© Γιώργος Καλφαμανώλης
Κάθε συναίσθημα ως την απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη αγγίζει ο εμβληματικός μονόλογος του Βασίλη Κατσικονούρη "Το μπουφάν της Χάρλεϋ ή πάλι καλά" που ερμηνεύει στη σκηνή του θεάτρου Coronet η Μαριάννα Τουμασάτου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Αλέξανδρου Σταύρου. Η ηθοποιός και ο σκηνοθέτης, ζευγάρι σε καλλιτεχνικό επίπεδο αλλά και στη ζωή, μιλούν στο "α" για τη δημιουργία της θεατρικής παράστασης, όπου μια μητέρα απευθύνεται στον εύζωνα γιο της που φυλάει σκοπιά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Πάντα έφευγε όταν προσπαθούσε να του μιλήσει, αλλά τώρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα πέρα από το να την ακούσει.
Μαριάννα Τουμασάτου
"Για μένα ήταν ένα όνειρο ζωής να κάνω το "Μπουφάν της Χάρλεϋ ή πάλι καλά" στο θέατρο. Θαυμάζω απεριόριστα τον Βασίλη Κατσικονούρη και μέσα από το έργο του συναντιέμαι με ένα ρόλο που κατά τη γνώμη μου τα έχει όλα! Χωράει όλα τα συναισθήματα της γης! Ό,τι πιο δύσκολο και πιο γοητευτικό έχω βιώσει πάνω στη σκηνή. Έχει μια διαδρομή γεμάτη εικόνες και όνειρα, αγωνίες και φόβο, νόστο ψυχής και λύτρωση. Είχα, λοιπόν, τη χαρά να μου εμπιστευτεί ο Βασίλης αυτές τις λέξεις. Η τύχη μου συνεχίστηκε γιατί οδηγό στο ταξίδι είχα τον Αλέξανδρο Σταύρου, έναν άνθρωπο που του έχω εμπιστευτεί τη ζωή μου, οπότε με μεγάλη ευκολία αφέθηκα να μου δείξει τα τοπία αυτής της διαδρομής.
"Έφτασε η στιγμή να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Να ταξιδέψουμε με βάρκα αυτό το έργο στον μαγικό, αλλά παράλληλα αληθινό, κόσμο του Βασίλη Κατσικονούρη που κάθε τόσο είναι σα να σου αποκαλύπτει, με τον πιο απλό τρόπο, τα σπουδαία και μη αυτού του κόσμου και να σου δίνει μια κατεύθυνση ζωής αλησμόνητη”. - Αλέξανδρος Σταύρου
Η τύχη συνεχίστηκε γιατί στη "Χάρλεϋ" χωρέσαμε πολλοί! Στο τιμόνι ο Αλέξανδρος, στους προβολείς της μηχανής η Κατερίνα Μαραγκουδάκη, τη μπαγκαζιέρα σχεδίασε ο Ντέιβιντ Νεγρίν, στα ακουστικά μου άκουγα τη μουσικη του Στέφανου Αδάμη και βενζίνη στο ντεπόζιτο έβαλε ο Αλεξανδρος Πιτόσογλου με την Erofili Productions. Στη σέλα χώρεσε μαζί μου και ο Βαγγέλης Εμμανουήλ και τέλος στα pit stop ο Θοδωρής Κόκκινος, ο πανταχού παρών, ο Γιώργος Μπάτζιος ήρεμη δύναμη, η Στέισι Τσεκούρα σίφουνας που όλα τα καταφέρνει και η Γεωργία Διονυσίου που φροντίζει όλα τα services. Για να μπορέσω να επικοινωνήσω την εξομολόγηση μου, την έδωσα στη Μαρκέλλα Καζαμία. Αυτή η ομάδα έκανε το όνειρο μου ταξίδι μαγικό! Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς! Μπουφάν να πάρεις…!".
Αλέξανδρος Σταύρου
"Ήταν κάπου κοντά στα Χριστούγεννα πριν 14 χρόνια όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά με το "Το μπουφάν της Χάρλεϋ ή πάλι καλά" του Βασίλη Κατσικονούρη στο θέατρο "Δημήτρης Χορν”. Η συγκλονιστική Άννα Παναγιωτοπούλου με μια μοναδική ερμηνεία μάς σύστησε την (μετέπειτα λατρεμένη μας) ηρωίδα με τον καλύτερο τρόπο… Μετά το τέλος της παράστασης μείναμε με τη Μαριάννα στα καθίσματά μας για τουλάχιστον δέκα λεπτά προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε τι ήταν αυτό που μόλις είχαμε δει. Ήμασταν συγκλονισμένοι. Μόλις είχαμε βιώσει μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία…
"Θαυμάζω απεριόριστα τον Βασίλη Κατσικονούρη και μέσα από το έργο του συναντιέμαι με ένα ρόλο που κατά τη γνώμη μου τα έχει όλα! Ό,τι πιο δύσκολο και γοητευτικό έχω βιώσει πάνω στη σκηνή. Μια διαδρομή γεμάτη εικόνες, όνειρα, αγωνίες και φόβο, νόστο ψυχής και λύτρωση”. - Μαριάννα Τουμασάτου
Τα χρόνια περάσαν αλλά ο έρωτας μας για το "Μπουφάν" μόνο μεγάλωνε. Πρώτη φορά που προσέγγισα σκηνοθετικά αυτό το καταπληκτικό κείμενο ήταν με την υπέροχη Άννα Αδριανού στο θέατρο Αλκμήνη το 2017. Κάθε παράσταση μας ήταν για μένα τόσο δυνατή συναισθηματική εμπειρία που ένιωθα σα να έβλεπα το έργο για πρώτη φορά. Εκείνος ο κύκλος έκλεισε πριν από επτά περίπου χρόνια με πολλή αγάπη. Η αγάπη μου όμως γι’ αυτό το σπουδαίο έργο δεν τελείωσε εκεί… Έτσι με την στήριξη του παραγωγού μας Αλέξανδρου Πιτόσογλου αποφασίσαμε με τη Μαριάννα Τουμασάτου ότι έφτασε η στιγμή να κάνουμε μαζί ένα μεγάλο μας όνειρο πραγματικότητα. Να ταξιδέψουμε με βάρκα αυτό το έργο στον μαγικό, αλλά παράλληλα αληθινό, κόσμο του Βασίλη Κατσικονούρη που κάθε τόσο είναι σα να σου αποκαλύπτει, με τον πιο απλό τρόπο, τα σπουδαία και μη αυτού του κόσμου και να σου δίνει μια κατεύθυνση ζωής αλησμόνητη.
