Ελευθερία Νικολαΐδου©
"Οι δύο χέστηδες"
Παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν τολμούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον είναι η Καικίλια στη φάρσα του Ευγένιου Λαμπίς. Την ανεβάζει για πρώτη φορά ο Βασίλης Παπαβασιλείου, με τους Κλέλια Ανδριολάτου, Γιώργο Γλάστρα, Σμαράγδα Κακκίνου, Θέμη Πάνου και Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο. (Τέχνης "Κάρολος Κουν", από 2/2)
"Η σκέψη"
Ο Χάρης Φραγκούλης σκηνοθετεί τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη σε μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Λεονίντ Αντρέγιεφ, όπου ο γιατρός Κερζέντσεφ δολοφονεί έναν φίλο του και απολογείται στους κριτές του. Η έννοια της τρέλας, η οποία καταλαμβάνει τον ήρωα, είναι το βασικό μοτίβο του έργου. (Σφενδόνη, από 2/2)
"Μετά τη βροχή"
Το ανθρωποφαγικό περιβάλλον των πολυεθνικών εταιρειών βάζει στο στόχαστρο ο Καταλανός συγγραφέας Σέρχι Μπελμπέλ σε ένα βαθιά πολιτικό σκηνικό παιχνίδι με βιτριολικό χιούμορ και ωμή γλώσσα. Σκηνοθετεί ο Νίκος Σταματόπουλος (σε σκηνοθετική πρόταση του Νίκου Δαφνή) και ερμηνεύουν οι Νίκος Καραστέργιος, Στέλιος Πετράκης, Δάφνη Ατία, Σοφία Αγγελικοπούλου κ.ά. (Θέατρο Κάτω Από Τη Γέφυρα, από 3/2)
"Δάφνη"
Το πολυβραβευμένο έργο της Ραφαέλα Μάρκους, ένα κουίρ παραμύθι για τον έρωτα, την αποδοχή του εαυτού και την εξουσία, που συνδιαλέγεται με το μύθο της Δάφνης και του Απόλλωνα, επέλεξαν να ανεβάσουν οι Λίλα Μπακλέση και Άρτεμις Γρύμπλα, με τη συνεργασία του Κωνσταντίνου Μπιμπή στη σκηνοθεσία. (Ελέρ, από 3/2)
"ΑΛΓΟ-ΡΥΘΜΟΣ"
Αλεξάνδρα Καζάζου και Ελεάνα Γεωργούλη συνδημιουργούν και ερμηνεύουν μια σουρεαλιστική περιπλάνηση ανθρώπινης μνήμης και Ιστορίας που διατρέχει τον πόλεμο στα Βαλκάνια και φτάνει έως την Κούβα, χαρτογραφώντας τις μεγάλες μεταβάσεις που γνώρισε τον τελευταίο αιώνα ο δυτικός κόσμος, με πρωτότυπες μουσικές του Γιάννη Αγγελάκα. (Θησείον, από 5/2)
"Αλίφειρα"
Ο Ανδρέας Στάικος παρουσιάζει μια πικρή κωμωδία με φόντο την αρχαία πόλη της νοτιοδυτικής Αρκαδίας, όπου η κλοπή της σανίδας από το μοναδικό παγκάκι της περιοχής και η άφιξη ενός νεαρού αρχαιολόγου διαταράσσουν τις ισορροπίες του χωριού. Παίζουν: Δ. Πασσάς, Ελ. Ζαραφίδου, Εμ. Κοντογιώργου, Αιμ. Μήλιου. (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από 5/2)
Περισσότερες πληροφορίες
Μετά τη βροχή
Το έργο απεικονίζει τις εντάσεις μέσα σε ένα πολυτελές εργασιακό περιβάλλον, τον επιθετικό ερωτισμό, την υποβόσκουσα βία και συνδυάζει αριστοτεχνικά την ωμή γλώσσα με την ποίηση και τον παραλογισμό με το δηλητηριώδες χιούμορ. Η σκηνοθετική προσέγγιση θυμίζει το Φιδάκι. Οι παίκτες ρίχνουν ένα ζάρι και ο αριθμός στο ζάρι θα καθορίσει πόσες θέσεις θα προχωρήσει ο παίκτης. Στο ταμπλό εικονίζονται φίδια και σκάλες. Τα φίδια παίρνουν έναν παίκτη προς τα κάτω ενώ oι σκάλες ανεβάζουν τον παίκτη θέσεις προσθέτοντας έτσι μια διασκεδαστική τροπή στο παιχνίδι. Ο χρόνος του έργου είναι το παρόν ή το άμεσο μέλλον, σε μια ανώνυμη μεγαλούπολη εν αναμονή μιας βροχής, μετά από δυο χρόνια ανομβρίας και ο τόπος η ταράτσα ενός 50όροφου ουρανοξύστη. Πρωταγωνιστές εφτά καλογυαλισμένοι υπάλληλοι, κακέκτυπα ανθρώπων που «δραπετεύουν» στην ταράτσα, για να επιδοθούν στην απαγορευμένη -στα πολυτελή τους γραφεία- πράξη: το κάπνισμα.
Οι δύο χέστηδες
Το μέλλον της Καικίλια κρέμεται από δύο…χέστηδες. Από τη μια ο πατέρας της Τιμποντιέ, που δεν μπορεί ποτέ να πει όχι κι έτσι δεν τολμά να αρνηθεί το χέρι της σε έναν αλαζόνα και δόλιο προικοθήρα, τον Γκαραντού. Από την άλλη, ο αγαπημένος της Φρεμισέν που είναι τόσο ντροπαλός που δεν τολμά να της κάνει πρόταση γάμου. «Μα τι θα απογίνει αυτό το κορίτσι;» αναρωτιέται ακόμα και η υπηρέτρια Αννέτα. Πώς θα καταφέρει να παντρευτεί τον άντρα που αγαπά; Ευτυχώς χάρη στην αποφασιστικότητά της, αλλά και χάρη σε μια ανατροπή της μοίρας που αποκαλύπτει ότι ο προικοθήρας είναι ένας βίαιος άνθρωπος που είχε φυλακιστεί επειδή χτύπησε την πρώτη του γυναίκα, η Καικίλια θα πάρει την κατάσταση -αλλά και τον εαυτό της- στα χέρια της…
Δάφνη
Ένα σύγχρονο θρίλερ, γραμμένο μόλις το 2022, που συνδιαλέγεται με τον αρχαιοελληνικό μύθο της Δάφνης και του Απόλλωνα και παρουσιάζει με χιούμορ και ευαισθησία, τον δύσκολο και μοναχικό δρόμο της αποδοχής του εαυτού μας. Η Δάφνη είναι μία σύγχρονη γυναίκα που σιχαίνεται τις ταμπέλες και λατρεύει τα φυτά. Προσπαθεί να επιβιώσει στον έξω κόσμο, σ’ αυτόν τον ετεροκανονικό κόσμο: στον κόσμο. Ένα βράδυ, ερωτεύεται μία γυναίκα - μια γουόντερ γούμαν. Και ακριβώς τη στιγμή που πιστεύει ότι έχει κατακτήσει την ευτυχία, ένα (όχι και τόσο) μικρό μυστικό από το παρελθόν της, έρχεται να ταράξει τη σχέση και τη ζωή της. Καθώς το τίμημα που πληρώνει για να μπορέσει να το κρατήσει κρυφό μεγαλώνει, το μυστικό της την βαραίνει ολοένα και περισσότερο, την τυλίγει σαν τις ρίζες ενός δέντρου που την αναγκάζουν να μένει ακίνητη. Το δέρμα της σιγά σιγά καλύπτεται με τον φλοιό της ενοχής. Και η Δάφνη θέλει όσο τίποτε πια να πετάξει ένα κομμάτι του εαυτού της. Να γίνει όλα όσα δεν είναι.
Αλίφειρα
Η Αλίφειρα είναι μια αρχαία πόλη στην νοτιοδυτική Αρκαδία, ήδη ερειπωμένη και λησμονημένη στις περιηγήσεις και περιγραφές του Παυσανία (110-180 μ.Χ.) στο κεφάλαιο «Αρκαδικά». Στα αρχαία ερείπια σωρεύτηκαν νέα ερείπια τα οποία στεγάζουν τα φαντάσματα του νεότερου σύγχρονου οικισμού. Μια μυστηριώδης «ανώτερη δύναμη» έχει καθηλώσει στην Αλίφειρα, εκτός από τους ελάχιστους εναπομείναντες ζωντανούς-νεκρούς κατοίκους, και κάποιους νέους οι οποίοι παραμένουν, για διάφορους σαφείς και ασαφείς λόγους, μέσα στην ερημιά και τη μοναξιά, σε διαρκή και ατέρμονη προσμονή, με συντροφιά τις αρχαίες πέτρες, τις κουκουβάγιες, τις σαύρες και τις αράχνες. Η κλοπή της σανίδας από το μοναδικό παγκάκι του χωριού και η άφιξη, για πρώτη φορά, ενός νεαρού αρχαιολόγου, εκλαμβάνονται ως κοσμοϊστορικά γεγονότα που αναστατώνουν και ξυπνούν την Αλίφειρα από τον λήθαργό της. Η καχυποψία και η έρευνα για την αναζήτηση του πιθανολογούμενου υπόπτου για την κλοπή της σανίδας λαμβάνει αστυνομικές διαστάσεις ενώ η παρουσία του «ξένου» αναζωπυρώνει παλαιούς ανεκπλήρωτους έρωτες και δημιουργεί νέες προοπτικές, με αποκορύφωμα την έμμονη φαντασίωση του ζωηρότερου κοριτσιού της συντροφιάς για την πραγματοποίηση μιας μεγαλειώδους ουτοπίας.
ΑΛΓΟ-ΡΥΘΜΟΣ
Αληθινές ιστορίες και μυθοπλασία περιπλέκονται σε μια τρυφερή και συνάμα χιουμοριστική μουσική αφήγηση για τη μνήμη και τη λήθη, στο προσκήνιο των μεγάλων ιστορικών μεταβάσεων του Δυτικού κόσμου κατά τον τελευταίο αιώνα. Η Α. και η Ε. χαρτογραφούν προσωπικές ιστορίες μα και ιστορίες τρίτων σε ένα αυτοσχέδιο λαβύρινθο μνήμης. Μέσα από μια αλυσίδα ποιητικών επεισοδίων, οι δυο γυναίκες αφηγούνται και θυμούνται τον πόλεμο στα Βαλκάνια, τις αντάρτισσες γιαγιάδες τους, παράδοξες ερωτικές συναντήσεις του παρελθόντος σε ένα κοκτέιλ μνήμης που διαπερνά την Πρώην Γιουγκοσλαβία και φτάνει ως τον Λίβανο, ενώ το δωμάτιο ενός νοσοκομείου μεταμορφώνεται σε στάση λεωφορείου στην Κουβανική Τρινιδάδ.
Η σκέψη
Ένας γιατρός απολογείται για μια δολοφονία, σε μια η παράσταση που βασίζεται στο βιβλίο «Η σκέψη» που έγραψε το 1902 ο Λεονίντ Αντρέγιεφ. Το κείμενο εστιάζει στη δύναμη και την διολίσθηση του νου. "Η κάθε εποχή έχει τους τρόπους της. Κάποτε τα 'καίγαν τα βιβλία. Σε φωτιά κανονική. Και συζητήσεις πολιτικές πηγαδάκια άνω των τριών ατόμων απαγορεύονταν. Επίσης το γέλιο, το χιούμορ είναι ύποπτα πράγματα, όπως και να 'χει η σκέψη και η φαντασία βγάζουν άνθη και καρπούς γεμάτα έρωτα και μπαρούτι. Η σκέψη που σαν γενναίο δώρο απλώνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και έκανε την ανθρωπότητα να μπορεί να κάνει αυτά που ο άνθρωπος δεν μπορεί. να πετάει ας πούμε. Και η φαντασία που έκανε την ανθρωπότητα να πει: "αυτός ο άνθρωπος που πονάει απέναντι δεν είναι απέναντι, εδώ είναι, εγώ είμαι".
