρόλους τους στη θεατρική παράσταση "Μπα-Μπαμπά”, για το πώς μεταφράζουν στο μυαλό τους τη λέξη "μπαμπάς” και τη λέξη "οικογένεια”, για τη συνεργασία τους με τον σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα αλλά και τον μουσικό Θέμη Καραμουρατίδη. Πάντα με σατιρική διάθεση και χιούμορ, η Φωτεινή Αθερίδου έγραψε φέτος το πρώτο της μιούζικαλ - κωμωδία, δίνοντας έναν πολύ ενδιαφέρον τίτλο - παιχνίδι και συνεχίζοντας τη συζήτηση γύρω από ένα μεγάλο θέμα που μας ταλανίζει λίγο πολύ όλους, το θέμα της οικογένειας. Η οικογένεια που πρωταγωνιστεί στην παράσταση του θεάτρου Ήβη επικεντρώνεται στον αξιαγάπητο "drama queen” μπαμπά, ο οποίος πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή. Όπως καταλαβαίνετε τα ευτράπελα και οι κωμικοτραγικές στιγμές δίνουν και παίρνουν!
Συμπρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Πάρις Θωμόπουλος, Κώστας Μαγκλάρας, Χρήστος Τσάβος και Γιώργος Τριανταφύλλου.

Ένας αξιαγάπητος ναρκισσιστής

Πλάι στην Έλλη, τη μεσαία κόρη που ερμηνεύει η Φωτεινή Αθερίδου, "η οποία έχει πάρα πολλά νεύρα με τον μπαμπά της και μέσα από τη ματιά της φωτίζονται τα ελαττώματά του”, βλέπουμε τον μπαμπά Θοδωρή Αθερίδη που έχει ακόμη δύο γιους. Τον Δημήτρη (Πάρις Θωμόπουλος) που είναι παντρεμένος και μπορούμε να πούμε ότι μοιάζει πιο πολύ στον πατέρα του, χωρίς να το θέλει φυσικά και ο ίδιος, και τον μικρότερο απ’ όλους, τον Γιώργο (Χρήστος Τσάβος), ο οποίος έχει ένα τατουατζίδικο και είναι σύμφωνα με την Φωτεινή Αθερίδου "λίγο πιο κουλ, χασικλής, που τα παίρνει όλα στην πλάκα”. Επίσης ο Κώστας Μαγκλάρας υποδύεται τον Αντρέα, τον κολλητό φίλο των παιδιών του, ο οποίος όμως έχει μεγαλώσει μαζί τους και είναι η μόνη θετική οπτική ματιά για τον πατέρα, καθώς ο δικός του ήταν κακοποιητικός και δεν τον πίστευε. Όπως μας είπε ο Θοδωρής Αθερίδης, "το έργο ξεκινά με τον μπαμπά, έναν παροπλισμένο πια ναρκισσιστή ηθοποιό που έπαιζε τρίτους και τέταρτους ρόλους, να προσκαλεί όλη την οικογένεια στην κηδεία του, όντας ακόμα ζωντανός, για να νιώσει την ηδονή της απώλειας του. Μέσα από αυτό το κάλεσμα ξεδιπλώνονται οι αναμνήσεις και οι στιγμές τους μέσα στο χρόνο, ενώ στο δεύτερο μέρος δεν αργεί να έρθει και η ανατροπή την οποία δεν θα αποκαλύψω. Το "Μπα-Μπαμπά” θίγει το γεγονός ότι ζούμε σε μία εποχή τελείως ναρκισσιστική. Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, ας πούμε, θα ήταν αδιανόητο κάθε άνθρωπος στον πλανήτη να φωτογραφίζεται με μαγιό στον προσωπικό του λογαριασμό και αυτό να είναι ένας τρόπος που ο καθένας δείχνει την ομορφιά του, τα επιτεύγματα του κτλ. Αυτό έχει αποδείξει πόσο ναρκισσιστικός είναι ο άνθρωπος γενικότερα, απλά παλιά δεν είχε το μέσο και το βήμα να το δείξει. Πέσανε οι μάσκες”.

