Ο Άρθουρ Μίλερ (1915–2005) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Με καταγωγή από μια μεσοαστική εβραϊκή οικογένεια, ο Μίλερ διακρίθηκε για τα κοινωνικά και ηθικά θέματα που εξέταζε στα έργα του, συνδυάζοντας τα προσωπικά δράματα με κριτική για την κοινωνία. Συχνά εξερευνούσε την αμερικανική κουλτούρα, την απληστία, την αποτυχία του αμερικανικού ονείρου και τις επιπτώσεις της κοινωνικής πίεσης στο άτομο. Με αφορμή την επέτειο των 109 χρόνων από γέννησή του, ακολουθούν πέντε από τα πιο σημαντικά και γνωστά έργα του.
"Ο θάνατος του εμποράκου" (1949)
Αυτό είναι ίσως το πιο διάσημο έργο του Μίλερ. Παρουσιάζει την τραγική ιστορία του Γουίλι Λόμαν, ενός αποτυχημένου εμποράκου, που αγωνίζεται να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του σε μια κοινωνία που τον απορρίπτει. Το έργο είναι μια ισχυρή κριτική στο "αμερικανικό όνειρο".
"Ήταν όλοι τους παιδιά μου" (1947)
Αυτό το δράμα αφορά μια οικογένεια που καταστρέφεται όταν ανακαλύπτεται ότι ο πατέρας είχε προμηθεύσει ελαττωματικά ανταλλακτικά αεροπλάνων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οδηγώντας στον θάνατο πολλούς στρατιώτες. Το έργο διερευνά θέματα ηθικής, ενοχής και ευθύνης.
"Οι μάγισσες του Σάλεμ" (1953)
Το έργο αναφέρεται στα ιστορικά γεγονότα της δίκης των μαγισσών του Σάλεμ στη Μασαχουσέτη το 1692, όπου δεκάδες άνθρωποι κατηγορήθηκαν άδικα για μαγεία και πολλοί εκτελέστηκαν. Η δίκη των μαγισσών χρησιμοποιείται ως αλληγορία για την ατμόσφαιρα πολιτικής καταστολής και φόβου που επικρατούσε στις ΗΠΑ κατά την περίοδο του Μακαρθισμού τη δεκαετία του 1950.
"Ψηλά από τη γέφυρα" (1955)
Το έργο εστιάζει σε μια εργατική ιταλοαμερικανική κοινότητα στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και διερευνά τις έννοιες της τιμής, της προδοσίας, της επιθυμίας και της δικαιοσύνης, με κεντρικό θέμα την τραγική πορεία του ήρωα. Η ιστορία επικεντρώνεται στον Έντι Καρμπόνε, έναν λιμενεργάτη ιταλικής καταγωγής, που ζει με τη σύζυγό του Μπέατρις και την ανιψιά της Μπέατρις, την Κάθριν, την οποία έχουν μεγαλώσει σαν δική τους κόρη.
"Μετά την πτώση" (1964)
Το έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς εξετάζει την εσωτερική ψυχολογία και τα συναισθήματα του συγγραφέα, εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από την ταραχώδη σχέση του με τη διάσημη ηθοποιό Μέριλιν Μονρόε, με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1956 μέχρι το 1961. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τις αναμνήσεις και τους προβληματισμούς του κεντρικού χαρακτήρα, του Κουέντιν, ενός δικηγόρου που αναστοχάζεται τις αποτυχίες στις σχέσεις του και τις προσωπικές του επιλογές.