"Δεν είναι πολλά τα θεατρικά έργα που στο επίκεντρο τους βάζουν χαρακτήρες και κατά συνέπεια ηθοποιούς που υποδύονται αυτούς τους χαρακτήρες, μιας προχωρημένης ηλικίας. Και ίσως οι "Ήρωες" του Ζεράρ Ζιμπλερά να είναι το μοναδικό έργο που αυτούς τους χαρακτήρες τούς κάνει αποκλειστικούς πρωταγωνιστές: τρεις άντρες στη δύση της ζωής τους οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν παραδοθεί στον εγκλεισμό τους σε ένα γηροκομείο αλλά σχεδιάζουν την απόδραση τους, με άλλα λόγια συνεχίζουν να ονειρεύονται το αύριο. Μεστοί χαρακτήρες, ολοκληρωμένοι, τρισδιάστατοι και τρωτοί, με ιδιοτροπίες, εμμονές, χιούμορ οι οποίοι άλλοτε τσακώνονται μεταξύ τους, άλλοτε "κοκορεύονται" με τρόπο απολαυστικά παιγνιώδη και την ίδια ώρα τόσο "αντρικό" για τα περασμένα μεγαλεία, τους έρωτες, τις διακρίσεις τους στον πόλεμο ή το ποιος θα είναι αρχηγός στο σχέδιο απόδρασης, εξακολουθούν να φλερτάρουν μα πάνω απ’ όλα όμως παρακολουθούμε τρεις άντρες που δεν φοβούνται να εκφράσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, το πόσο ευάλωτοι νιώθουν και τελικά να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο ψυχή τε και σώματι.
Ίσως αυτό είναι που περισσότερο με συγκίνησε: οι "Ήρωες" είναι ένα έργο για τρεις άντρες που δεν φοβούνται να μιλήσουν γι’ αυτό που νιώθουν. Μόλις αποφάσισα να ανεβάσω το υπέροχο αυτό έργο, αμέσως σκέφτηκα τον Χρήστο Βαλαβανίδη, τον Κώστα Αρζόγλου και τον Πάνο Σκουρολιάκο. Με τον Χρήστο Βαλαβανίδη είχαμε ήδη μια εξαιρετική συνεργασία στις παραστάσεις "Προσωπική συμφωνία" και "Proof", όταν λοιπόν προσέγγισα και τους Κώστα Αρζόγλου και Πάνο Σκουρολιάκο κι η απάντηση τους ήταν θετική, η χαρά που ένιωσα καθώς και η τιμή ήταν τεράστια καθώς θα μου δινόταν η ευκαιρία να δουλέψω επί σκηνής με τρεις εμβληματικούς ηθοποιούς που θαυμάζω απεριόριστα.
Οι "Ήρωες" είναι ένα έργο που διακυβεύονται τόσα πολλά! Τρεις ηλικιωμένοι απόστρατοι αξιωματικοί του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην ταράτσα ενός γηροκομείου. Κάθε λέξη, κάθε κουβέντα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου καθώς ουδείς γνωρίζει τί θα ξημερώσει την επόμενη ημέρα, με άλλα λόγια ουδείς γνωρίζει ποιος θα υπάρχει την επόμενη ημέρα. Πόση μαεστρία χρειάζεται ώστε σε αυτές τις ατάκες που δεν έχουν τίποτα το "μεγάλο" των κλασικών θεατρικών κειμένων, να μπορείς να περάσεις όλο αυτό το κατεπείγον την ίδια όμως στιγμή με μια ελαφράδα που σε κάνει να γελάσεις, κάποιες στιγμές μέχρι δακρύων. Αυτή ήταν η βασική μου σκηνοθετική έγνοια: να οργανώσω την τεράστια κι απολαυστική σκηνική ευφυΐα των Αρζόγλου, Βαλαβανίδη και Σκουρολιάκου δίνοντας έμφαση όχι μόνο στη συγκίνηση αλλά και το χιούμορ του έργου. Και είναι μεγάλη η ικανοποίηση όταν μετά το πέρας της παράστασης, ο κόσμος που μάς τίμησε με την παρουσία του, αποχωρεί από το θέατρο με συγκίνηση στα μάτια κι ένα τεράστιο χαμόγελο.
Προπώληση: more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ήρωες
Τρεις βετεράνοι στρατιωτικοί κλεισμένοι σε ένα γηροκομείο, βάζουν στόχο να ζήσουν όπως εκείνοι θέλουν κόντρα στη μάχη με το χρόνο. Ακόμα κι αν η σωματική τους κατάσταση δεν τούς επιτρέπει να τα καταφέρουν, ακόμα κι αν με δυσκολία μπορούν να σηκωθούν από την καρέκλα, οι ίδιοι επιμένουν να πιστεύουν στο όνειρο. Μια τρυφερή και συγκινητική κωμωδία, η οποία με ευαισθησία αλλά και πολύ χιούμορ αγκαλιάζει τον άνθρωπο στη δύση της ζωής του. Οι τρεις ηλικιωμένοι βετεράνοι γίνονται πραγματικοί ήρωες καθώς κατορθώνουν όχι μόνο να μην παραδοθούν στο προδιαγεγραμμένο τέλος που όλο και πλησιάζει αλλά να μας δείξουν ότι η αγάπη για τη ζωή και η επιθυμία για το όνειρο δεν έχει ηλικία.
