Μία τυχαία συνάντηση, ένας ώριμος άνδρας, μία ώριμη γυναίκα και μια φθινοπωρινή μέρα από εκείνες που σε κάνουν να νιώθεις την αχλή της μοναξιάς πιο έντονα. Εκείνος είναι χειρουργός κι εκείνη ταμίας τσίρκου και πρώην ηθοποιός. Εσωστρεφής, κλεισμένος στον εαυτό του ο άνδρας, πιο εξωστρεφής και ομιλητική η γυναίκα. Οι λέξεις σμίγουν τις μοναχικές τροχιές τους και καθώς το κουβάρι των βιωμάτων τους ξετυλίγεται συγκρούονται για να έρθουν κοντά στη συνέχεια, να συμφιλιωθούν και να αγαπηθούν.
Τρυφερή, ανθρώπινη η "Φθινοπωρινή ιστορία” που μας αφηγείται ο Αλεξέι Αρμπούζοφ κουβαλά μια αλήθεια: ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά. Ο συγγραφέας της Μεταπολεμικής Σοβιετικής Ένωσης, από τους λίγους συγγραφείς που το έργο τους έχει ξεπεράσει τα όρια της πατρίδας τους, έχει μια βαθιά αντίληψη και λεπτό ένστικτο της ανθρώπινης κατάστασης και στο αυστηρής δομής έργο του, εναλάσσει το τραγικό με το κωμικό, τη μελαγχολία με τη χαρά, ο ρεαλισμός ανατρέπει τον ρομαντισμό.
Δύο ερμηνευτικά νουέτα θα αναμετρηθούν φέτους με το έργο του Αρμπούζοφ, η Πέμυ Ζούνη και ο Σταύρος Ζαλμάς στο θέατρο "Αλέκος Αλεξανδράκης” από αρχές Νοεμβρίου και ο Αντώνης Αντωνίου με τη Νατάσα Ασίκη στη Θεατρική Σκηνή από τα μέσα Οκτωβρίου. Η Βάνα Πεφάνη που σκηνοθετεί στο "Αλέκος Αλεξανδράκης” έχει ανοίξει τα χαρτιά της και χρησιμοποιώντας τη μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ μας προετοιμάζει για μια σύγχρονη εκδοχή του έργου, σε μουσική του Μάνου Αντωνιάδη. Ο Αντώνης Αντωνίου από την άλλη, ίσως ενισχύσει το στοιχείο του ρομαντισμού στην παράσταση του με δεδομένη τη μουσική υπόκρουση ακορντεόν (Γιώργος Αποστόλου) και μπαλαλάικας (Ευγενία Λαγουδάκη). Τη μετάφραση του έργου υπογράφει η κόρη του, ηθοποιός, Μιακέλα Αντωνίου.