Οι θεατρικές επαναλήψεις της εβδομάδας

Διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε δύο παραστάσεις που επανέρχονται δυναμικά, σηκώνοντας αυλαία τις πρώτες μέρες του Απριλίου. Οι προτάσεις μας περιλαμβάνουν, από τη μία πλευρά, μια επιτυχία της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου και, από την άλλη, ένα δυνατό μονόλογο βασισμένο σε βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά.

"Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα"

Μετά τα συνεχόμενα sold out στην Αθήνα και την περιοδεία στην υπόλοιπη Ελλάδα, η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου, - η υποψήφια καλύτερη παράσταση ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ για το 2023 σύμφωνα με την Ελληνική Ένωση Κριτικών θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών – "Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα" (φωτό εξωφύλλου), σε έρευνα, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ντέλλα, επιστρέφουν στο Θέατρο Σταθμός για 8 ακόμα παραστάσεις (από 3/4).

Η παράσταση αποτελεί μια σκηνική προσέγγιση του γυναικείου σώματος της τρίτης ηλικίας και της σύνδεσης του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές. Αφετηρία, η περιοχή της Θεσσαλίας και η παράδοσή της στις μαγικές πρακτικές που θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο κατέβασμα του φεγγαριού, γνωστό και ως "το άρμεγμα του φεγγαριού". Οδηγήτριες σε αυτό το μυστικό ταξίδι, τρεις θηλυκές μορφές που συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης "γιαγιάς" και της επικίνδυνης θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.

Περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, οι γυναίκες της περιφέρειας του 19ου και 20ου αιώνα παρέμεναν σε μεγάλο ποσοστό στο περιθώριο χωρίς να μπορούν να έχουν λόγο στις αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικαίωμα των ανδρών. Στον θεσσαλικό χώρο, πέρα από τις υπόλοιπες εργασίες, με τις οποίες συνέβαλαν στην οικονομική παραγωγή της οικογένειας και της κοινότητας ως εργάτριες στα χωράφια, είχαν και την ευθύνη της τροφοδότησης των μελών της οικογένειάς τους, πάντα όμως εντός του οίκου. Έτσι, ανέπτυξαν ένα μυστικό κώδικα, μια λανθάνουσα εξουσία, που στηριζόταν στη χρήση της μαγείας και της τεχνογνωσίας των βοτάνων, τα λεγόμενα "πρακτικά", στην ικανότητα του "ξεματιάσματος" και άλλων δεξιοτήτων, μέσα από τη χρήση των υλικών που χρησιμοποιούσαν και στη μαγειρική, τα βότανα και τα χόρτα της περιοχής, το λάδι, το νερό και το αλεύρι.

Αυτές οι "Γυναίκες της Γης" που έμεναν αόρατες χρόνια ακόμα και για τους ερευνητές - αφού δεν θεωρούσαν άξιο καταγραφής τον λόγο μιας γυναίκας για την ιστορία ενός τόπου- προσεγγίζονται σκηνικά από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, επιχειρώντας να φέρουν στη σκηνή το προσωπικό και συλλογικό αφήγημα του οικείου γηρασμένου θηλυκού σώματος. Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, τη μεταμφίεση, τη μάσκα και τον συντονισμό του λόγου και του σώματος, οι τρεις ηθοποιοί επιδίδονται σε ένα καταιγιστικό storytelling που ταξιδεύει από τις "Μεταμορφώσεις" του Οβίδιου και τα "Φαρσάλια" του Λουκανού μέχρι τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία του Θωμά Ψύρρα, από παλιότερες αφηγήσεις, συνταγές και  ιατροσοφικούς κώδικες του 19ου αιώνα, μέχρι σύγχρονες συνεντεύξεις που έγιναν κατά τη διάρκεια των παραστάσεων στη Θεσσαλία.

Ερμηνεύουν: Μανούσος Γεωργόπουλος, Πλάτωνας Γιώργος Περλέρος, Μιχάλης Αναγνώστου. Η πρωτότυπη μουσική είναι του Αλέξανδρου Κτιστάκη.

>> Διαβάστε εδώ την κριτική του "α" για την παράσταση:

"Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας"

Το έργο της σπουδαίας θεατρίνας Σπεράντζας Βρανά "Το τίμιο μπορντέλο", σε θεατρική απόδοση-προσαρμογή του Κώστα Παπαπέτρου και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου, έρχεται στο θέατρο Αυλαία με τον τίτλο "Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας" από την 1/4. Στο ρόλο της Ρόζας η Δανάη Καλοπήτα.

Η Ρηνούλα. Η μαθήτρια με την μπλε ποδιά που αποφάσισε να μεγαλώσει με τον τρόπο που η ίδια η ζωή τής έδειξε από νωρίς. Η Ρηνούλα που έγινε Πεπίτα και κατεληξε Ρόζα. Η ζωή της, ο έρωτας που, από πολύ νωρίς, έγινε δουλειά και η δουλειά που μπλέχτηκε με τον έρωτα. Η επιβίωση, οι σκέψεις και η ελπίδα. Μια γυναίκα που μπήκε απο μικρή στον κόσμο των κόκκινων φαναριών, που κατάφερε να επιζήσει και να ανελιχθεί, να γίνει η κυρία της ζωής της, να μπει, χωρις να φοβηθεί, στα μονοπάτια του πληρωμένου έρωτα, που δε ντράπηκε να ικανοποιήσει τις ορέξεις του κάθε πελάτη προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της, δηλαδή την απόκτηση του δικού της σπιτιού. Και μέσα σε όλα αυτά,  το κρυφό της μυστικό, ένα μυστικό που από πολύ μικρή ηλικία, αποφάσισε να φυλάει αλλα και να ψάχνει για όσο ζει: η κόρη που αποχωρίστηκε μικρή. Η κόρη που έψαχνε και συνεχίζει να ψάχνει.

Το έργο μιλά για τον κόσμο της πορνείας, έναν κόσμο, που αποτελεί ταμπού ακόμη και σήμερα. Πελάτες με ακραίες απαιτήσεις, "μαντάμες" που εκμεταλλεύονταν την ανάγκη κοριτσιών, κρατώντας τους χρήματα από τον κόπο τους, πόνος, σκληρή ζωή, μα και στιγμές τρυφερότητας, όταν σβήνουν τα κόκκινα λαμπάκια των σπιτιών. Κρυφές σκέψεις και μυστικά, που δεν μαρτυράς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Και όλα αυτά σε μια Ελλάδα, που δεν έχει ακόμη μάθει να αποδέχεται και να συγχωρεί, που στιγματίζει όσους επιλέγουν να ξεφύγουν από το συνηθισμένο και αποδεκτό. Εκείνους που ξέρουμε ότι υπάρχουν, μα δεν δεχόμαστε να τους κοιτάξουμε κατάματα.  

Η σκηνογραφία και τα κοστούμια του έργου είναι του Γιώργη Κοντοπόδη κι η μουσική σύνθεση του Άγγελου Ανδρεόπουλου. Το τραγουδι "Μυστικό" ερμηνεύει η Βασιλική Σούτη σε στίχους του σκηνοθέτη.