"Ζαν και Βεατρίκη": Ματίνα Νικολάου και Πάνος Λουκαΐδης πρωταγωνιστούν σε ένα σύγχρονο παραμύθι για τη μοναξιά και την αγάπη

Στο Από Μηχανής Θέατρο η Βάσια Αργέντη σκηνοθετεί το έργο της Κάρολ Φρέσετ, μια ψευδώς ρομαντική, τρυφερά σκληρή αλλά κυρίως θλιβερή κωμωδία.

Ζαν και Βεατρίκη Γιώργος Καλφαμανώλης©

Η Ματίνα Νικολάου και ο Πάνος Λουκαΐδης υποδύονται τους "Ζαν και Βεατρίκη” στο έργο της Κάρολ Φρέσετ που μεταφράζει και σκηνοθετεί η Βάσια Αργέντη στο Από Μηχανής Θέατρο. Ένα σύγχρονο παραμύθι για το πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να ξεφύγει από τη μοναξιά και να βρει την αγάπη. Κεντρικοί ήρωες αυτής της ψευδώς ρομαντικής, τρυφερά σκληρής αλλά κυρίως θλιβερής κωμωδία είναι μια γυναίκα που κυνηγά τη συγκίνηση του έρωτα και της αγάπης κι ένας άντρας που αγαπά τη συγκίνηση του κυνηγιού

Για το έργο 

Η Βεατρίκη, μία γυναίκα που θυμίζει την Ραπουνζέλ, την Μις Χάβισαμ και άλλοτε την κοπέλα από το διπλανό διαμέρισμα, ζει στο αστικό διαμέρισμα ενός ουρανοξύστη που μετράει τριαντατρείς ορόφους. Ο ουρανοξύστης εγκαταλελειμμένος κι η μοναξιά διατρέχει κάθε του τετραγωνικό. Βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, όπως οι πριγκίπισσες στα παραμύθια. Αναμένει εκείνον τον έναν που θα την σαγηνεύσει, θα την συγκινήσει, θα την αποπλανήσει, γιατί όπως η ίδια ψελλίζει: "ένας άντρας με αυτόν τον τρόπο κάνει μια γυναίκα να τον αγαπά”. Γεμίζει την πόλη με αφίσες και μια αγγελία που αναζητά αυτόν τον τέλειο άνδρα που θα την τραβήξει από τη μοναξιά της και υπογραμμίζει πως θα δώσει αμοιβή σε όποιον τα καταφέρει. Ο τελευταίος -ίσως- υποψήφιος καταφθάνει και η ανάβασή του γίνεται χωρίς ανάσα… μιας και στα παραμύθια δεν υπάρχουν ασανσέρ. Ο Ζαν συστήνεται σαν κυνηγός αμοιβών και έτοιμος να υποβάλλει τον εαυτό του στις τρεις δοκιμασίες που θα τον φέρουν πιο κοντά στο μεγάλο έπαθλο. 

Ένα διαμέρισμα παραμυθιού που μετατρέπεται σε μία πραγματική παγίδα και μία συνάντηση που μεταβάλλεται σε μία οδυνηρή μονομαχία και μας κάνει να αναρωτιόμαστε πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για μην νιώθει μόνος και αν θα ήταν αρκετό να πιστέψουμε στην αγάπη για να την κάνουμε να υπάρξει

Ο Ντέιβιντ Νεγρίν υπογράφει τα σκηνικά και ο Ανδρέας Καρανίκας τη μουσική. 

Το σημείωμα της σκηνοθέτιδας Βάσιας Αργέντη

Μέσα σε μία άκρως καθημερινή πόλη, αλλά σε έναν αλλοτινό πύργο τριαντατριών ορόφων, όσο ψηλά μπορεί να τοποθετεί κανείς την αγάπη ή και τη μοναξιά του, διαδραματίζεται μία ιστορία αγάπης, ψέματος και αλήθειας. Από τη μία, μία γυναίκα που παλεύει με τη μοναξιά της και τη μετουσιώνει σε ένα παιχνίδι μίμησης και εξουσίας. Από την άλλη, ένας έμπειρος κυνηγός επικηρυγμένων αμοιβών που καλείται να εφεύρει την αγάπη μέσα από τρία ενεργητικά ρήματα: σαγηνεύω, συγκινώ, αποπλανώ. Εκείνη έχει ως εφόδιο τον εγωκεντρισμό της, τη φαντασία της, τους κανόνες της και το "ψέμα". Εκείνος με εφόδιο μονάχα μία βαλίτσα καλείται να ακολουθήσει.

