Τιάγκο Ροντρίγκες: "Η δική μου Εκάβη μιλά για την κακοποίηση των ευάλωτων ομάδων"

Στην πρώτη του συνεργασία με τον ιστορικό θίασο της Κομεντί Φρανσέζ, ο Τιάγκο Ροντρίγκες παρουσιάζει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 26 και 27 Ιουλίου το νέο του έργο "Hecuba, not Hecuba". Ο κορυφαίος σκηνοθέτης, διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ΙΙ της Λισαβόνα, παραχώρησε σήμερα στη Γαλλική Πρεσβεία συνέντευξη τύπου σε πολύ θερμό κλίμα, πλαισιωμένος από πλήθος Ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων.

"Η Εκάβη του Ευριπίδη είναι το καταλληλότερο έργο για να μιλήσει κανείς για την κακοποίηση των ευάλωτων ομάδων"

Ο Ροντρίγκες εξέφρασε τη μεγάλη του χαρά για το ανέβασμα του έργου του στην Επίδαυρο και τόνισε ότι θεωρεί συμβολικό το γεγονός πως το εναρκτήριο βήμα της παγκόσμιας περιοδείας του γίνεται στο εμβληματικό αργολικό θέατρο. Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Κατερίνα Ευαγγελάτου αναφέρθηκε στη σημασία που έχει ο τολμηρός διάλογος που ανοίγει με την αρχαία κληρονομιά η παράσταση "Hecuba, not Hecuba". Κι αυτό γιατί ανοίγει ένα νέο παράθυρο, μια συζήτηση για τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.

Ο Ροντρίγκες εμπνεύστηκε από ένα πραγματικό σκάνδαλο κακοποίησης παιδιών που συνέβη στην Ελβετία και δημιούργησε μια παράσταση ανατρεπτική που συνδυάζει την αρχαία τραγωδία με το σύγχρονο δράμα, την καθημερινότητα με τον μύθο, τον αγώνα της Νάντιας, μιας σημερινής γυναίκας, ηθοποιού και μητέρας με το πένθος της Εκάβης.

"Κλέβω από την αρχαία τραγωδία αυτό που χρειάζομαι για να μιλήσω για όσα με απασχολούν"

 

Σε έναν κόσμο όπου η έλλειψη δικαιοσύνης συνεχίζει να προβληματίζει, η φωνή του Ροντρίγκες ενώνεται με τη φωνή του Ευριπίδη για να υπερασπιστεί το δίκαιο του αδυνάμου, να προβάλει τη δύναμη της μητρότητας, να φωτίσει "την ανθρώπινη πλευρά της δικαιοσύνης".

 

Καθ’ όλη τη διάρκεια των προβών, παρά το ότι πρόκειται για μια νέα δημιουργία και όχι για διασκευή της Εκάβης, "ο Ευριπίδης μας συνόδευε, μας ψιθύριζε στο αυτί", είπε ο Ροντρίγκες. Γιατί "η αρχαία τραγωδία μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον πόνο μας, μπορεί να μας δείξει τον τρόπο να διεκδικήσουμε δικαιοσύνη". "Για αυτό άλλωστε μιλά και ο Ευριπίδης, για μια βασίλισσα, μια μητέρα που εξαιτίας του πολέμου έχασε τα πάντα και σε μια ευάλωτη στιγμή της ζητά δικαιοσύνη".

"Θέατρο εξ ορισμού σημαίνει μια προσπάθεια για να ξαναγραφτούν τα πράγματα"

 

Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης είπε πως κατά τη γνώμη του "είναι σημαντικό να διατηρηθεί η αρχαία κληρονομιά, ώστε να μπορεί να ερμηνευτεί με διαφορετικούς τρόπους, διότι το ίδιο το παρόν απαιτεί από εμάς να έχουμε έναν βαθμό ελευθερίας". Και στη συνέχεια πρόσθεσε πως αγαπά με πάθος τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, όμως δεν τους αγαπά όντας υποταγμένος σε αυτούς. Συμπλήρωσε, τέλος, ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να κάνει θέατρο, γεγονός που τον επιφορτίζει με την ευθύνη "να κάνει θόρυβο" με την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί, τοποθετώντας πάντα τον ηθοποιό στο κέντρο του έργου.

>> Γιατί είναι μέρος του σκηνικού ένα άγαλμα ζώου; Ποια ιδέα κρύβεται πίσω από το πρωτότυπο έργο του Ροντρίγκες; Οι απαντήσεις για αυτά και άλλα πολλά στη συζήτηση που είχαμε εμείς με τον σκηνοθέτη, εδώ: