Ο πρώτος θεατρικός μονόλογος του βραβευμένου πεζογράφου Δημήτρη Οικονόμου για τη ζωή και το έργο της Φλέρυς Νταντωνάκη, πρωτοπαρουσιάστηκε πέρυσι, σε σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη και την Ελένη Κοκκίδου στη συγκινητική ερμηνεία του ρόλου. Η παράσταση θα επανέλθει από τις 9 Μαρτίου, και πάλι στο Θέατρο Σταθμός, ενώ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, θα διατεθούν μειωμένα εισιτήρια για τις πρώτες οκτώ παραστάσεις, έως τις 31 Μαρτίου.
Ο μονόλογος αιχμαλωτίζει σπαράγματα της ζωής και της προσωπικότητας της μεγάλης ερμηνεύτριας, ενώ η δράση τοποθετείται ύστερα από ένα πραγματικό περιστατικό – την τελευταία συναυλία που έδωσε η τραγουδίστρια, το 1985 στη Ρωμαϊκή Αγορά, απ’ όπου αποχώρησε πριν τη λήξη της. Πρόκειται για ένα ωραίο, μεστό και ρέον κείμενο, που ακολουθεί την ηρωίδα στα γεγονότα της ζωής της που τη σημάδεψαν και στις εσωτερικές διαδρομές της, στους δαίμονες και στις μουσικές διεξόδους της.
Συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με πραγματικά πρόσωπα, μετά τις παραστάσεις "Για την
Ελένη", για την Ελένη Παπαδάκη, "Φύλακας μιας Επανάστασης", για τον Γιάννη Βλαχογιάννη, και την ταινία του για τη Μελίνα Μερκούρη, "Μελίνα Στοπ-Καρέ, αναζητώντας τη σύγχρονη ελληνικότητα", ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί την Ελένη Κοκκίδου σε μια παράσταση αφιερωμένη στη μούσα του Χατζιδάκι και φωνή-φαινόμενο του ελληνικού τραγουδιού.
Όπως έγραψε η κριτική του "α": "το κείμενο –μυθοπλαστικό αλλά προϊόν έρευνας– χρησιμοποιεί τα βιωμένα γεγονότα για να συλλάβει κάτι από το πνεύμα και την αύρα αυτού του μυθικού, σχεδόν εξωπραγματικού πλάσματος, που φλέρταρε με την ιδέα του θανάτου, πίστευε στο υπερρεαλιστικό στοιχείο και ταλανιζόταν από το φόβο για τους δαίμονες και τις ανέστιες, περιπλανώμενες ψυχές", ενώ η Ελένη Κοκκίδου "παρασέρνει κι εμάς σε αυτό το ταξίδι στο μυαλό και την ψυχή της Νταντωνάκη, συλλαμβάνοντας με ευαισθησία και συγκίνηση την ευθραυστότητα και τη μοναδικότητά της".
Περισσότερες πληροφορίες
Το τραγούδι της Φλέρυς
1985. Ρωμαϊκή Αγορά. Η τελευταία μεγάλη συναυλία της Φλέρυς Νταντωνάκη, της μούσας του Μάνου Χατζιδάκι. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις και το πλήθος είναι τόσο μεγάλο που παρακολουθεί τη συναυλία κρεμασμένο στα κάγκελα. Λίγο πριν την έναρξη, η Φλέρυ παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και αρνείται να βγει στη σκηνή. Περνάει κάποια ώρα μόνη της προσπαθώντας να συνέλθει και να βρει το κουράγιο που χρειάζεται. Πώς ένιωθε; Από πού προσπαθούσε να αντλήσει δύναμη; Ποιες ήταν οι αξίες της και ποιοι οι εφιάλτες της; Με αυτά τα δραματικά λεπτά, τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της τραγουδίστριας καταπιάνεται το έργο, αναζητώντας το όριο εκείνο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία. Την ιδιοφυία και το τίμημα. Το έργο αποτελεί το πρώτο θεατρικό έργο του Δημήτρη Οικονόμου, το οποίο ερμηνεύει με ζήλο η Κοκκίδου.