Anne Van Aerschot
Προετοιμαστείτε κατάλληλα για την εβδομάδα που έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών, με τον παρακάτω μίνι οδηγό για το διάστημα 20-26/6. Η επιστροφή μιας σημαντικής φιγούρας του σύγχρονου χορού στο Ηρώδειο, μία συγκινητική παράσταση με πρωτότυπες βιντεοπροβολές, ένα αφιέρωμα σε έναν μεγάλο θεατράνθρωπο, μια χορογραφία και ένα έργο για το Πολυτεχνείο σάς περιμένουν.
"Exit above - after the tempest"
Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία της εμφάνιση στο Ηρώδειο, η Αν Τερέζα ντε Κεερσμάκερ επιστρέφει δυναμικά στο ρωμαϊκό ωδείο μαζί με την ομάδα της Rosas. Στη νέα της εκρηκτική χορογραφία συμμετέχουν δεκατρείς περφόρμερ (Abigail Aleksander, Jean Pierre Bure, Lav Crnčević, Jose Paulo dos Santos, Rafa Galdino, Carlos Garbin, Nina Godderis, Solal Mariotte, Meskerem Mees, Mariana Miranda, Ariadna Navarrete Valverde, Cintia Sebők, Jacob Storer), των οποίων το βάδισμα συναντά τους ρυθμούς των μπλουζ. (25/6)
"Η αγαπημένη του κυρίου Λιν"
Ο καταξιωμένος Γκι Κασίερς σκηνοθετεί τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στη θεατρική απόδοση της συγκινητικής ιστορίας του Φιλίπ Κλοντέλ. Πρωταγωνιστής της ένας πρόσφυγας, ο οποίος έρχεται με την εγγονή του σε μια ξένη χώρα. Εκεί θα αναπτύξει φιλία με έναν ντόπιο, παρόλο που δεν γνωρίζει τη γλώσσα. Ιδιαίτερο χαρακτήρα δίνει στην παράσταση η χρήση της τεχνολογίας. Συγκεκριμένα, οι ζωντανές βιντεοσκοπήσεις και το μοντάζ επιτρέπουν στα πρόσωπα της ιστορίας να συμπτυχθούν σε έναν ερμηνευτή. (Πειραιώς 260, Χώρος Η’, από 21/6)
"Αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή"
Με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου θεατράνθρωπου, το φεστιβάλ διοργανώνει προβολή της παράστασής του "Αντιγόνης" (21-23/6, Πειραιώς 260, Χώρος Δ’). Συγκεκριμένα, το κοινό θα παρακολουθήσει τη μαγνητοσκόπηση της θρυλικής παράστασης από την επανάληψη στα Επιδαύρια το 2007. Εκεί, ο Λευτέρης Βογιατζής έπαιζε τον Κρέοντα, με Αντιγόνη την Αμαλία Μουτούση. Στις 22 θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές. (Σημείωση: Η είσοδος γίνεται με δελτία τα οποία δίνονται την ημέρα και ώρα της εκδήλωσης με προτεραιότητα από το ταμείο του θεάτρου)
"Signal to noise"
Η βρετανική κολεκτίβα Forced Entertainment παρουσιάζει μία χορογραφία με σώματα "αλλοιωμένα" από τον αλγόριθμο, που βρίσκονται κάπου ανάμεσα στον πραγματικό και τον ψηφιακό κόσμο. Ενόσω ψάχνουν τα όρια ανάμεσα στις δύο πραγματικότητες, δεν παύουν να πειραματίζονται αλλά και να παίζουν. Ερμηνεύουν (αλλά συμμετείχαν και στην επινόηση της παράστασης) οι Robin Arthur, Seke Chimutengwende, Richard Lowdon, Claire Marshall, Cathy Naden και Terry O’Connor. (26, 27/6, Πειραιώς 260, Χώρος Δ’)
"50 χρόνια, μια νύχτα"
Μισό αιώνας συμπληρώθηκε τον περασμένο Νοέμβριο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και με την αφορμή αυτή ο Μάνος Καρατζογιάννης επιχειρεί μία σύγχρονη ανάγνωση του ιστορικού γεγονότος. Ηθοποιοί της παλιάς και της νέας γενιάς συνθέτουν το παζλ της μνήμης, με τη βοήθεια δημοσιευμάτων και αληθινών μαρτυριών. Τον θίασο συναποτελούν οι: Γιώργος Βουρδαμής, Μαρία Ζορμπά, Υβόννη Μαλτέζου, Ιφιγένεια Καραμήτρου, Γιάννης Νταλιάνης, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Γιώργος Νούσης, Στρατής Χατζησταματίου. (26-29/6, Πειραιώς 260, Χώρος Ε’)
Περισσότερες πληροφορίες
Signal to noise
Στην παράσταση παρακολουθούμε άτομα αποξενωμένα, στο μεταίχμιο μεταξύ φυσικού και τεχνητού· αιχμάλωτα φράσεων ηλεκτρονικών υπολογιστών, που τα ανθρώπινα σώματα μοιάζουν να αναπαράγουν χωρίς συναίσθημα σαν απρόσωπες κοινωνικές συμβάσεις. Πώς αντιδρά το σώμα όταν η φωνή, η γλώσσα, το περιεχόμενο και η έκφραση είναι προκαθορισμένα; Τα σώματα των Forced Entertainment επιμένουν να παίζουν: φορούν κοστούμια και περούκες, αποδιοργανώνουν και αναδιοργανώνουν διαρκώς τη σκηνή, σε όλο και πιο άχρηστες και παράλογες διατάξεις, με απόλυτη σοβαρότητα – όσο πιο παράλογη είναι η διάταξη, τόσο πιο σοβαροί εκείνοι. Μια οδυνηρά κωμική χορογραφία ασυντόνιστης επικοινωνίας ανάμεσα στις λέξεις και τη γλώσσα του σώματος, που απηχεί θλιβερά ερωτήματα: Είναι αυτό το χέρι μου; Είναι αυτή η φωνή μου; Σε ποιο βαθμό, άραγε, αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που είμαστε, παράγεται από την τεχνητή νοημοσύνη; Η παράσταση σκιαγραφεί μια μεγαλειώδη και ανησυχητική εικόνα της περιορισμένης και αλλοιωμένης νοητικής μας κατάστασης.
