© Θοδωρής Φράγκος
Το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ σκηνοθετεί η Έφη Ρευματά, φωτίζοντάς το μέσα από μια διαφορετική οπτική και με τα κουστούμια της Λουκίας σε πρώτο πλάνο. Τον ομώνυμο ρόλο επωμίζεται η Βίκυ Βολιώτη και μαζί της ερμηνεύουν η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Αντώνης Καρναβάς.
Όπως σημειώνει η σκηνοθέτρια: "Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται. 'Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα' λέει η Κάριν, το φιλόδοξο μοντέλο, όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Φασμπίντερ "Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ" είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν".
Τα κοστούμια είναι της Λουκίας, η επιμέλεια του σκηνικού χώρου της Μαργαρίτας Τζαννέτου, η μουσική επιμέλεια του Φοίβου Σαμαρτζή και η σκηνοθεσία του βίντεο του Σίμου Σαρκετζή. Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται η Αγγελική Παραδεισανού, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Άντζελα Γκερέκου.
Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 20 Μαρτίου, στο Μικρό Άνεσις.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται. «Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Φασμπίντερ είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
