Το Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης" παρουσιάζει για τη θεατρική σεζόν 2024-25, σε συνεργασία με σημαντικούς παραγωγούς, πέντε παραστάσεις που αναδεικνύουν τη σημασία της ζωής, της αγάπης, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας , της δικαιοσύνης. Οι παραστάσεις συμπαρασύρουν το κοινό –παιδιά και ενηλίκους- σε ένα μονοπάτι σκέψης και αποκάλυψης αξιών, με όχημα κείμενα σπουδαίων συγγραφέων, σε σκηνοθεσία καταξιωμένων δημιουργών. Έργα που αναδεικνύουν την αξία της ζωής και της αγάπης στις συνθήκες της νέας μας καθημερινότητας.
"Η αξία της ζωής"
Μετά την περσινή μεγάλη της επιτυχία, η "Αξία της ζωής" της Τζέιν Άντερσον, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια, επανέρχεται τον Οκτώβριο στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, με τον ίδιο θίασο: Αθηνά Τσιλύρα (Τζάνετ), Πέγκυ Σταθακοπούλου (Ντίνα), Βασίλης Ρίσβας (Νιλ) και Δημήτρης Μαυρόπουλος (Μπιλ). Ενα έργο που μιλάει για την απώλεια και τον αναπόφευκτο πόνο, με ειλικρίνεια, χιούμορ και συμπόνια, αναδεικνύοντας την πραγματική αξία της ζωής και το δικαίωμα του καθενός από εμάς να αποφασίζει ελεύθερα τη μοίρα του.
Μετάφραση - Απόδοση: Ναταλύ Δούκα. Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη. Σχεδιασμός Φωτισμών: Σωτήρης Τσαφούλιας - ´Ελενα Πετροπούλου. Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου. Κοστούμια: Άγις Παναγιώτου. Βοηθός Σκηνοθέτη: Καρολίνα Ζαπατίνα. Β' Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Διασσάκης.
"Ο τελευταίος χορός"
Παράλληλα από τον Οκτώβριο παρουσιάζεται το έργο της Τάνιας Χαροκόπου σε σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ, "Ο τελευταίος χορός". Με τη Μαρία Κορινθίου και τον Γιάννη Αϊβάζη.
Δύο άνθρωποι με δεδομένη την αγάπη, αναζητούν απεγνωσμένα την αλήθεια του εαυτού τους, μέσα από την ισοπεδωτική καθημερινότητα, που καταργεί τον δυναμισμό του έρωτα και αναθεωρεί τις σταθερές του. Μια αλήθεια καλά κρυμμένη, που αλλάζει δραματικά τη ζωή τους. Τα όνειρα σβήνουν, τα λόγια χάνονται, η αναπνοή επιβραδύνεται, όλα γύρω γκρεμίζονται. Είναι ο "Τελευταίος χορός", ένα κοινωνικό δράμα με τον Γιάννη Αϊβάζη και τη Μαρία Κορινθίου, που καταφέρνουν να αναδείξουν πώς οι αγνοημένες ανάγκες και ο ανθρώπινος εγωισμός οδηγούν σε αναθεωρήσεις, διαψεύσεις, αποθαρρύνσεις.
Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης. Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης.
"18/9"
"Μια τέτοια μέρα είναι ωραία να πεθαίνεις όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα"
"Όχι, δε γνώριζα το θύμα. Δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ. Πρώτη φορά τον είδα εκείνο το βράδυ. Όχι, ούτε τους κατηγορούμενους γνώριζα προσωπικά, γνώριζα όμως την οργάνωση. Είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της γειτονιάς. Μια χώρα παραδομένη στη φρίκη ακροδεξιών εγκλημάτων. Άνθρωποι υπομένουν σιωπηλοί τις απειλές, τη βία, το θάνατο. Φόβος κυρίαρχος, φόβος παντού. Δεν έχω καμία αμφιβολία. Έγιναν όλα, όπως σας τα είπα. Όσες φορές κι αν μου κάνετε αυτή την ερώτηση, θα δίνω την ίδια απάντηση. Ναι, μπορώ να τους αναγνωρίσω. Είμαι έτοιμη."
