Ελπίδα Μουμουλίδου©
Η Άντζελα Μπρούσκου που έχει εντρυφήσει στο αρχαίο δράμα και στην σκηνική του προσέγγιση μέσα από δικές της συνθέσεις αλλά και έργα σημαντικών δραματουργών όπως η Σάρα Κέιν ("Φαίδρας έρως”), ανεβάζει φέτος ένα ακόμη έργο του Χάινερ Μίλερ μετά το "Κουαρτέτο”. Ο λόγος για το "Μήδειας υλικό” που μόλις έκανε πρεμιέρα στην κεντρική σκηνή του Bios. Μέσα από ένα ποιητικό όσο και βαθυστόχαστο κείμενο για την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, η σκηνοθέτις μιλά για το έργο του σημαντικού Γερμανού συγγραφέα, που λειτουργεί πρωτίστως ως μανιφέστο των εξεγερμένων, αδικημένων γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, αποικιοκρατικής εξουσίας και πατριαρχίας. Ερμηνεύουν η Παρθενόπη Μπουζούρη, ο Γερμανός ηθοποιός Άντριαν Φρίλινγκ, με τη συμμετοχή της Άντζελας Μπρούσκου, η οποία υπογράφει επίσης τα σκηνικά, τα κοστούμια και το βίντεο, σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου και μουσική Αλέξανδρου Μήτρου.
"Ο Γιώργος Χειμωνάς λέει με κεφαλαία για την "Μήδεια” του Ευριπίδη Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΒΑΡΗ. Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια. Από καταγωγή κι από έρωτα. Ο Μίλερ λέει: Έχετε αυτιά για την κραυγή΄’; Η σύγχρονη τραγωδία συμβαίνει με μικρά γράμματα. Σήμερα ξανασυναντιόμαστε με τον προφητικό λόγο του Χάινερ Μίλερ στις βομβαρδισμένες πόλεις της Ευρώπης.
"Η σύγχρονη τραγωδία συμβαίνει με μικρά γράμματα. Σήμερα ξανασυναντιόμαστε με τον προφητικό λόγο του Χάινερ Μίλερ στις βομβαρδισμένες πόλεις της Ευρώπης".
Ποια είναι η Μήδεια του Μίλερ σήμερα; Πού την συναντάμε; Ποια είναι η καταγωγή της; Με ποιο πλοίο, ποιο τρένο, ποιο λεωφορείο, ποια βάρκα ήρθε από την μακρινή πατρίδα της; Πώς πέρασε τα σύνορα; Πώς επιβιώνει; Ως καθαρίστρια, σύζυγος, αναπαραγωγική μηχανή των απογόνων ενός Ιάσονα; Τα διαβατήρια των προσφύγων ξεθωριαζουν στο νερό, παρασύρονται στην δίνη των κυμάτων και ξεπλένονται χωρίς ονόματα. Η υποτελής γυναίκα πόσο "βάρβαρη" θεωρείται στον Δυτικό Πολιτισμό; Πώς θα ενταχθεί αυτή και τα παιδιά της σ’ ένα καπιταλιστικό σύστημα καταναλωτισμού και βίας που δεν την αναγνωρίζει; Πώς να έρθει από το βάθος της Ιστορίας κι από βασίλισσα να σου πλένει τον απόπατό σου;
Τα παιδιά της, οι μικροί προδότες, ήδη απολαμβάνουν την ευτυχία των χορτάτων και η Μήδεια είναι το στίγμα. Η σημερινή Μήδεια δίνει δώρο στα παιδιά της το θάνατο. Να τα ξαναφέρει μέσα από τις φλέβες και το αίμα της πάλι στο σώμα της. Να μην έχουν γεννηθεί".
"Όπως λέει και ο Μίλερ: "Η αισθητική της σκληρότητας που σαν ηδονή καταναλώνουμε καθημερινά ακόμα και μέσα από την τηλεόραση είναι για μένα φλέγον ζήτημα".
"Ζούμε σ’ έναν κόσμο που ο πόλεμος συμβαίνει μέσα στις οθόνες των τηλεοράσεων ως καθημερινότητα ειδήσεων. Όπως λέει και ο Μίλερ: "Η αισθητική της σκληρότητας που σαν ηδονή καταναλώνουμε καθημερινά ακόμα και μέσα από την τηλεόραση είναι για μένα φλέγον ζήτημα".
Η ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΟΧΘΗ και το ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ σαν σύγχρονα χορικά μας μιλούν με σκόρπιες φράσεις, μέσα από την ποίηση για την καταστροφή που έχει καταφέρει ο πολιτισμός μας στη ΓΗ. Και καθώς οι λέξεις και ο φράσεις χάνουν την σημασία τους ο θάνατος συμβαίνει ως πληροφορία. Ο,ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΤΟ ΔΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ.
Η Μήδεια του Μίλερ θέλει να σπάσει στα δύο την ανθρωπότητα και να κατοικήσει στο άδειο κέντρο. Μήτε γυναίκα μήτε άντρας. Η μορφή της γίνεται ο τόπος της συλλογικής μνήμης”.
Περισσότερες πληροφορίες
Μήδειας υλικό
Το "Μήδειας υλικό" είναι ένα κείμενο που έχει παρασταθεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και λειτουργεί πρωτίστως ως μανιφέστο των εξεγερμένων, αδικημένων γυναικών, στο πλαίσιο των μεταγραφών της αρχαίας τραγωδίας. Σύμβολο της εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, αποικιοκρατικής εξουσίας και πατριαρχίας. Η ιδέα της προδοσίας είναι κυρίαρχη σε ολόκληρο το έργο. Το δίπτυχο προδοσία και επανάσταση είναι η απάντηση του συγγραφέα στα μεγάλα πολιτικά και ηθικά ζητήματα της εποχής του που συναντιούνται με τα σημερινά. Σήμερα που όλος ο πλανήτης πλήττεται από πολέμους δίχως νόημα και η ανθρωπότητα κινδυνεύει από την ύβρη που διαπράττουμε απέναντι στην ζωή, η Μήδεια έρχεται να μας θυμίσει πως εμείς τελικά σκοτώνουμε τα παιδιά μας. Η μορφή της γίνεται ο τόπος της συλλογικής μνήμης. Το θέατρο του Μίλερ βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο της μεγάλης επικαιρότητας των νεκρών που αριθμεί ο πολιτισμός μας.
