Μαριλίτα Λαμπροπούλου: "Η γυναίκα να μην κρύβει τη φύση της, μεταμφιεζόμενη σε κάτι άλλο"

Πότε έπεσαν στα χέρια σας πρώτη φορά "Οι Τσέντσι” του Πέρσι Σέλεϊ;
Τους Τσέντσι τους πρωτοδιάβασα στην ηλικία των δεκαεννιά, φοιτήτρια θεατρολογίας και μου φάνηκε έργο σπουδαίο και πολύ ξεχωριστό. Όσο περνούσαν τα χρόνια αντιλαμβανόμουν ότι είχε χαραχθεί στο μυαλό μου, ο τρόπος γραφής, η ποιητική διάνοιά του, εφάμιλλη ενός Σοφοκλή, ενός Σαίξπηρ. Το μοναδικό θεατρικό έργο που έγραψε ο ρομαντικός ποιητής Σέλεϊ, κάπως πάντα κούμπωνε με την ιδιοσυγκρασία μου. 

Μοιάζει ιδανική η στιγμή για να ανέβουν "Οι Τσέντσι" σε μια εποχή που μας κατακλύζουν καθημερινά σκληρές ειδήσεις, όχι μόνο επειδή αφορούν μια ιστορία κακοποίησης, αλλά και επειδή μιλούν για την εξουσία, την ολιγωρία του νόμου και την αυτοδικία. Γιατί μας αφορά περισσότερο αυτή η ιστορία σήμερα;
Αφορά όλα αυτά που αναφέρατε, αλλά και κάτι περισσότερο. Συνδέει μια πραγματικότητα που μας είναι πολύ αναγνωρίσιμη με τον βαθύτερο ψυχισμό του ανθρώπου, τις έννοιες του καλού και του κακού -το πόσο μπορεί ποτέ το ένα να είναι αμιγές του άλλου-, αλλά και με το φιλοσοφικό διακύβευμα των εννοιών της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Ο άνθρωπος και ο συναισθηματικός του κόσμος γίνεται ένα τοπίο, ένα φυσικό φαινόμενο, όπου πάνω του παλεύουν έννοιες πολύ πλατιές, φτάνοντας ως την αναζήτηση της έννοιας της πίστης. Το έργο βρίσκεται στον αντίποδα του ειδησεογραφικού, ενώ ταυτόχρονα μας επηρεάζει τόσο άμεσα, σαν η ιστορία να συνέβη δίπλα μας, σε ένα διαμέρισμα της Αθήνας του σήμερα. 

Τι σημαίνει για εσάς μία "κακή αλλά αναγκαία πράξη";
Αυτό το αναρωτήθηκα κι εγώ στο διάβα τον προβών, καθώς αυτή η φράση υπάρχει στο στόμα ενός από τα πρόσωπα του έργου. Θέτοντας το ερώτημα στην ομάδα, καταλήξαμε ότι σημαίνει μία πράξη που καταστρέφει ή διαπράττει ένα αδίκημα, για να σώσει κάτι που ορίζουμε ως πιο σημαντικό ή ως πρωτεύον. Π.χ. όταν έχεις μια περίπτωση σιαμαίων, για να σώσεις έστω μια ζωή μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσεις τον ένα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου τίθενται ηθικά διλήμματα, όπου για να σώσεις κάποιον πρέπει να αδικήσεις ή να βλάψεις κάποιον άλλο. Στο έργο συμβαίνει μια πατροκτονία, όμως η ηρωίδα την αντιλαμβάνεται ως μια πράξη προστασίας τόσο της προσωπικής της ελευθερίας όσο και των αθώων που κινδυνεύουν από τον αδίστακτο πατέρα της. Η Βεατρίκη, η κακοποιημένη πατροκτόνος κόρη, θα μας πάρει μαζί της ή θα της αντισταθούμε προχωρώντας στην καταδίκη της; 

"Η αγάπη είναι μεταδοτική, δημιουργεί μια όσμωση που απελευθερώνει τις καλύτερες δυνάμεις μας".

Τι σας συγκλόνισε περισσότερο ανακαλύπτοντας την πραγματική ιστορία των Τσέντσι;
Το πώς η τρυφηλή καλοπέραση την αρχόντων της εξουσίας μπορεί να τους οδηγήσει στην αναλγησία, την ηθική ακαμψία, να είναι τυφλοί και κουφοί μπροστά στην ασυδοσία ενός τυράννου, να μη χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να τον σταματήσουν. Εκείνοι δεν νοιάζονται για τσαλαπατημένα παιδιά, για κακοπαθούντες αθώους. Όμως ο χρηματισμός έχει και όρια, και κάποια στιγμή η κοινή γνώμη καταφέρνει να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει για λογαριασμό των αδικηθέντων μια επανόρθωση. 

Ποιο είναι το δικό σας μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου;
Η γυναίκα είναι το μισό του κόσμου, ποσοτικά, ποιοτικά, ηθικά, δημιουργικά, και έτσι ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζεται. Να μην κρύβει τη φύση της, τον ψυχισμό της, μεταμφιεζόμενη σε κάτι άλλο, π.χ. σε "πιο γυναίκα" ή σε απρόσωπη μηχανή. Να αναδεικνύει τη φύση της, χωρίς ανασφάλεια, χωρίς δισταγμό, γιατί η δύναμη του νου και του αισθήματός της είναι πρωτοπόρα και αναντικατάστατη. Κι αν ο νόμος, τόσο ο γραπτός όσο και ο άγραφος, το προάγει αυτό, η κοινωνία μας θα βελτιωθεί θεαματικά. 

Έχετε κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τον Γιάννη Νταλιάνη όσον αφορά τη δημιουργία των παραστάσεων και τις απόψεις σας περί τέχνης; Ποια είναι η φιλοσοφία της ομάδας Zero Gravity; 
Η Zero Gravity δημιουργήθηκε ακριβώς λόγω μιας κοινής καλλιτεχνικής αναζήτησης. Ασχολούμαστε με σημαντικά κείμενα, φτιάχνοντας μία ανοικτή και ευέλικτη ομάδα ηθοποιών και συντελεστών. Μέσα στην ομάδα αναπτύσσεται ένας κοινός θεατρικός κώδικας, με κοινούς παρονομαστές, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις, στοχεύοντας τελικά να παραχθεί ένα μοντέλο θεατρικής δημιουργίας, πρωτότυπο και συγχρόνως κλασικό, πειραματικό και συγχρόνως φυσικό και αποτελεσματικό. 

"Όσο πιο πολύ δεν προσπαθεί μια γυναίκα να απαρνηθεί τη θηλυκή πλευρά της σκηνοθετώντας, τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Όταν όμως έχεις μαζί σου σωστούς συνεργάτες και είσαι ικανή να τους εμπνεύσεις προς μία κατεύθυνση, γίνεται θαυμάσια. Δεν είσαι η εξουσία, είσαι φορέας της εξουσίας της ιδέας σου. Και αυτό θα έπρεπε να είναι οδηγός και για τους άντρες σκηνοθέτες". 

Τι σας δίνει την αφορμή κάθε φορά για να αποφασίσετε να σκηνοθετήσετε μια παράσταση;
Ο καλλιτέχνης αφουγκράζεται ταυτόχρονα το γίγνεσθαι της πραγματικότητας γύρω του και το ποιητικό γίγνεσθαι στο εσωτερικό του, όπου ζυμώνεται το παρελθόν με το παρόν αφαιρώντας και συμπυκνώνοντας. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ισχυροποιείται μια ανάγκη ή μια επιθυμία που κουμπώνει με ένα έργο, ας πούμε. Δεν είναι μονοσήμαντη η επιλογή, αλλά υπάρχει η στιγμή που λες "ναι, αυτό είναι και δε θέλω τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή"  Σα μια ιστορία αγάπης. 

Αντιμετωπίζει ακόμη καταστάσεις ανισότητας μια γυναίκα καλλιτέχνης, σκεπτόμενη και το ρόλο του σκηνοθέτη; Ποια είναι η δική σας εμπειρία;
Υπάρχει αυτό που λέτε, ναι. Και όσο πιο πολύ δεν προσπαθεί μια γυναίκα να απαρνηθεί τη θηλυκή πλευρά της σκηνοθετώντας, τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Σα να πρέπει να νικήσεις μια προκατάληψη, ακόμα και μη ειπωμένη. Όμως νομίζω ότι γίνεται θαυμάσια, όταν έχεις μαζί σου σωστούς συνεργάτες και είσαι ικανή να τους εμπνεύσεις προς μία κατεύθυνση. Δεν είσαι η εξουσία, είσαι φορέας της εξουσίας της ιδέας σου. Και αυτό θα έπρεπε να είναι οδηγός και για τους άντρες σκηνοθέτες. 

Πιστεύετε ότι το κοινό αγάπησε την ηρωίδα σας στον "Σασμό” επειδή την αγαπήσατε κι εσείς; Που πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία της σειράς;
Στην πρώτη ερώτησή σας, θα απαντήσω ναι. Η αγάπη είναι μεταδοτική, δημιουργεί μια όσμωση που απελευθερώνει τις καλύτερες δυνάμεις μας. Όσο για την επιτυχία, είναι πολυπαραγοντικό, ο πυρήνας της ιστορίας σεναριακά, η επιλογή των ηθοποιών, οι φυσικοί χώροι, η στιγμή που ήρθε στην ελληνική τηλεόραση. Αλλά και πάντα είναι κάτι παραπάνω, που αν μπορούσαμε να το προσδιορίσουμε, θα κάναμε πολύ μεγάλες επιτυχίες συχνότερα. 

Μπορεί να δώσει μια ώθηση στην πορεία ενός ηθοποιού η συμμετοχή του σε μια τηλεοπτική σειρά (κυρίως για τους νεότερους);
Φυσικά. Ή και να τον περιορίσει.  Εξαρτάται από το πώς το κάνει, το πόσο και τι περιεχόμενο έχει ως ηθοποιός, ως καλλιέργεια, ως άσκηση, ως κίνητρο δημιουργίας. Την ποσότητα και την ποιότητα, θα λέγαμε πιο απλά.

Παίζουν οι Γιάννης Νταλιάνης, Ελίζα Σκολίδη, Ελένη Ζαραφίδου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Κολλιός, Γιώργος Κορομπίλης, Πανάγος Ιωακείμ.