Όσο για το εργο…
Ο τίτλος του "προδίδει" εντέχνως τη σύγκρουση - αλληλεπίδραση δύο κόσμων. Εκείνου του "Μπουφάν της Χάρλεϋ" με ό,τι αυτός μπορεί να συμβολίζει (αντίδραση, επαναστατικότητα, ελευθερία) και που ανήκει στον γιο της ηρωίδας και του κόσμου του "Πάλι καλά" που είναι η στάση ζωής της μάνας… Μια στάση που κληρονόμησε κι αυτή από τη μάνα της και που δείχνει να είναι πιο ασφαλής αφού αποδέχεται τα πράγματα όπως έρχονται, χωρίς ιδιαίτερες τριβές, με συγκαταβατικότητα και ευγνωμοσύνη.
Ο γιος όμως έχοντας το ασυμβίβαστο (που είναι ζωντανό στις περισσότερες ψυχές των νέων) αναζητά μια διέξοδο από την απόλυτη τακτοποίηση και τα πρέπει των άλλων, (μιας επίπλαστης δηλαδή αξιοπρέπειας… αυτής των "προκατόχων" της ζωής -εκείνων που έτυχε να γεννηθούν πριν από αυτόν), ώστε να μπορέσει τελικά να ζήσει, να εκφραστεί, να υπάρξει στις αληθινές του διαστάσεις…
Η σύγκρουση των δύο αυτών κόσμων θα γίνει με την απόλυτη αγάπη και κατανόηση αυτής της υπέροχης κλασικής Ελληνίδας μάνας, που μας κυνηγά με το τάπερ να μας ταΐσει, ακόμα κι όταν έχουμε μεγαλώσει αρκετά πια και η οποία μερικές φορές δείχνει να μετατοπίζεται εσωτερικά και να θέλει ν’ αλλάξει "στρατόπεδο". Γιατί σαν κοπέλα τον καταλαβαίνει απόλυτα… Σα μάνα όμως; Ο ρόλος της άλλα της επιβάλλει να πράξει φαίνεται…
Κι όλα στο έργο είναι ειπωμένα μέσα από μια πλημμύρα συναισθημάτων, με χιούμορ, αμεσότητα και πολλές φορές σε τόνους εξομολογητικούς, στο πλαίσιο ενός "ποιητικού ρεαλισμού" που χτίζει αριστουργηματικά ο συγγραφέας…
Εμείς από την μεριά μας προσπαθώντας να υπηρετήσουμε πιστά τον ρεαλισμό του κειμένου, δοκιμάζουμε κάποιες φορές μια κινηματογραφική αφήγηση (που πλησιάζει ακόμα και την αποτύπωση ενός ντοκιμαντέρ) και παράλληλα έχοντας απόλυτη έγνοια για την εσωτερική ποιητικότητα του συγγραφέα, στιγμές στιγμές αναιρούμε τη σύμβαση του χώρου και του χρόνου κι απομονώνοντας την ηρωίδα μας από αυτές τις διαστάσεις, επιχειρούμε να δημιουργήσουμε μία παράσταση αληθινών συναισθημάτων και ειλικρινούς εμβάθυνσης…
Υ. Γ. Ευχαριστώ θερμά όλους τους συνεργάτες μας που μαζί δημιουργήσαμε μια παράσταση με τρυφερότητα και αγάπη".
Περισσότερες πληροφορίες
Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή πάλι καλά
Ένας μονόλογος–κλαυσίγελος μιας γυναίκας στο μεταίχμιο μεταξύ σκληρότητας και τρυφερότητας, σοφίας και τρέλας, κωμικότητας και τραγικότητας. Μιλάει στον εύζωνα γιο της που φυλάει σκοπιά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Απέναντι της αυτός, θέλει δε θέλει θα την ακούσει -παλιά όταν του μιλούσε η μάνα του έφευγε- όμως τώρα είναι ανυπεράσπιστος μπροστά της. Ανυπεράσπιστη κι αυτή, μόνο μία ομπρέλα έχει να κρύβεται από κάτω της σαν σε καταφύγιο από την πραγματικότητα. Κι όταν η πραγματικότητα δεν της ταιριάζει η ομπρέλα της τη σώζει πάλι όπως τον ακροβάτη που σχοινοβατεί. Για να συνεχίζει να ισορροπεί ξανά πάνω στο μεταίχμιο της. Στην οδυνηρή κόψη του «Πάλι καλά», ένα σχοινί πάνω στο οποίο μετεωριζόμαστε όλοι μας και κάθε μέρα.
