5+5 λόγοι για να μην χάσετε το "The last five years" στην Εναλλακτική της ΕΛΣ

Στην Εναλλακτική της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επανέρχεται το "The last five years", η off-Broadway επιτυχία με το έξυπνο τουίστ, που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Δημόπουλος. Ένας άντρας και μια γυναίκα αφηγούνται την ερωτική τους ιστορία μέχρι το τέλος της, ο πρώτος με αφετηρία τη γνωριμία τους και η δεύτερη ξεκινώντας από τον χωρισμό τους. Ερμηνεύουν η Βάσια Ζαχαροπούλου και ο Πάρις Παρασκευάδης (μέχρι 31/3). Εμείς ζητήσαμε από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να ξεχωρίσει τους λόγους για τους οποίους το κοινό δεν πρέπει να χάσει την αναβίωση της επιτυχημένης παραγωγής της Εναλλακτικής, που μιλά για μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης.

Βάσια Ζαχαροπούλου

Η μουσική του σπουδαίου Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν: Μουσική με φοβερή ποικιλομορφία και με μία δυναμική να δημιουργεί συναισθήματα. Στο λυρικό ρεπερτόριο λέμε ότι πάνω από όλα είναι ο συνθέτης και η μουσική του. Ο ίδιος ο συνθέτης είναι και ο σκηνοθέτης του έργου του. Και ως ερμηνεύτρια λυρικού ρεπερτορίου το έχω βιώσει κυρίως με τα κλασικά έργα. Το συναντώ λοιπόν και στο συγκεκριμένο έργο σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο Τζέϊμι του Πάρι Παρασκευάδη: Όταν βρέθηκα με τον Πάρι στη δεύτερη φάση της μεγάλης αυτής ακρόασης για το "The Last Five Years" και τον άκουσα να τραγουδάει ενθουσιάστηκα! Όταν δε τραγουδήσαμε μαζί στη φάση αυτή με τα τυχαία ματσαρίσματα μεταξύ των συμμετεχόντων ένιωσα μία φοβερή φωνητική χημεία, που αργότερα έγινε και μία πανέμορφη φιλία. Τον θαυμάζω κάθε φορά που τον βλέπω στη σκηνή, αποδίδει άρτια φωνητικά και υποκριτικά τον ρόλο του Τζέϊμι. Αξίζει να τον ακούσετε και να τον δείτε!

Το υπέροχο εξαμελές μουσικό σύνολο: Μια πολύ δυνατή ομάδα μουσικών υπό τον εξαιρετικό Μιχάλη Παπαπέτρου, που αποδίδει άρτια την μουσική του Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν. Ρυθμική ακρίβεια, μελωδική απόδοση φράσεων, ήχος που όταν τον ακούει κανείς συνειδητοποιεί πόσο πολύ έμπειρη και δεμένη είναι η ομάδα αυτή. 

Η ιστορία αγάπης:  Μια ιστορία που δεν πρωτοτυπεί, αλλά συγκινεί όπως κάθε τι καθημερινό που όλοι μας έχουμε βιώσει έστω και μία φορά στη ζωή μας. Η απλότητα της ιστορίας κάνει το κοινό να ταυτίζεται με τους ήρωες, να πονάει και να χαίρεται μαζί τους. 

Οι εικόνες του Δημήτρη Δημόπουλου σε συνδυασμό με τους φωτισμούς του Χρήστου Τζιόγκα και τα σκηνικά του Ντέιβιντ Νεγρίν. Η σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη μας ώθησε στη δημιουργία χαρακτήρων βασισμένων στις δικές μας προσωπικότητες και όχι σε κάποιους φανταστικούς Κάθυ και Τζέϊμι. Αυτό έκανε το αποτέλεσμα πιο ρεαλιστικό και κατ’ επέκταση πιο "πειστικό". Οι εικόνες δε που οραματίστηκε συμπληρώνουν ιδανικά το σκηνικό.

Πάρις Παρασκευάδης

Η ξεχωριστή και μη αναμενόμενη μουσική του Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν. Πρόκειται για ένα όμορφο πάντρεμα διαφόρων μουσικών ειδών όπως pop, rock, jazz και folk. Τα διάφοροι είδη εναλλάσσονται ομαλά και συχνά μπλέκονται το ένα με το άλλο δημιουργώντας ένα μοναδικό μουσικό περιβάλλον. Σε αυτό το μιούζικαλ, η μουσική είναι αυτή που διηγείται την ιστορία.

Η Βάσια Ζαχαροπούλου στον απαιτητικό ρόλο της Κάθι. Η συνοδοιπόρος μου, η έμπειρη, εντυπωσιακή και ευέλικτη φωνητικά Βάσια που καλείται να ενσαρκώσει την Κάθι αψηφώντας τον χρόνο! Η παράσταση ξεκινά, τα φώτα ανάβουν και η Κάθι βρίσκεται στη σκηνή αλλά για αυτήν έχουν όλα τελειώσει. Παράλληλα με τον Τζέιμι που ζει την ιστορία από την αρχή προς το τέλος, η Κάθι ταξιδεύει αντίστροφα στον χρόνο προς το παρελθόν με προορισμό την αρχή της σχέσης τους.

Η καταπληκτική μας ορχήστρα υπό την καθοδήγηση του έμπειρου μαέστρου και πιανίστα μας Μιχάλη Παπαπέτρου: Ο Μισλάβ Ρέζιτς στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Μάνος Αναγνωστόπουλος στο ηλεκτρικό μπάσο, ο Διονύσης Βερβιτσιώτης στο βιολί και ο Αλέξανδρος Μποτίνης με τη Φαμπιόλα Οχέδα στο βιολοντσέλο. Θα τους βρείτε όλους επί σκηνής να διηγούνται με τον δικό τους τρόπο την ιστορία του Τζέιμι και της Κάθι.

Φυσικά, η μοναδική σκηνοθεσία, μετάφραση και απόδοση των στίχων στα Ελληνικά του βιρτουόζου Δημήτρη Δημόπουλου. Μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του Δημήτρη οι δυο ήρωες παίρνουν σάρκα και οστά και επιτέλους μιλούν και τραγουδούν για πρώτη φορά στα Ελληνικά.

Το σκηνικό και τα κοστούμια του Ντέιβιντ Νεγρίν μαζί με τους φωτισμούς και τις προβολές του Χρήστου Τζιόγκα συνθέτουν έναν ονειρικό κόσμο καθώς οι πέντε κορνίζες στο τραπεζάκι του σπιτιού ζωντανεύουν και γεμίζουν τη σκηνή με αναμνήσεις από τα πέντε τελευταία χρόνια της Κάθι και του Τζέιμι.