"Τα κατά μάρκον, μια ρεμπέτικη λειτουργία", η παράσταση που σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Τάκης Χρυσικάκος, και που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία για δύο σεζόν στο θέατρο Τόπος Αλλού, επαναλαμβάνεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Πόλη από το Σάββατο 23 Μαρτίου και κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Λίγα λόγια για το έργο
Δυο στην κυριολεξία Άγιοι της Ελληνικής μουσικής παράδοσης συνεχίζουν στο θεατρικό σανίδι του Τόπος Αλλού να ξυπνούν μουσικές μνήμες αλλά και ιστορικές μια που αυτοί οι δύο σηματοδοτούν σημαίνουσες στιγμές της Ελληνικής ιστορίας, την οποία και βίωσαν κυριολεκτικά στο πετσί τους αλλά και την τραγούδησαν. Είναι ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Μιχάλης Γενίτσαρης. Το κείμενο προέκυψε μετά από βαθύτατη ιστορική-μουσικολογική έρευνα, του έγκυρου καθηγητή εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Λάμπρου Λιάβα, που εγγυάται και τη μουσική επιμέλεια.
Η θεατρική-μουσική παράσταση ερευνά και προβάλει τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν την παράδοση του Ρεμπέτικου και προσδιόρισαν το ύφος και το ήθος του. Αφετηρία αποτελούν οι δραματοποιημένες αφηγήσεις δύο από τους κορυφαίους ρεμπέτες, του Μάρκου Βαμβακάρη και του Μιχάλη Γενίτσαρη, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τη δεκαετία του ’60, καθώς και άλλα αντιπροσωπευτικά κείμενα της περιόδου. Μέσα από τις μνήμες, τις διηγήσεις και τα τραγούδια τους, ξεκινάμε από την παλιά Σύρα του Μάρκου, για να καταλήξουμε στον Πειραιά της εποχής του Μεσοπολέμου, όπου η σμυρναίικη σχολή παραχωρεί τη θέση της στο πειραιώτικο ρεμπέτικο.
Σε μιαν εποχή κρίσιμη και μεταβατική για την Ελλάδα, με τους πρόσφυγες και τους εργάτες του λιμανιού να εξωθούνται στο περιθώριο, παρακολουθούμε τη μύησή τους στον κόσμο της "πιάτσας" και τη γεμάτη πάθος κι ένταση ζωή του ρεμπέτη, με την ιδιαίτερη ιδεολογία, τις αξίες και τα σύμβολά της. Κύριο μέσο έκφρασης, επικοινωνίας και σύμβολο ταυτότητας αυτού του κόσμου αποτελούν το τραγούδι, η μουσική και ο χορός, μέσα από τα οποία γίνεται και η αντίστοιχη "μύηση" του θεατή στο ύφος και το ήθος του κλασικού Ρεμπέτικου.
Στον θεατρικό μονόλογο ξεδιπλώνονται ανάγλυφα η ξεχωριστή θέση και ο ρόλος των μουσικών ανάμεσα στους μάγκες, η τελετουργία του καφενείου και του τεκέ, η βιωματική σχέση με το μπουζούκι, η σημειολογία του ζεϊμπέκικου, το κυνηγητό από την αστυνομία, η λογοκρισία και οι εκτοπισμοί από τη δικτατορία του Μεταξά, ο ρόλος της δισκογραφίας, η διαφοροποίηση στην επιτέλεση του ρεμπέτικου μετά τον Πόλεμο με την αστικοποίηση και το πέρασμα στους επώνυμους δεξιοτέχνες-σταρ του τραγουδιού.
Η όλη θεατρική προσέγγιση αποδίδει ιδιαίτερη έμφαση στον "τελετουργικό" χαρακτήρα της επιτέλεσης του Ρεμπέτικου, με τη δομή της παράστασης και τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου να υποβάλλουν την ατμόσφαιρα μιας "λαϊκής Λειτουργίας", όπου "ο Ευαγγελιστής Μάρκος (Βαμβακάρης) συναντά τον Αρχάγγελο Μιχαήλ (Γενίτσαρη)".
Προπώληση εισιτηρίων μέσω more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Τα κατά Μάρκον, μια ρεμπέτικη λειτουργία
Μέσα από τις διηγήσεις και τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη και του Μιχάλη Γενίτσαρη, ξεκινάμε από την παλιά Σύρα και καταλήγουμε στον Πειραιά του Μεσοπολέμου. Σε μιαν εποχή μεταβατική για την Ελλάδα, με τους πρόσφυγες και τους εργάτες του λιμανιού να εξωθούνται στο περιθώριο, παρακολουθούμε τη μύησή στη γεμάτη πάθος κι ένταση ζωή του ρεμπέτη. Στον μονόλογο ξεδιπλώνονται η ξεχωριστή θέση των μουσικών ανάμεσα στους μάγκες, η τελετουργία του καφενείου και του τεκέ, η βιωματική σχέση με το μπουζούκι, η σημειολογία του ζεϊμπέκικου, το κυνηγητό από την αστυνομία και η λογοκρισία από τη δικτατορία Μεταξά. Η όλη θεατρική προσέγγιση αποδίδει ιδιαίτερη έμφαση στον «τελετουργικό» χαρακτήρα της επιτέλεσης του ρεμπέτικου.