Exit above - after the tempest
Από τις σημαντικότερες δημιουργούς του σύγχρονου χορού, η Αν Τερέζα ντε Κεερσμάκερ επιστρέφει στο Ηρώδειο με την ομάδα της για να μας παρουσιάσει το νέο της έργο που έχει αποθεωθεί από τους κριτικούς σε μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης (Αβινιόν, Βιέννη, Ρώμη). Πρόκειται για μια χορογραφία για δεκατρείς περφόρμερ με ζωντανή μουσική, όπου η οικεία σε όλους μας πράξη του βαδίσματος συναντά τα μπλουζ. Το έργο φωτίζει τον τρόπο που τα μπλουζ «δημιουργούν» την κοινότητα, την αίσθηση του «μαζί», σε μια απαιτητική χορογραφία που κατακλύζει βαθμιαία τη σκηνή με την εκρηκτική της ενέργεια. Η Κεερσμάκερ επιστρατεύει εδώ τον μάγο του ήχου Ζαν-Μαρί Άερτς, τη σαγηνευτική ερμηνεία της Μέσκερεμ Μέις, ανερχόμενης Φλαμανδής τραγουδοποιού αιθιοπικής καταγωγής, και τον κιθαρίστα Κάρλος Γκάρμπιν.
Η αγαπημένη του κυρίου Λιν
Παράσταση βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Φιλίπ Κλοντέλ. Κεντρικός χαρακτήρας ο κύριος Λιν, ο οποίος, κρατώντας στην αγκαλιά του τη Σανγκ ντιού, τη μικρή εγγονή του και τη μόνη επιζήσασα της οικογένειάς του, εγκαταλείπει το κατεστραμμένο από τον πόλεμο χωριό του και φτάνει στην Ευρώπη πρόσφυγας. Εκεί, χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τη νέα χώρα και χωρίς να αντιλαμβάνεται τη γλώσσα των ξένων, αφήνει τη μοίρα του στα χέρια των αρμόδιων αρχών που τον περιθάλπουν. Μέχρι που γνωρίζει τον κύριο Μπαρκ. Ο κύριος Μπαρκ μιλάει συνέχεια στη γλώσσα του και ο κύριος Λιν σιωπηλός απολαμβάνει την παρέα του. Μια δυνατή φιλία καλλιεργείται ανάμεσα στους δύο άντρες, με εξομολογήσεις, με σεβασμό απέναντι στον εκφρασμένο ή στον σιωπηλό πόνο, με συμπόνια και φροντίδα. Σημαντική στην παράσταση είναι η παρουσία της μουσικής αλλά και η χρήση της τεχνολογίας, και συγκεκριμένα των προβολών βίντεο, που επιτρέπουν τη συμπύκνωση της ιστορίας σε μονόλογο.
50 χρόνια, μια νύχτα
Με αφορμή την πρόσφατη επέτειο του Πολυτεχνείου, η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη ανάγνωση της οριακής αυτής στιγμής από τη σκοπιά του θεάτρου. Ο παλλόμενος λόγος αληθινών πρωταγωνιστών ζωντανεύει μέσα από αυθεντικές μαρτυρίες φοιτητών, μαθητών αλλά και απλών πολιτών ‒ άλλες δημοσιευμένες, άλλες συλλεγμένες στο πλαίσιο της δραματουργικής έρευνας· πολιτών που πήραν μέρος, ηθελημένα ή άθελά τους, στο δράμα της Ιστορίας ο καθένας από τη δική του θέση. Ενώνοντας παλαιότερες και νεότερες γενιές ηθοποιών, η παράσταση συνθέτει το παζλ αυτού του «ρευστού, βίαιου και χωρίς συγκεκριμένο περίγραμμα» γεγονότος –όπως χαρακτηρίζει τις εξεγέρσεις η Αμερικανίδα ιστορικός Τζάνετ Λούγκο–, σε μια συλλογική αφήγηση που γίνεται πρώτη ύλη για ένα πολύτιμο μάθημα θεάτρου και οδηγός στην αναζήτηση του νοήματος της Δημοκρατίας.
