©Stelios Aghelidis
Το κλασικό διήγημα της γοτθικής λογοτεχνίας "Η κίτρινη ταπετσαρία" της Σάρλοτ Πέρκινς Γκίλμαν (1860-1935), παρουσιάζεται σε σύγχρονη μεταφορά στο θέατρο Αλκμήνη από τις 31 Οκτωβρίου 2024 σε σκηνοθεσία της Φραντσέσκα Μινουτόλι. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της παράστασης θα ερμηνεύσει η ηθοποιός Μαρία Μαλταμπέ.
Το έργο
Γραμμένο το 1890, είναι ένα έργο-φόρος τιμής στο φεμινιστικό κίνημα, όπου μία γυναίκα σε επιλόχεια κατάθλιψη καταγράφει την αλληλεπίδρασή της με τα αφηρημένα σχέδια της κίτρινης ταπετσαρίας του δωματίου της. Η ταπετσαρία την καταλαμβάνει και την οδηγεί σταδιακά σε μία απελευθέρωση. Πρόκειται για μία ημι-αυτοβιογραφική ιστορία, την οποία η συγγραφέας έγραψε μετά από ένα επεισόδιο διπολικής διαταραχής. Το έργο αναδεικνύει τις κοινωνικές παραμέτρους της επιλόχειας κατάθλιψης που προκύπτουν από τις έμφυλες ανισότητες εντός και εκτός της συντροφικής σχέσης. Φωτίζει αόρατα και ανεπίλυτα τραύματα των γυναικών που σχετίζονται με την αναπαραγωγή και παραγνωρίζονται από την ιατρική διαδικασία και τη δημόσια συζήτηση. Σε μία εποχή που τα δικαιώματα και τα σώματα των γυναικών παραμένουν ευάλωτα, η εύγλωττη περιγραφή της ταπετσαρίας αποκαλύπτει τις ολέθριες συνέπειες της πειθάρχησης των γυναικών σε κοινωνικούς κανόνες που διαμορφώνονται ερήμην τους.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Σκέφτηκα ότι πρόκειται για μια καλή ιστορία που αξίζει να τη διηγηθούμε. Μια ιστορία που την ερωτεύεσαι. Ήθελα να αφηγηθώ ένα εξαντλητικό και οδυνηρό, πολλές φορές αφόρητο, ταξίδι, μια διαδρομή προς την αυτογνωσία. Και ήθελα πολύ αυτή η γυναίκα να είναι μόνη της στη σκηνή, μια πραγματική ηρωίδα. Και έτσι τη βλέπω, σε κάθε της στιγμή: όταν πέφτει και όταν επαναστατεί, όταν πλησιάζει επικίνδυνα τη σκοτεινή της πλευρά και όταν απελευθερώνεται. Στην περίπτωσή μας πρόκειται για μια λευκή, νέα, όμορφη και ευκατάστατη γυναίκα. Αλλά δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητά της. Με ενδιαφέρει η πολιτική πράξη, η οποία είναι οριζόντια και καθολική. Θέλω μια ιστορία ανυποταγής. Επαναστατική.
H θεατρική διασκευή είναι της Κατερίνας Λουκίδου, η μουσική του Γιώργου Βαρσαμάκη, τα σκηνικά και κοστούμια του Βαγγέλη Αγναντόπουλου.
