Χριστίνα Μαξούρη: "Μας λείπει ίσως σαν κοινωνία μια καθαρή καρδιά, ένας ατόφιος αντισυμβατικός πυρήνας"

Πώς γεννήθηκε η παράσταση "Τα τραγούδια της Σωτηρίας", που φέτος ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου κάθε Δευτέρα και Τρίτη;
Ήταν μια ιδέα του Δημήτρη Χαλιώτη, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει μια συνθήκη παρέας, όπου οι θεατές και οι επί σκηνής, θα συνδέονταν μέσω κάποιων πολύ αγαπημένων τραγουδιών που έχει πρωτοτραγουδήσει και σφραγίσει η Μπέλλου με την φωνή της και περιστατικών από την ζωή της που την καθόρισαν.

Τι σημαίνει για εσάς η επανάληψη μιας παράστασης που αγαπήθηκε πολύ αλλά και η εκ νέου "συνάντησή" σας με τη Μπέλλου και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Σημαίνει ότι παραμένει ανοιχτός και ζωντανός ένας χώρος ζεστασιάς, συνύπαρξης, ένωσης και ανταλλαγής συναισθημάτων, για όσους τους αφορά και τους συγκινεί, η περίπτωση Μπέλλου. Με τους υπόλοιπους συντελεστές, δεν είναι ακριβώς εκ νέου η συνάντηση, καθώς πιάνουμε το νήμα από τις παραστάσεις του χειμώνα που συνεχίστηκαν την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και το φτάνουμε μέχρι σήμερα. Είναι ευτυχία να συμπορεύεται κανείς με τέτοιας ποιότητας ανθρώπους και καλλιτέχνες.

Υπάρχουν νέοι στόχοι από τον νέο κύκλο παραστάσεων;
Να παραμείνουμε πιστοί και εξελικτικοί στην αγάπη μας γι’ αυτό που μοιραζόμαστε κάθε φορά με τον κόσμο.

Ανάμεσα στα τραγούδια της Μπέλλου ακούμε επίσης ιστορίες από τη ζωή της "αρχόντισσας του ρεμπέτικου". Τι μας αποκαλύπτουν αυτές οι αφηγήσεις;
Ότι ήταν μια ατίθαση, έντονη και ταυτοχρόνως ευάλωτη προσωπικότητα που είχε την δύναμη να ζήσει την ζωή της όπως την ήθελε, αγνοώντας τους κοινωνικούς περιορισμούς.

Τι μπορεί να "διδάξει" αυτή η αγέρωχη στάση της Μπέλλου απέναντι στη ζωή στον σημερινό θεατή;
Να μην το βάζει κάτω, όποιες και να είναι οι δυσκολίες. Να μη σταματάει να αγωνίζεται.

Υπάρχουν τραγούδια της που ξεχωρίζετε και γιατί;
Το ‘Ζεϊμπέκικο’ (Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια’) του Διονύση Σαββόπουλου, γιατί είναι σαν ρεμπέτικο του σήμερα και γιατί είναι σε τέτοια θέση στην παράσταση, που δημιουργείται μια ιδιαίτερη πύκνωση στην ατμόσφαιρα. Εγκαθίσταται μια συγγένεια. Σαν εκείνη τη στιγμή να μας αφορά όλους πάρα πολύ και πολύ προσωπικά.

Παρατηρούμε ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον γύρω από το ρεμπέτικο από μια νέα γενιά καλλιτεχνών. Ποια ανάγκη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο;
Μας λείπει ίσως σαν κοινωνία, μια καθαρή καρδιά, ένας ατόφιος και ταυτοχρόνως αντισυμβατικός πυρήνας που είχαν αυτά τα τραγούδια. Νομίζω πως στρέφεται κανείς προς το ρεμπέτικο, από την ανάγκη να αναζητήσει την Απλότητα και την Αλήθεια που το συγκεκριμένο μουσικό είδος, κουβαλά.

Παράλληλα, παίζετε και στην "Πύλη της Κόλασης" του Γιάννη Καλαβριανού, που έκανε πρεμιέρα πριν λίγες μέρες. Μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια για τον ρόλο σας στο νέο αυτό έργο αλλά και για τη συνεργασία με τον Γιάννη Καλαβριανό;
Είμαστε τέσσερις ηθοποιοί-αφηγητές, που στη ροή της ιστορίας, γλιστράμε στους χαρακτήρες μας. Ο δικός μου χαρακτήρας, είναι η Φρατσέσκα ντα Πολέντα, μια νεαρή κοπέλα γενιάς ευγενών που την εξαπατούν – ακολουθώντας έναν νόμο της εποχής που επέτρεπε να τελεστεί γάμος δια αντιπροσώπου - παντρεύοντάς την με τον Πάολο, τον μικρότερο αδερφό του Τζιοβάννι, του άνδρα για τον οποίο την προόριζαν. Η Φραντσέσκα και ο Πάολο, ερωτεύονται παράφορα με το που θα συναντηθούν. Αυτός παρ’ ότι είναι ήδη παντρεμένος, ενδίδει στον έρωτα και καταφέρνουν να ζήσουν τον παράνομο έρωτά τους για περίπου μία δεκαετία, παραμένοντας και μεγαλώνοντας τις επίσημες οικογένειές τους. Μέχρι που τους πιάνει στα πράσα ο Τζιοβάνι και τους σκοτώνει, μαχαιρώνοντάς τους με το ίδιο ξίφος.

Το συγκινητικό με αυτήν την ιστορία, είναι ότι όταν ανατέθηκε στον Ροντέν, η κατασκευή της Πύλης του νέου μουσείου διακοσμητικών τεχνών του Παρισιού, αυτός άρχισε να μελετά την Κόλαση του Δάντη όπου αναφέρεται η παράνομη αγάπη του Πάολο και της Φραντσέσκα. Κι εκτός του ότι εμπνεύστηκε αρχικά, δύο από τις 200 περίπου μορφές που έπλασε και έβαλε στην Πύλη, αργότερα εμπνεύστηκε εκ νέου από τοων έρωτά τους, και έφτιαξε ‘Το φιλί’. Ένα από τα διασημότερα και σπουδαιότερα γλυπτά όλων των εποχών.  Με τον Γιάννη Καλαβριανό που μετράμε πλέον την 8η συνεργασία μας, υπάρχει πλέον οικειότητα, κατανόηση και αγάπη. Και φυσικά, αλληλοσεβασμός και αλληλοεκτίμηση. Είναι πάντα ουσιαστικός και συνεπής ως προς το όραμά του και συγκεντρωμένος, δίκαιος και γενναιόδωρος, ως προς την διαδικασία της πρόβας.

Πώς σας βρίσκει η νέα σεζόν;
Ευτυχώς, δουλεύοντας πολύ. Περνάω όλα μου τα απογεύματα και τα βράδια, αφοσιωμένη σε μία παράσταση. Ξέρετε, αυτό είναι μια καλή ασπίδα προστασίας, ή έτσι θέλω να το βλέπω, από όλες τις ανάγωγες και βίαιες συμπεριφορές ή συνθήκες που μπορεί να βιώσουμε όλοι καθημερινά, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Υπάρχουν άλλα ανακοινώσιμα πλάνα – θεατρικά ή μουσικά- για τη νέα καλλιτεχνική περίοδο 2024-25;
Υπάρχουν κάποια θεατρικά και τηλεοπτικά πλάνα που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα.