Στο Bios ξεκίνησε τις παραστάσεις της η παράσταση "Ουρανός Κατακόκκινος: Χρόνος Πριν, χρόνος Μετά", σε σύλληψη, σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία της Ελένης Παργινού. Αντλώντας έμπνευση από το συγγραφικό σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη και με τη χρήση νέων μέσων, αφηγείται την ιστορία της Σοφίας Αποστόλου, της ηρωίδας του ομώνυμου έργου, που ισορροπεί αριστοτεχνικά στα μεταιχμιακά δίπολα της συγγραφέως. Η Σοφία Αποστόλου μοιάζει να αρθρώνεται ανάμεσα στο συλλογικό και το προσωπικό, το ιδιωτικό και το δημόσιο, την προσδοκία και την απελπισία, ανάμεσα σ’ ένα παρελθόν και ένα παρόν, ένα διαρκές μέσα-έξω όπου το ένα επιδρά στην ουσία του άλλου. Αποτελεί ένα πρόσωπο-σύμβολο μιας προσωπικής/συλλογικής πληγής που προσπαθεί να βρει την ακολουθία της σ’ ένα ασαφές σήμερα.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Στο έργο "Ουρανός Κατακόκκινος" γνωρίζουμε μία από τις (αντι) ηρωίδες της Λούλας Αναγνωστάκη, τη Σοφία Αποστόλου. Στην ιστορία της ηρωίδας αναγνωρίζουμε την προσωπική ματαίωση αλλά και την συλλογική διάψευση. Απορρίπτοντας έναν κόσμο που την έχει πρώτος απορρίψει, η Σοφία Αποστόλου, μέσα από την ιστορία κοινωνικής παρέκκλισης του γιου της, σηκώνει τη σημαία ενός παραστρατημένου που θέτει τον εαυτό του εκτός της "υγιούς" και "καλοκαρδισμένης" κοινωνίας. Σ’ αυτό το "εκτός", η ηρωίδα θα αναγνωρίσει τη δική της φύση, τη δική της "ροπή προς το κακό" και αυτό το "εκτός" θα γίνει τελικά η φωνή της δικής της επανάστασης. Η μνημονική διαδικασία της ηρωίδας στην παράστασή μας αποκτά την λειτουργία σπασμένου καθρέφτη που αντανακλά ανεστραμμένα και θραυσματικά τη δική της ιστορία.
Ο ηχητικός σχεδιασμός και η μουσική είναι του Κώστα Φραντζή, η ψηφιακή σκηνογραφία της Αλεξάνδρας Νιάκα, ο σχεδιασμός του φωτισμού του Περικλή Μαθιέλλη, τα κοστούμια της Βασιλικής Σουρρή. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Σοφία Κορώνη, Νεφέλη Ανανιάδη και Ελένη Παργινού. Στα live electronics o Κώστας Φραντζής και στα live visuals η Αλεξάνδρα Νιάκα.
Περισσότερες πληροφορίες
Ουρανός κατακόκκινος: Χρόνος πριν, χρόνος μετά
Η παράσταση αντλεί έμπνευση από το συγγραφικό σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη και με τη χρήση νέων μέσων επικεντρώνεται στην ιστορία της Σοφίας Αποστόλου. Η Σοφία Αποστόλου, ηρωίδα του έργου της Αναγνωστάκη “Ουρανός κατακόκκινος”, είναι μια γυναίκα που ισορροπεί αριστοτεχνικά στα μεταιχμιακά δίπολα της συγγραφέως. Είναι ένα πρόσωπο σύμβολο μιας προσωπικής αλλά και συλλογικής πληγής που προσπαθεί να βρει την ακολουθία της σ’ ένα ασαφές σήμερα. Απορρίπτοντας έναν κόσμο που την έχει πρώτος απορρίψει, η Σοφία Αποστόλου, μέσα από την ιστορία κοινωνικής παρέκκλισης του γιου της, σηκώνει τη σημαία ενός παραστρατημένου που θέτει τον εαυτό του εκτός της «υγιούς» και «καλοκαρδισμένης» κοινωνίας. Σ’ αυτό το «εκτός», η ηρωίδα θα αναγνωρίσει την δική της φύση, την δική της «ροπή προς το κακό» και αυτό το «εκτός» θα γίνει τελικά η φωνή της δικής της επανάστασης. Η μνημονική διαδικασία της ηρωίδας στην παράσταση αποκτά την λειτουργία σπασμένου καθρέφτη που αντανακλά ανεστραμμένα και θραυσματικά την δική της ιστορία.