Αντωνία Κάντα©
Οι θεατρόφιλοι επανασυνδέονται με το διαχρονικό "Γλάρο" του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία-διασκευή Σάββα Στρούμπου. Η Ομάδα Σημείο Μηδέν αναδεικνύει την υπαρξιακή και κοινωνική διάσταση του έργου σε μία παράσταση που παρουσιάστηκε αρχικά τον Μάιο του 2023 και επανήλθε τη χειμερινή καλλιτεχνική περίοδο 2023-24, αποσπώντας τα βραβεία Καλύτερης Παράστασης και Νέας Ηθοποιού για την Άννα Μαρκά-Μπονισέλ από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών, ενώ στη συνέχεια ταξίδεψε τον Απρίλιο του 2024 στο Εθνικό Θέατρο Βουδαπέστης στο πλαίσιο του 11ου Madách International Theatre Meeting (Άττις-Νέος Χώρος, από 21/11).
Παράλληλα, το "Γάλα" το έργο-σταθμός του νεοελληνικού θεάτρου του Βασίλη Κατσικονούρη επιστρέφει, με σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη και Ερμίνας Κυριαζή. Σύμφωνα με τον Κατσικονούρη κέρδισε το στοίχημα: "ένα ανέβασμα που πραγματικά η μόνη λέξη που μπορεί να το χαρακτηρίσει είναι η ψυχή”. Πρόκειται για μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία μιας μητέρας από την πρώην Σοβιετική ένωση και των δύο γιων της, που ζουν σαν πρόσφυγες ανάμεσα σε δύο πατρίδες. Παίζουν οι Μάνος Καρατζογιάννης Στέλλα Γκίκα, Δημήτρης Πασσάς, Ελένη Σακκά (Σταθμός, από 23/11).
Στο "Ρουά Ματ", του Γιώργου Κλεάνθους, ένα ιστορικό μπιλιαρδάδικο της Πλατείας Αμερικής μετατρέπεται σε σκηνή για την αφήγηση μιας ιδιαίτερης ιστορίας. Στη site specific παράσταση ένας δια βίου θαμώνας προετοιμάζεται με τον μαθητή του για τη συμμετοχή τους σε κάποιο τοπικό τουρνουά μπιλιάρδου. Όλα κυλούν ομαλά, όταν ένας από τους παλιούς παίχτες του μαγαζιού κάνει την εμφάνισή του ανατρέποντας όλες τις ισορροπίες…Πρωταγωνιστούν οι Σωτήρης Δούβρης, Μιχάλης Καλιότσος και Γιάννης Σέρρης, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα (Roi Mat, από 23/11).
Το "Όνειρο στο Κύμα – Έρως Ήρως" του Δήμου Αβδελιώδη αντλεί από τη δύναμη της γλώσσας του Παπαδιαμάντη. Ο γνωστός σκηνοθέτης αναδεικνύει την αρχέγονη δύναμη, άλλοτε φανερή κι άλλοτε κρυφή, στα γυναικεία πρόσωπα των έργων του Παπαδιαμάντη αναλαμβάνοντας τη δραματουργία και τη σκηνοθεσία των διηγημάτων "Όνειρο στο κύμα" - "Έρως Ήρως" . Με τον Θεμιστοκλή Καρποδίνη πρωταγωνιστή μας διδάσκει αθόρυβα πως κανένας έρωτας δεν μπορεί να ευτυχήσει, εάν δεν υπάρχει σεβασμός προς τον εαυτό μας και προς τον άλλο, αφού η πραγματική απόλαυση ως αγαθό δεν εξαρτάται από την ικανοποίηση ενός πόθου, αλλά από την ψυχική και την ηθική μας πληρότητα (Αθηνών, από 25/11).
Η "Λεμονιά" του Γιάννη Κεντρωτά, με την Αλεξάνδρα Ούστα, φωτίζει τις πιέσεις στις γυναίκες, μιλά για τα ψέματα που λέμε στους άλλους αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό, για την μοναξιά, την καταπίεση και τα ανείπωτα συναισθήματα: "Νιώθω σα τη λεμονιά. Σαν την λεμονιά την πίσω, που επειδή δεν έκανε λεμόνια την είχατε όλοι σας παρατημένη, χωρίς νερό. Εκεί στην άλλη άκρη του κήπου να παλεύει μόνη της να μη ξεραθεί, έτσι νιώθω"(Θέατρο 104, από 23/11).