"Η ανάληψη των ευθυνών σε κάνει να αισθάνεσαι και να καταλαβαίνεις αυτή την απόλυτη σύνδεση της υποχρέωσης και του δικαιώματος. Υποχρέωση και δικαίωμα πηγαίνουνε μαζί και αυτό είναι η ελευθερία". - Θοδωρής Αθερίδης

"Δυστυχώς ο ναρκισσισμός είναι μια επιταγή της εποχής. Μέσα από όλα αυτά τα πρότυπα που μας πλασάρουν και επειδή είμαστε ανασφαλείς, πολλές φορές μας βγαίνει προς τα έξω ο νάρκισσος, με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθούμε”, συμπληρώνει η Άννα Κουτσαφτίκη, η οποία ερμηνεύει την πρώην σύζυγο του κεντρικού ήρωα, τη Φανή, η οποία "προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες μέσα σε αυτό το δυσλειτουργικό περιβάλλον. Παρά την αγάπη που τρέφει για τον σύζυγό της, κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται ότι έχει χάσει τον εαυτό της και αποφασίζει να απομακρυνθεί για να επιβιώσει. Ωστόσο, μέσα από τις ανατροπές του έργου, βρίσκει ξανά τον εαυτό της και τον σκοπό της”. 

Η Αθηνά Μουστάκα κάνει τη νύφη της οικογένειας, η οποία είναι παντρεμένη με τον μεγαλύτερο γιο, τον Δημήτρη. "Είναι μια πολύ γαλήνια φυσιογνωμία, μια ήρεμη δύναμη που έχει όμως και κάποια ξεσπάσματα. Είναι η μόνη που μαζί με τον Αντρέα τρέφουν πολύ τρυφερά αισθήματα για τον πατέρα, οπότε κάπως υπάρχει μία ισορροπία. Σε σχέση με τους υπόλοιπους, οι οποίοι είναι πιο καταγγελτικοί, αυτοί είναι λίγο πιο ενθαρρυντικοί και αγαπησιάρηδες. Βλέπουμε μια στιγμή έντασης στο γάμο της”.

Τι σημαίνει για σένα μπαμπάς και τι σημαίνει οικογένεια;

Παράλληλα οι τέσσερις ηθοποιοί αναδεικνύουν διαφορετικές προσεγγίσεις γύρω από την οικογένεια και την πατρότητα, φωτίζοντας το πόσο βαθιά και πολυδιάστατα είναι αυτά τα θέματα στη ζωή μας. "Για μένα μπαμπάς και οικογένεια είναι τα πάντα”, ξεκινά ο Θοδωρής Αθερίδης. "Ο μπαμπάς είναι ένας πάρα πολύ όμορφος ρόλος. Είναι ένας ρόλος που σε κινητοποιεί να αναλάβεις ευθύνες. Από τη φύση της η ζωή είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια και τον κόπο. Ο κόπος είναι συνυφασμένος με την ευθύνη. Αν αναλάβεις ευθύνες κοπιάζεις και αυτό σημαίνει ότι ζεις. Η ευθύνη επίσης σχετίζεται με την έννοια της αγάπης. Η φροντίδα και η αγάπη που συνοδεύουν αυτόν τον ρόλο γίνονται η βάση για να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κοινωνικό κύτταρο, που με τη σωστή λειτουργία του συμβάλλει θετικά στην κοινωνία”. 

"Μπαμπάς τώρα για μένα είναι ακριβώς το μισό σπίτι και το άλλο μισό σπίτι είναι η μαμά. Οικογένεια σημαίνει ομάδα κατά τη γνώμη μου". - Φωτεινή Αθερίδου

"Υπέροχη ερώτηση και πάρα πολύ δύσκολη” συνεχίζει η Άννα Κουτσαφτίκη. "Πατέρας και οικογένεια για μένα σημαίνουν ρίζες, ευλογημένο - καταραμένο DNA. Είναι η βάση μου, οι πληγές μου, αλλά και η αγκαλιά στην οποία επιστρέφω. Μεγαλώνοντας, κρατάω τα φωτεινά στοιχεία που με καθόρισαν θετικά και προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τα κακώς κείμενα”. 

"Άλλη έννοια είχε για μένα ο μπαμπάς όταν ήμουνα μικρή και άλλη έννοια έχει τώρα που έχω στο σπίτι τον μπαμπά των παιδιών μου”, υπογραμμίζει η Φωτεινή Αθερίδου. "Όταν ήμουνα μικρή μπαμπάς ήταν αυτός ο οποίος θα με στηρίξει, από της πιο παλιάς κοπής μπαμπάδες. Αυτός που αν μία φορά πει όχι, θα είναι όχι. Τώρα μπαμπάς στη δική μας την οικογένεια είναι το μισό σπίτι. Είναι όσο σημαντικός και η μαμά. Βλέπω στα μάτια των παιδιών μου την αγάπη τους και για τους δύο γονείς. Δηλαδή είναι τόσο μοιρασμένο, τα παιδιά έχουν τόσο πολύ ανάγκη και τους δύο. Μπαμπάς τώρα για μένα είναι ακριβώς το μισό σπίτι και το άλλο μισό σπίτι είναι η μαμά. Οικογένεια σημαίνει ομάδα κατά τη γνώμη μου. Αυτό είναι η χαρά της οικογένειας, η αλληλοστήριξη, να προχωράς μαζί με τον άλλον ακόμη κι αν μαλώνετε κάποιες φορές, ακόμη κι αν διαφέρετε. Στόχος είναι πάντα να θέλει ο ένας το καλό του άλλου”.

