Δομνίκη Μητροπούλου©
Στο Θέατρο Κάτω Από Τη Γέφυρα τρεις παραστάσεις που μας κράτησαν συντροφιά αυτή τη σεζόν ολοκληρώνουν τον κύκλο τους. Ένα κοινωνικό έργο που θυμίζει... φιδάκι, μία παράσταση που ευαισθητοποιεί για την παιδική κακοποίηση και ένα παραμυθένιο μιούζικαλ σε μουσική Μίμη Πλέσσα ετοιμάζονται για την τελευταία τους αυλαία στον χώρο την Κυριακή των Βαΐων.
"Μετά τη βροχή"
Η φουτουριστική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Νίκος Δαφνής ολοκληρώνει τον κύκλο της αυτή την Κυριακή 28/4. Το έργο του Σέρτζι Μπελμπέλ (φωτό εξωφύλλου) απεικονίζει τις εντάσεις μέσα σε ένα πολυτελές εργασιακό περιβάλλον, τον επιθετικό ερωτισμό, την υποβόσκουσα βία και συνδυάζει αριστοτεχνικά την ωμή γλώσσα με την ποίηση και τον παραλογισμό με το δηλητηριώδες χιούμορ. Η σκηνοθετική προσέγγιση θυμίζει το Φιδάκι. Οι παίκτες ρίχνουν ένα ζάρι και ο αριθμός στο ζάρι θα καθορίσει πόσες θέσεις θα προχωρήσει ο παίκτης. Στο ταμπλό εικονίζονται φίδια και σκάλες. Τα φίδια παίρνουν έναν παίκτη προς τα κάτω ενώ oι σκάλες ανεβάζουν τον παίκτη θέσεις προσθέτοντας έτσι μια διασκεδαστική τροπή στο παιχνίδι.
Ο χρόνος του έργου είναι το παρόν ή το άμεσο μέλλον, σε μια ανώνυμη μεγαλούπολη εν αναμονή μιας βροχής, μετά από δυο χρόνια ανομβρίας και ο τόπος η ταράτσα ενός 50όροφου ουρανοξύστη. Πρωταγωνιστές εφτά καλογυαλισμένοι υπάλληλοι, κακέκτυπα ανθρώπων που "δραπετεύουν" στην ταράτσα, για να επιδοθούν στην απαγορευμένη -στα πολυτελή τους γραφεία- πράξη: το κάπνισμα. Ερμηνεύουν: Νίκος Καραστέργιος, Στέλιος Πετράκης, Σίσσυ Μαράθου, Δάφνη Ατία, Σοφία Αγγελικοπούλου, Νίκος Σταματόπουλος, Ευαγγελία Μπέγα.
"Κρατάς μυστικό;"
Η επιτυχημένη παράσταση για την παιδική κακοποίηση που απευθύνεται σε παιδιά από 6 ετών μέχρι 13 ολοκληρώνει τον κύκλο των παραστάσεών της αυτή την Κυριακή 28/4 με μια έκτακτη παράσταση (η παράσταση στις 27 είναι sold-out).
Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Ελένης Δαφνή, που βασίστηκε στο ομότιτλο digital comic της ίδιας και του Steve Stivaktis, έχει κεντρικό ήρωα τον Νικόλα. Ο Νικόλας (Θράσος Σταθόπουλος), 26 ετών πια, αφηγείται την δική του προσωπική ιστορία. Μαθητής της Τετάρτης δημοτικού και μέλος της παιδικής ορχήστρας (παίζει κιθάρα) γνωρίζει τον κύριο Θοδωρή. Είναι ο οδηγός που τον μεταφέρει από το σχολείο στο σπίτι. Στην αρχή θα τον εμπιστευθεί και οι δυο τους θα γίνουν στενοί φίλοι. Σιγά σιγά όμως η συμπεριφορά του κυρίου Θοδωρή θα μπερδέψει τον Νικόλα. Τα "μυστικά” που θα δημιουργηθούν θα τον οδηγήσουν σταδιακά να χάσει την όρεξη του όχι μόνο για τη μουσική που τόσο αγαπάει αλλά και για την ίδια τη ζωή.
Για καλή του τύχη η αλλαγή της συμπεριφοράς του δεν θα μείνει απαρατήρητη. Η δασκάλα μουσικής θα μιλήσει στα παιδιά της ορχήστρας για το σώμα τους, το πόσο σημαντικό είναι να λένε όχι σε ό,τι δεν τους αρέσει και φυσικά στο να ζητούν βοήθεια. Ο Νικόλας παίρνοντας δύναμη από τα λόγια της δασκάλας θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους του και να μιλήσει ανοιχτά για αυτό που του συνέβη. Τώρα πια γνωρίζει και μεταφέρει το μήνυμα παντού "το σώμα μας μας ανήκει κι όποιος δεν το καταλαβαίνει του λέμε ένα δυνατό όχι. Μιλάμε πάντα για αυτά που μας ενοχλούν μέχρι να μας ακούσουν”. Μετά την παράσταση ακολουθεί θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα με την ενεργή συμμετοχή του κοινού που θα αφορά και θα παρέχει υλικό σχετικό με το θέμα της παράστασης.