Η ομάδα Ρόδα παρουσιάζει τα "Ελευσίνια Μυστήρια", εμπνευσμένα από την αρχαία τελετουργία. Αρχίζοντας με την αναπαράσταση της Μεγάλης Πομπής που ξεκινούσε από την Αθήνα, η παράσταση αναβιώνει τις ιερές παραδόσεις των τελετών, δίνοντας στους θεατές την ευκαιρία να "βιώσουν" την Ελευσίνια μυητική διαδικασία. Η μουσική είναι ζωντανή, εκτελεσμένη από οκταμελή ορχήστρα. Αξίζει να σημειωθεί πως η σκηνοθέτρια Μαρία Περετζή έχει χρησιμοποιήσει όλα τα ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία που υπάρχουν στη διεθνή βιβλιογραφία και ο στόχος της είναι να οδηγήσει τον θεατή μέχρι το δέος που συνόδευε τις αρχαίες τελετές, να φτάσει μέχρι το βάθος και την ουσία της διδασκαλίας, της οποίας οι τελετές αυτές ήταν φορείς (Νέα Ιωνία, από 23/11).
Τέλος, η κωμωδία "Μαύρη Σαμπούκα – Finale" του Τόλη Παπαδημητρίου είναι μια ξεκαρδιστική ωδή στη φιλία. Για 4η χρονιά ο δημιουργός της πανέξυπνης αυτής κωμωδίας για τις ανθρώπινες σχέσεις, Τόλης Παπαδημητρίου, σε εξαιρετική φόρμα, μαζί με το συμπρωταγωνιστή του Αντώνη Στάμο, ξεσηκώνουν το κοινό με τη σπιρτόζικη διάθεση και τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τις σύγχρονες σχέσεις, σταθερά μέσα από το πρίσμα της μαύρης κωμωδίας και του φλερτ με το παράλογο. Τα πιο απίθανα και τετριμμένα περιστατικά που καθορίζουν τις καθημερινές δυσκολίες και τις αντιφάσεις της σύγχρονης ζωής μπαίνουν στο επίκεντρο, με διάθεση για γέλιο, αλλά και αναστοχασμό (Πόλη "Δάνης Κατρανίδης", από 21/11).
Προπώληση: more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ρουά ματ
Ένας δια βίου θαμώνας προετοιμάζεται με τον μαθητή του για τη συμμετοχή τους σε κάποιο τοπικό τουρνουά μπιλιάρδου. Όλα κυλούν ομαλά, όταν ένας από τους παλιούς παίχτες του μαγαζιού κάνει την εμφάνισή του ανατρέποντας όλες τις ισορροπίες. H παράσταση είναι εμπνευσμένη από το αυθεντικό μπιλιαρδάδικο της πλατείας Αμερικής, το Roi mat, από τα τραπέζια του οποίου έχουν περάσει μεταξύ άλλων ο Θεοδωράκης, ο Κόκοτας και ο Παπακωνσταντίνου. Με τρόπο τρυφερό αλλά και με σαρκαστικό χιούμορ το έργο μιλά για τη φιλία, τη μοναξιά, τη νοσταλγία και τη ματαιότητα, με τις συγκρούσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες (τον Ψηλό, τον Άγιο και τον Μικρό) να είναι εκρηκτικές. Σαν το πρώτο «σπάσιμο» μιας παρτίδας μπιλιάρδου.
Μαύρη σαμπούκα
Δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο τρελή νύχτα της ζωής τους σε μια κωμωδία με καταιγιστικό ρυθμό για τη φιλία, το λάθος timing και τα μεγάλα σουξέ, στον τελευταίο κύκλο της επιτυχημένης παράστασης που πάει για φινάλε. Όλα ξεκινούν από μια διάρρηξη που εξελίσσεται με αναπάντεχο τρόπο. Ο Βλάσης Κουρούπας, ένας ταξιτζής από τις Κουκουβάουνες, μπερδεύει τους ορόφους και μπαίνει στο σπίτι του πάμπλουτου μουσικοσυνθέτη Διονύσιου Αβέρωφ με σκοπό να κλέψει. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο όταν κάνει εκεί την εμφάνισή του ο συνεργός του, ο Μήτσος. Αυτός, βέβαια, ήταν ο μοναδικός τρόπος για τον Βλάση και το είδωλό του, τον δημιουργό του λαϊκού σουξέ «Μαύρη σαμπούκα» να συναντηθούν και να αναπτύξουν μια σχέση παράδοξα δυνατή.