Το "18/9" είναι ένας μονόλογος αγωνίας και αγώνα, που έρχεται από τις 10 Οκτωβρίου στον Ειδικά Διαμορφωμένο Υπόγειο χώρο. Στο επίκεντρο βρίσκεται η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η εμβληματική δίκη για τη ναζιστική οργάνωση. Στοιχεία από αληθινές μαρτυρίες και πραγματικά περιστατικά μπλέκονται μέσα από τη μυθοπλασία με το κοινωνικό ψυχογράφημα ενός κοριτσιού που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σ’ ένα ακροδεξιό έγκλημα με αποτέλεσμα να αλλάξει η ζωή της και να βρεθεί μπροστά σε αδυσώπητα διλήμματα.
Η ηρωίδα στο "18/9" δεν είναι αήττητη, ατρόμητη, γυαλιστερή ηρωίδα. Είναι διάφανη και εύθραυστη. Μπορούμε να δούμε όλες τις πληγές της. Είναι δικός μας άνθρωπος, γειτόνισσα, φίλη, αδελφή που παλεύει με τους φόβους της, τώρα, λίγες ώρες πριν από την κατάθεσή της στην δίκη για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής. Ένας απλός άνθρωπος που γίνεται υποκείμενο της ιστορίας.
Ιδέα: Δώρα Χρυσικού. Κείμενο: Μαρία Λούκα, Κοραής Δαμάτης. Συμμετοχή στην α' γραφή του δικαστικού κειμένου: Χρύσα Λύκου. Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Κοραής Δαμάτης. Βίντεο παράστασης: Πηγή Δημητρακοπούλου. Δημιουργία σκηνικού χώρου: Αρετή Μουστάκα. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασσόπουλος. Ερμηνεύει η Δώρα Χρυσικού.
Παιδική-Εφηβική σκηνή
"Το καπλάνι της βιτρίνας"
Στο Θέατρο του Ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης" ανεβαίνει το θρυλικό "Καπλάνι της Βιτρίνας" της Άλκης Ζέη. Κάθε Κυριακή για το κοινό, από τις 13 Οκτωβρίου (και τις καθημερινές για τα σχολεία).
Έργο-σταθμός στη λογοτεχνία για παιδιά και εφήβους, έχοντας λάβει πλήθος διεθνών διακρίσεων, καθώς κυκλοφορεί σε 39 ξένες εκδόσεις, συμπλήρωσε πρόσφατα 60 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία και έρχεται τη νέα θεατρική σεζόν για να αφηγηθεί τη συναρπαστική ιστορία του, που λατρεύτηκε από γενιές αναγνωστών. Την ιστορία του ανθρώπου προς την κατάκτηση της ελευθερίας του.
"Το καπλάνι της βιτρίνας" είναι μια ιστορία για την συναρπαστική πορεία που ακολουθούν όλα τα ζωντανά πλάσματα, άνθρωποι και ζώα, για να ζήσουν έτσι όπως είναι φτιαγμένα από την φύση: Ελεύθερα. Κι αυτό για να συμβεί πρέπει να υπάρχει δημοκρατία ακόμα κι αν χρειαστεί να παλέψουμε γι’ αυτήν. Για να μπορούμε κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε στην ερώτηση ΕΥ-ΠΟ; ή ΛΥ-ΠΟ; Να απαντάμε ΕΥ-ΠΟ! ΕΥ-ΠΟ!
Διασκευή, Δραματουργική επεξεργασία, Σκηνοθεσία, Στίχοι τραγουδιών: Δήμητρα Λαρεντζάκη. Σκηνικό: Κατερίνα Παπαγεωργίου. Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη. Μουσική: Κώστας Βόμβολος. Χορογραφίες- Επιμέλεια κίνησης: Πασχαλιά Ακριτίδου. Μάσκες: Ολυμπία Σιδερίδου. Video: Πέτρος Σεβαστίκογλου. Video animation: Μπάμπης Βενετόπουλος. Ερμηνεύουν: Χριστίνα Βράκα (θεία Δέσποινα / Συγγραφέας), Μαρία Γκιώνη (Σταματίνα/ Πιπίτσα), Νικόλας Γραμματικόπουλος (Νόλης / ο Νομάρχης), Ειρήνη Ιωάννου - Παπανεοφύτου (Μυρτώ), Δήμητρα Καραγιώργου (Μέλια), Αγάπη Μουστρή (Άρτεμη /Καπλάνι / κα Νομάρχου), Δημήτρης Όντος (ξάδερφος Νίκος / ο πρόξενος της Ολλανδίας), Θανάσης Χαλκιάς (Παππούς / ο Δεσπότης).
"Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου"
Τα 50 χρόνια από την πρώτη παρουσίαση της θρυλικής Ντενεκεδούπολης γιορτάζει το Ιδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης" παρουσιάζοντας την παράσταση "Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου", της Ευγενίας Φακίνου. Είναι μια πολιτεία παλιά, όμως τόσο σύγχρονη. Εκεί, στην άκρη του σκουπιδότοπου. Φτιαγμένη ολόκληρη από ντενεκέδες. Τα σπίτια, το σχολείο, τα δέντρα, τα σύννεφα, τα λουλούδια, όλα είναι φτιαγμένα από ντενεκεδάκια. Τη λένε…πώς αλλιώς; Ντενεκεδούπολη.
Για εκεί κίνησε το μεγάλο του ταξίδι ο Μελένιος. Μαγεμένος από μια μαργαρίτα και τις ιστορίες του κοσμογυρισμένου ποντικού, βαρέθηκε να κοιμάται στο ράφι της παλιάς αποθήκης, βγήκε στον δρόμο και ρίχτηκε στην περιπέτεια, προς την ελευθερία. Γνώρισε βουνά, δέντρα και πουλιά. Συνάντησε τον σοφό γέρο-Καλαμάρη. Δεν ξεγελάστηκε από ηγέτες απατηλούς ή σοβαροφανείς. Δεν δείλιασε μπροστά σε μια φιγούρα αχυρένια, με μάτια γουρλωμένα, που στήθηκε να φοβερίζει. Προχώρησε για να γνωρίσει τον Σαρδέλα, τη Μηλίτσα, τον Βουτυρένιο, κοντά τους να ζήσει ισότιμα και μαζί τους να συμμαχήσει για το δίκαιο.
Η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος συναντά τον Μελένιο στην Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου, 50 χρόνια μετά. Σε μια νέα θεατρική διασκευή που θέτει το παιδί στο κέντρο της δράσης, στηριζόμενη στη διάδραση και στις αρχές του εκπαιδευτικού δράματος. Η Ευγενία Φακίνου και ο Μικρός Νότος συγκλίνουν σήμερα στις αξίες του σεβασμού για τα παιδιά και της αγάπης για τα απλά και χειροποίητα υλικά. Μαζί, μιλούν για νοήματα επίκαιρα όσο ποτέ: για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα του παιδιού, τη μετανάστευση, την εξουσία του μεγάλου προς τον μικρό, την ανάγκη για δωρεάν εκπαίδευση. Με τη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου ζωντανά επί σκηνής, με ηχητικά τοπία από αυτοσχέδια κρουστά και με γνωστά και άγνωστα μουσικά όργανα, η παράσταση "Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου" παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και φέρνει τα παιδιά σε επαφή με απλά παιχνίδια, χωρίς κουμπιά, διαδίκτυο και υπολογιστές.
Για την ιστορία
Η "Ντενεκεδούπολη" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το αντικειμενοθέατρο της Ευγενίας Φακίνου, το 1975, λίγο μετά την πτώση της Χούντας. Η τελευταία της παράσταση ήταν το 1982. Στα χρόνια που μεσολάβησαν υπήρξαν λιγοστές επαγγελματικές θεατρικές διασκευές (Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης, Θεσσαλικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας) και πολλές παρουσιάσεις σε πόλεις, χωριά και γειτονιές, από δασκάλους, νηπιαγωγούς, εργάτες, σχολεία, ερασιτεχνικές ομάδες πολιτιστικών, φοιτητικών και γυναικείων συλλόγων. Κατασκευές από ευτελή υλικά, συντονισμός κίνησης και λόγου, παιχνίδια με τη δύναμη να ξεδιπλώσουν ιστορίες με χαρά, προσέφεραν και προσφέρουν σε πλήθος ανθρώπων τις πρώτες ύλες για να περιγράψουν όλα εκείνα που έχουν νόημα.
Θεατρική διασκευή: Φλώρα Σπύρου, Χρύσα Διαμαντοπούλου (οι 3 σκηνές του Πουλιού γράφτηκαν με τη βοήθεια του Νίκου Αξιώτη). Σκηνοθεσία: Χρύσα Διαμαντοπούλου. Εικαστική επιμέλεια-κατασκευή κούκλας/σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Κόφτης. Σκηνοθεσία διαλόγων/Διδασκαλία φωνής: Ακίνδυνος Γκίκας. Ζωντανή μουσική: Η ομάδα Μικρός Νότος. Ερμηνεύουν: Νίκος Αξιώτης, Έλσα Λουμπαρδιά, Νεφέλη Μάριαμ Πιτσή.
Διαβάστε Επίσης
