Άλεξ Κατ
Το θέατρο είναι ένας πολύμορφος και ξεχωριστά πλούσιος τρόπος ανθρώπινης έκφρασης, μια ιδιαίτερη υποκειμενική αντανάκλαση της πραγματικότητας και έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε καλλιτέχνης αφομοιώνει την πραγματικότητα και προσπαθεί να την ερμηνεύσει μέσα από έργα και παραστάσεις. Μέσα από την πληθώρα των σκηνοθετικών φωνών ξεχωρίζουμε τη Ζωή Χατζηαντωνίου για την σύγχρονη αισθητική της και την έντονη δραματικότητα με την οποία ποτίζει τις παραστάσεις της, χωρίς να είναι μελό. Μετά την έξοχη "Amalia Melancholia" του 2019, εστιάζει και πάλι, σε μια γυναικεία μορφή. Στην παράσταση "Η Μέρα της Φούστας” του Ζ.Π. Λίλιενφελντ, με πρωταγωνίστρια τη Θεοδώρα Τζήμου, εστιάζει στην ψυχική κατάσταση μιας γυναίκας χωρίς να την αποκόπτει από το περιβάλλον στο οποίο ζει. Αντίθετα, αυτό είναι που καθορίζει τη ζωή της. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στο ανακαινισμένο Δίπυλον, στις 28 Νοεμβρίου.
Το έργο
Η Σόνια, καθηγήτρια λογοτεχνίας σε ένα δημόσιο λύκειο με παραβατικούς μαθητές, στοχοποιείται γιατί δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του Διευθυντή προς τις καθηγήτριες και τις μαθήτριες να μην προσέρχονται στο σχολείο φορώντας φούστα. Ένα πρωί κατά τη διάρκεια του μαθήματος ένα τυχαίο συμβάν θέτει σε κίνηση μια χιονοστιβάδα απρόβλεπτων εξελίξεων. Η Σόνια, σε κατάσταση ακραίας σύγχυσης - ή ακραίας διαύγειας του μυαλού, κρατά ομήρους τους μαθητές της τάξης και τους κάνει μάθημα θεάτρου διά της βίας. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της καταλήγοντας σε ένα μεταδραματικό φινάλε.
Η διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας
Στο διάστημα 24 ωρών βλέπουμε τον εσωτερικό και εξωτερικό αγώνα αυτής της γυναίκας, τις αμφιβολίες και τις αντιφάσεις της ενώ καταλαβαίνουμε πολλά για το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία. "Το έργο, σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ με δομή αρχαίου δράματος και στοιχεία επικού θεάτρου, εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών επεισοδίων όπου οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσσονται διαρκώς γεννώντας ερωτήματα που αφορούν τη δύναμη της βίας και τη διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας” διαβάζουμε στο σημείωμα της παράστασης που θέτει σοβαρά κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα. Η φούστα, ως στοιχείο του ντυσίματος, αποκτά συμβολική διάσταση, καθιστώντας το έργο μια αναφορά στην εξωτερική εμφάνιση και την επίδραση που αυτή έχει στην αντίληψη του εαυτού και της κοινωνικής εικόνας.
Είναι πραγματικά συγκινητική η απόφαση των συντελεστών της παράστασης να την αφιερώσουν στην 30χρονη Ιρανή ακτιβίστρια Αχού Νταριέι, η οποία εξαφανίστηκε ξαφνικά, μετά από την κίνηση της να βγάλει τα ρούχα της σε ένδειξη διαμαρτυρίας, για την παρενόχληση που είχε υποστεί από φύλακες (ή μέλη της διαβόητης πολιτοφυλακής Μπασίτζ, κατ’ άλλες πηγές) επειδή δεν φορούσε χιτζάμπ. Όταν η τέχνη και ο ακτιβισμός συνδέονται ενισχύεται η φωνή αυτών που μάχονται για δικαιώματα, ισότητα και δικαιοσύνη.
Παίζουν: Θεοδώρα Τζήμου στον ρόλο της Καθηγήτριας, Μαρία Αρζόγλου, Νατάσα Βλυσίδου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Θάνος Κόνιαρης, Στέργιος Μικρούτσικος, Τίτος Πινακάς, Γιάννης Σανιδάς, Πάνος Χατσατριάν.
Το έργο "Η Μέρα της Φούστας" είναι βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Ζ.Π. Λίλιενφελντ. Tα αποσπάσματα των έργων που χρησιμοποιούνται στην παράσταση βασίζονται στις μεταφράσεις του Γιώργου Δεπάστα.
Προπώληση: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Η μέρα της φούστας
Η απόγνωση της Σόνιας, μιας καθηγήτριας λογοτεχνίας σε ένα δημόσιο λύκειο με παραβατικούς μαθητές, οδηγεί το καταιγιστικό έργο που βασίζεται στην ομότιτλη ταινία του Ζαν-Πολ Λίλιενφελντ. Η ηρωίδα στοχοποιείται γιατί δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του Διευθυντή να μην φορούν φούστα οι καθηγήτριες και οι μαθήτριες. Ένα τυχαίο συμβάν κάποιο πρωί θέτει σε κίνηση μια σειρά απρόβλεπτων εξελίξεων. Η Σόνια κρατά ομήρους τους μαθητές της τάξης και τους κάνει μάθημα θεάτρου διά της βίας. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της καταλήγοντας σε ένα μεταδραματικό φινάλε. Το έργο με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, επικού θεάτρου και δομή αρχαίου δράματος, εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών επεισοδίων όπου οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσονται διαρκώς γεννώντας ερωτήματα που αφορούν τη δύναμη της βίας και τη διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας.