Ο γλάρος
Τη στάση του ανθρώπου σε περιόδους μετάβασης εξερευνά η παράσταση της ομάδας Σημείο Μηδέν, συνεχίζοντας την έρευνά της πάνω σε θεμελιώδη κείμενα σημαντικών συγγραφέων. Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους κλασικούς ήρωες που βρίσκονται στη δίνη του έρωτα και του δίπολου ζωή-τέχνη, αντιμέτωποι με τα μεγάλα θέματα της ζωής και το αέναο κυνήγι της ευτυχίας.
Ελευσίνια μυστήρια
Η ουσία και το βαθύτερο νόημα των εννέα ημερών των σεβαστών Μεγάλων Μυστηρίων της Δήμητρας και της Κόρης, ζωντανεύουν με θεατρικά δρώμενα, ήχους και μελωδίες επικλήσεων, εορτασμών, προσευχών και ποιητικής μύησης. Η μουσική παράσταση της ομάδας Ρόδα δίνει στους θεατές την ευκαιρία να ζήσουν στιγμές βιωματικής εμπειρίας και άμεσης συμμετοχής στη ζωντανή δόνηση των μυστών της Ελευσίνιας μυητικής διαδικασίας. Μετά από πολύχρονη μελέτη των Ελευσινίων Τελετών, η παράσταση παρουσιάζει μια θεατρική εκδοχή των δρώμενων, τα οποία η ίδια η θεά αποκάλυψε στους ανθρώπους, ώστε, μέσα από την παραβολή του σπόρου να εξευμενίζεται το πνεύμα από την απελπισία της προοπτικής του θανάτου.
Το γάλα
Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται... Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.
Η λεμονιά
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τις κασέτες που έγραφε η μητέρα της ηθοποιού Αλεξάνδρας Ούστα. Στις κασέτες αυτές ακούμε μια νέα γυναίκα να προσπαθεί να πείσει την οικογένεια -και τον εαυτό της- ότι όλα πάνε καλά, ενώ η ίδια υποφέρει. Εγκλωβισμένη σε μια μοναξιά που θεωρείται φυσική από την κοινωνία και ενισχύεται από το μέρος και την εποχή, η “λεμονιά” αρχίζει να μαραζώνει αφού δεν την ποτίζει πια κανείς. Η ερμηνεύτρια αναφέρει: “Η μητέρα μου έζησε τη δεκαετία του ’70 στη Σαουδική Αραβία ακολουθώντας τον άνδρα της στη δουλειά του, αλλά αντί για γράμματα στην οικογένεια της έγραφε κασέτες. Κασέτες γεμάτες ψέματα για το πόσο ευτυχισμένη ήταν, για το πόσο όμορφα περνούσε στο γάμο της. Σήμερα, 14 χρόνια μετά το θάνατο της ξανακούω αυτές τις κασέτες προσπαθώντας να ανακαλύψω αν υπάρχει κάποιο θαμμένο μήνυμα στο χρόνο για όσα συνέβησαν εκεί”.
Όνειρο στο κύμα / Έρως ήρως
Με τα δύο αυτά έργα ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αποδίδει δύο από τις όψεις του Έρωτα, με δικά του βιώματα, από το δέος, τη μέθεξη, το πάθος, τη συντριβή, έως το μεγαλείο και τον ηρωισμό της ψυχής του. Στο πρώτο, μας μεταφέρει στα χρόνια της εφηβείας του σ’ ένα παραδείσιο τοπίο εικόνων, χρωμάτων και ήχων. Μια νύχτα αντικρίζει με δέος την νεαρή συνομήλική του Μοσχούλα, καθώς κολυμπώντας γυμνή μες τη θάλασσα, κινδυνεύει. Η ευχαρίστηση ότι της σώζει τη ζωή αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία από την ερωτική επιθυμία. Στο δεύτερο, που θα μπορούσε να ήταν η φυσική εξέλιξη του προηγούμενου, ο Έρωτας του Γιώργη για την αγαπημένη του γίνεται πάθος, όταν κινδυνεύει να την χάσει από έναν πολύ μεγαλύτερό του και ευκατάστατο άνδρα. Είναι μάλλον πιο εύκολο να κατανοήσουμε μιαν αλήθεια μέσα από ένα καλλιτεχνικό έργο, παρά μέσα από μια ενδελεχή ανάλυση, κι ο Παπαδιαμάντης μάς πείθει, λέγοντας απλά και ταπεινά πως κανένας έρωτας δεν μπορεί να ευτυχήσει, εάν δεν υπάρχει σεβασμός προς τον εαυτό μας και προς τον άλλο, αφού η πραγματική απόλαυση ως αγαθό δεν εξαρτάται από την ικανοποίηση, αλλά από την ψυχική και την ηθική μας πληρότητα.