"Στο "Μπα-Μπαμπά” αυτό που χαρακτηρίζει την οικογένεια είναι αυτή συγκέντρωση και η συνύπαρξη σε όλες τις στιγμές τους, είτε υπάρχει ρήξη, είτε υπάρχει χαρά. Έτσι κάπως πιο συνδεδεμένη την έχω στο μυαλό μου την ελληνική οικογένεια τουλάχιστον". - Αθηνά Μουστάκα

"Με μια πρώτη σκέψη, οικογένεια σημαίνει ομάδα και ασφάλεια. Αγάπη και ενθάρρυνση. Σημαίνει ότι έχεις κάπου να επιστρέψεις”, αν και κάθε οικογένεια έχει τη δική της μοναδική πραγματικότητα, σύμφωνα με την Αθηνά Μουστάκα. "Ο ρόλος του μπαμπά είναι πολύ σπουδαίος για το μεγάλωμα των παιδιών γιατί αποτελεί πρότυπο γι’ αυτά. Αναλόγως το πώς θα εξελιχθεί αυτή η σχέση μπορεί επίσης να προκαλέσει ψυχολογικά στα παιδιά, όπως αντίστοιχα και η μαμά. Στο "Μπα-Μπαμπά” αυτό που χαρακτηρίζει την οικογένεια είναι αυτή συγκέντρωση και η συνύπαρξη σε όλες τις στιγμές τους, είτε υπάρχει ρήξη, είτε υπάρχει χαρά. Έτσι κάπως πιο συνδεδεμένη την έχω στο μυαλό μου την ελληνική οικογένεια τουλάχιστον".

Ευθυνοφοβία αγάπη μου

"Η έλλειψη ανάληψης ευθυνών είναι χαρακτηριστικό όχι μόνο της ελληνικής οικογένειας και της "αγίας ελληνικής κοινωνίας". Απασχολεί γενικότερα τον άνθρωπο. Η Φωτεινή το έχει αποτυπώσει υπέροχα. Είναι εύκολο να βρίσκουμε έναν "αδύναμο κρίκο" και να του μεταθέτουμε όλες τις ευθύνες, αντί να αναλαμβάνουμε τις δικές μας. Στην οικογένεια αυτό είναι πιο δύσκολο, γιατί οι δεσμοί αίματος είναι έντονοι. Παρόλα αυτά, το σημαντικό είναι να φωτίσουμε τις δυσλειτουργίες μας, να δουλέψουμε πάνω σε αυτές και να σπάσουμε αυτή την αλυσίδα", σημειώνει η Άννα Κουτσαφτίκη για την ευθυνοφοβία που συναντάμε πολύ συχνά εκεί έξω. Όπως συμπληρώνει ο Θοδωρής Αθερίδης: "Συμφωνώ ότι πρόκειται για πρόβλημα της παγκόσμιας κοινωνίας. Η ανάληψη των ευθυνών σε κάνει να αισθάνεσαι και να καταλαβαίνεις αυτή την απόλυτη σύνδεση της υποχρέωσης και του δικαιώματος. Αν δεν αναλαμβάνεις τις ευθύνες, νιώθεις ότι είσαι ένας άνθρωπος που έχει μονάχα δικαιώματα. Υποχρέωση και δικαίωμα πηγαίνουνε μαζί και αυτό είναι η ελευθερία”.

"Το έργο της Φωτεινής Αθερίδου με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή. Μιλάει για την αγάπη, τον άνθρωπο με τα λάθη και τα πάθη του, για την οικογένεια και τη δυσλειτουργία της – αφού δεν υπάρχουν τέλειες οικογένειες, ούτε τέλειοι άνθρωποι". - Άννα Κουτσαφτίκη

Τι σας αρέσει στη γραφή της Φωτεινής Αθερίδου;