Ένα σύγχρονο παραμύθι, σκεπτικιστικό, μιλά για τη δύναμη της μοναξιάς και μία ασυνήθιστη σχέση, η οποία όμως στο βάθος μας είναι τρομερά οικεία: η μίμηση της αγάπης, η αναπαραγωγή στερεοτύπων για να πείσουμε και να πεισθούμε πως νιώθουμε. Κύριο όπλο τους ο χρόνος, ο ρευστός άμορφος χρόνος που άλλοτε το πέρας του απαλύνει, κι άλλοτε φθείρει. Ένα έργο οξυδερκές, ένα έργο ψυχογράφημα των μοναχικών ψυχών που έχουν ανάγκη έστω και μία ανάσα για να ραγίσουν το παραμύθι της μοναξιάς τους και να νιώσουν πως υπάρχουν. Ένα έργο που φωνάζει πως η αγάπη δύναται να σώσει τον άνθρωπο από την πλήξη του και να αντιμετωπίσει το ανυπόφορο της ζωής.

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Κατερίνα Λέχου: " Δεν σκηνοθετώ τη ζωή μου· τη ζω"

Η Κατερίνα Λέχου μας μιλά για την ηρωίδα που ενσαρκώνει στο έργο "Linda", αναδεικνύει τη δύναμη της τέχνης να μετακινεί, να εμπνέει και να θέτει ερωτήματα για τη ζωή, ενώ μοιράζεται προσωπικές σκέψεις για την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική επιτυχία και την προσωπική ευτυχία.

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
23/11/2024

Υπάρχει συνταγή για την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων";

Η Βίλη Σωτηροπούλου επανέρχεται με την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων", μια κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ με τη βαθύτερη ανάλυση των δυναμικών που αναπτύσσονται ανάμεσα στις σχέσεις.

Όσα μάθαμε για τον χορογράφο Δημήτρη Μυτιληναίο και το "REDUNDANCes"

Ο χορογράφος Δημήτρης Μυτιληναίος μας μιλά για τον χορό, τη φιλοσοφία και τα σχέδια του με αφορμή την νέα του δουλειά "REDUNDANCes" ένα χορογραφικό κολάζ από διασκευασμένες variations που παρουσιάζεται στο ΠΛΥΦΑ.

Αποκλειστικό: Ποιο είναι το νέο θεατρικό της Ηρώς Μπέζου που έρχεται το 2025 στο Θέατρο Τέχνης;

Οι έννοιες της μεταμόρφωσης και της ελευθερίας αποτελούν τον βασικό κορμό του δεύτερου θεατρικού της νέας και αγαπημένης ηθοποιού, που αυτή τη φορά παίρνει ρόλο συγγραφέα και σκηνοθέτη.

Η θεατρική "Αίθουσα αναμονής" επιστρέφει στο Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής

Στο Σ.Ο.Τ.Α. συνεχίζει για δεύτερο κύκλο φέτος η δραματική κωμωδία που ξετυλίγει το πολυσύνθετο και αντιφατικό ζήτημα της γυναικείας αφήγησης σήμερα.

Η Ταμίλα Κουλίεβα μάς μεταφέρει στο 2028 με ένα θεατρικό "Απόρρητο"

Το αριστούργημα του Ιβάν Βιριπάγιεφ διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα και τη δύναμη της αλήθειας σε έναν κόσμο που ορίζει η τεχνητή νοημοσύνη, μέσα από την ιστορία τριών επιστημόνων.

"Αν ήμουν κόκκινο": Μια παράσταση για τα 50 χρόνια Πολυτεχνείο στο θέατρο Σημείο

Η αιρετική δραματουργός Λούλα Αναγνωστάκη και τα πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης ενέπνευσαν ένα σύγχρονο ελληνικό έργο κατά παραγγελία του θεάτρου Σημείο, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Διαμαντή.