"Ο μάγος του Οζ"
Το επιτυχημένο μιούζικαλ για παιδιά σε μουσική Μίμη Πλέσσα ολοκληρώνει τις παραστάσεις του αυτή την Κυριακή 28/4. Πρόκειται για το πασίγνωστο "παραμύθι" του Φρανκ Μπάουμ το οποίο αναφέρεται στις περιπέτειες της μικρής Δώρας στην προσπάθειά της να βρει τον "μάγο" του Οζ για να τη βοηθήσει να επιστρέψει στο σπίτι της. Στο δρόμο της θα συναντήσει τρία πλάσματα που ζητούν και αυτά τη βοήθεια του "μάγου". Ένα Σκιάχτρο, που ζητά μυαλό, ένα τενεκεδένιο ξυλοκόπο που ζητά καρδιά, κι ένα Λιοντάρι, που ζητά θάρρος. Η φιλία, η συντροφικότητα, η συλλογική προσπάθεια και φυσικά η κατανόηση, είναι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχει κανείς τους στόχους του, χωρίς να καταφεύγει σε "σωτήρες", που εκμεταλλεύονται τα "αδιέξοδα" κάθε εποχής, τη μοναξιά και την έλλειψη επικοινωνίας. Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Νίκου Δαφνή, με το καστ να συναποτελούν οι: Σοφία Αγγελικοπούλου, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Νίκος Καραστέργιος, Αλέξανδρος Μαράκης-Μπούρκας, Ευαγγελία Μπέγα, Κων/να Σαραντοπούλου, Νίκος Σταματόπουλος.
Περισσότερες πληροφορίες
Κρατάς μυστικό;
Ο Νικόλας, 26 ετών πια, αφηγείται την δική του προσωπική ιστορία. Μαθητής της Τετάρτης δημοτικού και μέλος της παιδικής ορχήστρας (παίζει κιθάρα) γνωρίζει τον κύριο Θοδωρή. Είναι ο οδηγός που τον μεταφέρει από το σχολείο στο σπίτι. Στην αρχή θα τον εμπιστευθεί και οι δυο τους θα γίνουν στενοί φίλοι. Σιγά σιγά όμως η συμπεριφορά του κυρίου Θοδωρή θα μπερδέψει τον Νικόλα. Τα “μυστικά” που θα δημιουργηθούν θα τον οδηγήσουν σταδιακά να χάσει την όρεξη του όχι μόνο για τη μουσική που τόσο αγαπάει αλλά και για την ίδια τη ζωή. Για καλή του τύχη η αλλαγή της συμπεριφοράς του δεν θα μείνει απαρατήρητη. Η δασκάλα μουσικής θα μιλήσει στα παιδιά της ορχήστρας για το σώμα τους, το πόσο σημαντικό είναι να λένε όχι σε ό,τι δεν τους αρέσει και φυσικά στο να ζητούν βοήθεια. Ο Νικόλας παίρνοντας δύναμη από τα λόγια της δασκάλας θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους του και να μιλήσει ανοιχτά για αυτό που του συνέβη. Τώρα πια γνωρίζει και μεταφέρει το μήνυμα παντού “το σώμα μας μας ανήκει κι όποιος δεν το καταλαβαίνει του λέμε ένα δυνατό όχι. Μιλάμε πάντα για αυτά που μας ενοχλούν μέχρι να μας ακούσουν”. Βασισμένο στο ομότιτλο digital comic της Ελένης Δαφνή.
Ο μάγος του Οζ
Πρόκειται για το πασίγνωστο «παραμύθι» το οποίο αναφέρεται στις περιπέτειες της μικρής Δώρας στην προσπάθειά της να βρει τον «μάγο» του Οζ για να τη βοηθήσει να επιστρέψει στο σπίτι της. Στο δρόμο της θα συναντήσει τρία πλάσματα που ζητούν και αυτά τη βοήθεια του «μάγου». Ένα Σκιάχτρο, που ζητά μυαλό, ένα τενεκεδένιο ξυλοκόπο που ζητά καρδιά, κι ένα Λιοντάρι, που ζητά θάρρος. Η φιλία, η συντροφικότητα, η συλλογική προσπάθεια και φυσικά η κατανόηση, είναι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχει κανείς τους στόχους του, χωρίς να καταφεύγει σε «σωτήρες», που εκμεταλλεύονται τα «αδιέξοδα» κάθε εποχής, τη μοναξιά και την έλλειψη επικοινωνίας.
Μετά τη βροχή
Το έργο απεικονίζει τις εντάσεις μέσα σε ένα πολυτελές εργασιακό περιβάλλον, τον επιθετικό ερωτισμό, την υποβόσκουσα βία και συνδυάζει αριστοτεχνικά την ωμή γλώσσα με την ποίηση και τον παραλογισμό με το δηλητηριώδες χιούμορ. Η σκηνοθετική προσέγγιση θυμίζει το Φιδάκι. Οι παίκτες ρίχνουν ένα ζάρι και ο αριθμός στο ζάρι θα καθορίσει πόσες θέσεις θα προχωρήσει ο παίκτης. Στο ταμπλό εικονίζονται φίδια και σκάλες. Τα φίδια παίρνουν έναν παίκτη προς τα κάτω ενώ oι σκάλες ανεβάζουν τον παίκτη θέσεις προσθέτοντας έτσι μια διασκεδαστική τροπή στο παιχνίδι. Ο χρόνος του έργου είναι το παρόν ή το άμεσο μέλλον, σε μια ανώνυμη μεγαλούπολη εν αναμονή μιας βροχής, μετά από δυο χρόνια ανομβρίας και ο τόπος η ταράτσα ενός 50όροφου ουρανοξύστη. Πρωταγωνιστές εφτά καλογυαλισμένοι υπάλληλοι, κακέκτυπα ανθρώπων που «δραπετεύουν» στην ταράτσα, για να επιδοθούν στην απαγορευμένη -στα πολυτελή τους γραφεία- πράξη: το κάπνισμα.