Σύμφωνα με την Άννα Κουτσαφτίκη: "Το έργο της με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Ήταν ταυτόχρονα απλό και εξαιρετικά γοητευτικό. Μιλάει για την αγάπη, τον άνθρωπο με τα λάθη και τα πάθη του, για την οικογένεια και τη δυσλειτουργία της – αφού δεν υπάρχουν τέλειες οικογένειες, ούτε τέλειοι άνθρωποι. Το έργο χτύπησε μια πολύ ευαίσθητη χορδή μου, καθώς αγγίζει θέματα που με απασχολούσαν στο παρελθόν, όπως η μη αποδοχή της ατέλειας στον εαυτό μου και στην οικογένειά μου. Σήμερα, βλέπω ότι τα λάθη και η προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι είναι αυτά που μας κάνουν ανθρώπινους και γοητευτικούς. Η Φωτεινή έχει μια απίστευτα ώριμη ματιά, διεισδυτική και ολοκληρωμένη. Δημιουργεί χαρακτήρες με απίστευτη λεπτομέρεια και διεισδύει βαθιά στις σχέσεις – κάτι που εγώ προσωπικά κατάφερα να κατανοήσω πολύ αργότερα στη ζωή μου. Είναι ταλαντούχα και, όπως λέει το όνομά της, "φωτεινή". Αυτό που με γοήτευσε επίσης είναι ότι, παρόλο που δεν είχε προηγούμενη εμπειρία στο μουσικό θέατρο, έγραψε το έργο με μια εξαιρετικά σωστή δομή. Ως λάτρης του μιούζικαλ, το εκτίμησα ιδιαίτερα". Στο πόσο ανθρώπινη αλλά και γεμάτη τρυφερότητα είναι η γραφή της συμφωνεί και η Αθηνά Μουστάκα. "Έχει μία μαεστρία, ξέρει πώς να πει μία ιστορία με λέξεις. Και είναι αυτές ακριβώς οι λέξεις (έχει και λίγο βωμολοχία μέσα) που χτυπάνε κατευθείαν στην ψυχή. Το κείμενο σε συνδυασμό με τη μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη που αγάπησα από την "Απλή μετάβαση”, έχει δημιουργήσει κάτι πολύ πρωτότυπο”.

Γιάννης Κακλέας & Θέμης Καραμουρατίδης

"Ο Θέμης Καραμουρατίδης έχει κάνει αμερικάνικο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ. Από μόνο του το μουσικό μέρος της παράστασης έχει τη δική του αξία". - Θοδωρής Αθερίδης

"Για μένα ο σκηνοθέτης είναι το πρώτο πράγμα, είναι αυτός που ενορχηστρώνει την παράσταση. Ο Γιάννης Κακλέας, που συνεργαστήκαμε πρώτη φορά στον "Μισάνθρωπο”, είναι πολύ γοητευτικός στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα πράγματα. Έχει μία δεξιοτεχνία και μαζί με τον Θέμη Καραμουρατίδη και τη Φωτεινή Αθερίδου έχουν κάνει μια ωραία τριάδα”, σημειώνει η Αθηνά Μουστάκα για τον Γιάννη Κακλέα, με τον Θοδωρή Αθερίδη να συνεχίζει "Έχω μεγάλη χαρά με τον Γιάννη και με την όρεξή του γιατί το πήρε πάρα πολύ ζεστά και το πρόσεξε σε κάθε λεπτομέρεια. Μου αρέσει επίσης πολύ που βρίσκομαι σε ένα κατεξοχήν νεανικό θίασο ηθοποιών και επιτέλους δεν σκηνοθετώ. Το έργο για μένα είναι εξαιρετικό και ευφυέστατο. Ο Θέμης Καραμουρατίδης έχει κάνει αμερικάνικο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ. Έχει κάνει πάρα πολύ ωραίες μελωδίες, ενω ο coach μας Αποστόλης Ψυχράμης έχει κάνει εμπνευσμένη ενορχήστρωση. Από μόνο του το μουσικό μέρος της παράστασης έχει τη δική του αξία".

Η Άννα Κουτσαφτίκη συμπλήρωσε: "Πιστεύω ότι έχει τεράστιο μέλλον στον χώρο του μιούζικαλ, που στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμη σε ανάπτυξη. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θέμης εναρμονίστηκε με το έργο της Φωτεινής. Δεν έγραψε απλώς υπέροχα τραγούδια – αν και είναι εξαιρετικός συνθέτης – αλλά κατάφερε να κατανοήσει βαθιά τη θεατρική ματιά της και να την αναδείξει. Ο Γιάννης είναι από τους σκηνοθέτες που θαυμάζω απεριόριστα και ήθελα εδώ και χρόνια να δουλέψω μαζί του. Έχει στόχο, όραμα, είναι εξαιρετικά ευφυής και δημιουργεί ένα υπέροχο κλίμα στις πρόβες. Έχει την ικανότητα να φαντάζεται έναν ολόκληρο κόσμο για την παράσταση και να τον υλοποιεί με μαεστρία. Οι παραστάσεις του είναι πολυεπίπεδες και εύληπτες ταυτόχρονα”.