Με εξήντα χρόνια σταδιοδρομίας στο θέατρο, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ενσάρκωσε εκατοντάδες ρόλους από όλο το φάσμα του ρεπερτορίου: αριστοφανική κωμωδία, θέατρο του παραλόγου, Μπρεχτ, αμερικάνικο δράμα, Ίψεν, σύγχρονο ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο, Μολιέρο, Σαίξπηρ κ.ά. Φοίτησε στο Θέατρο Τέχνης και στις παραστάσεις του Καρόλου Κουν έκανε τα πρώτα του θεατρικά βήματα. Ήταν μάλιστα ένας από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν στους θρυλικούς "Όρνιθες", που παίχτηκαν το καλοκαίρι του 1962 στο Παρίσι. Ο πρώτος του ρόλος ήταν λίγους μήνες νωρίτερα, στο έργο του Μπρεχτ, "Η άνοδος του Αρτούρο Ούι": "Όπως διαβάζαμε το έργο, εγώ είχα ‘κελάρει’ το ρόλο ενός εισαγγελέα των SS και όλο ζητούσα από τον Κουν να τον παίξω, αλλά εκείνος με απέρριπτε. Μου την είχε δώσει, λοιπόν, και μια μέρα γυρίζω στο σπίτι, πάω στον κουρέα και του λέω ‘Ξύρισε με’. Με έκανε γουλί και την επόμενη που με βλέπει στο θέατρο ο Κουν μου λέει: ‘Πάρ’ τον βρε κερατά το ρόλο, αφού τόσο τον θέλεις!’", είχε δηλώσει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο "α".
Ήδη από νωρίς όμως βγήκε στο ελεύθερο θέατρο, με συνεργασίες σε θιάσους όπως του Κώστα Μουσούρη, των Αλεξανδράκη-Γαληνέα-Κούρκουλου, της Ζωής Λάσκαρη, των Καρέζη-Καζάκου κ.ά., ενώ από το 1986 έως το 1997 εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου, όπου πρωταγωνίστησε σε δεκαεφτά παραστάσεις έργων των Σαίξπηρ, Τσέχοφ, Ιονέσκο, Αριστοφάνη, Παύλου Μάτεσι, Μπρεχτ, Πιραντέλλο κ.ά. Στο Εθνικό επέστρεψε για μια ακόμη παράσταση το 2015, στο έργο του Ρόμπερτ Μπολτ, "Ο άνθρωπος για όλες τις εποχές", σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (για την οποία τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας στα βραβεία κοινού του "α").
Πέντε από τις ερμηνείες του που θα θυμόμαστε:
Μπερανζέ στο "Ρινόκερο" του Ιονέσκο (Εθνικό, 1997). Η εντεκάχρονη θητεία του Μιχαλακόπουλου στο κρατικό θέατρο κορυφώθηκε στο συνταρακτικό δράμα του Γαλλορουμάνου συγγραφέα, που μιλάει τόσο εύστοχα για το φαινόμενο της αγέλης που καταπίνει μια ολόκληρη κοινωνία. Σε σκηνοθεσία του Γιάννη Ιορδανίδη, ο Μιχαλακόπουλος έδωσε μία αξιομνημόνευτη ερμηνεία του Μπερανζέ, που αντιστέκεται στη "ρινοκερίτιδα" και παραμένει, πάση θυσία, άνθρωπος. Μαζί του ένας εξαίσιος θίασος, μεταξύ των οποίων οι Γιώργος Μοσχίδης, Θοδωρής Κατσαφάδος, Μελίνα Βαμβακά, Γιάννης Ροζάκης. (Στο Ψηφιοποιημένο Αρχείο του Θεάτρου μπορείτε να παρακολουθήσετε βίντεο από την παράσταση.)
Γουίλι Λόμαν στο "Θάνατο του εμποράκου" του Αρθ. Μίλερ (Βασιλάκου, 2002-03). Σε σκηνοθεσία της κόρης του Ιωάννας Μιχαλακοπούλου, ερμήνευσε συγκινητικά το ρόλο-σύμβολο της κατάρρευσης του αμερικάνικου ονείρου, επιβάλλοντας "έναν υποκριτικό ρυθμό αυξανόμενης ταχύτητας και έντασης που οδήγησε στο τελικό κρεσέντο", όπως γράφαμε και στην κριτική του "α". Δίπλα του η Έρση Μαλικένζου, ο Άλκης Κούρκουλος και ο Μιχάλης Μαρκάτης.
Μπόρκμαν στο "Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν" του Ίψεν (Άλμα, 2008). Σε δική του σκηνοθεσία, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ερμήνευσε τον ηττημένο ιψενικό ήρωα, που έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του και τις δύο γυναίκες που καθόρισαν τη ζωή και τις επιλογές του. Στο έργο που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ως δείγμα "συγγραφικού φροντιστηρίου", ερμήνευσε τον "μασίφ", ακλόνητο ήρωα με έναν αξιοσημείωτο "πράο και μειλίχιο" τρόπο. Μαζί του στους ρόλους των δύο αδελφών η Φιλαρέτη Κομνηνού και η Κατερίνα Μαραγκού και στην πρώτη του θεατρική εμφάνιση ο Δημήτρης Πασσάς ως Έρχαρτ.
Κύριος Γκρην στο "Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην" του Τζεφ Μπάρον (Άνεσις, 2012-13). Ο Μιχαλακόπουλος επέστρεψε σε έναν ρόλο που είχε πρωτοερμηνεύσει το 2000 (συμπρωταγωνιστής του ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης), και πάλι σε δική του σκηνοθεσία. Η αφοπλιστική του παρουσία στο ρόλο του στριφνού ηλικιωμένου Εβραίου, που αναγκάζεται να μοιραστεί μια σειρά τακτικών συναντήσεων με έναν νεαρό άνδρα ύστερα από κάποιο ατύχημα, του χάρισε και τις δύο φορές το πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας στα θεατρικά βραβεία κοινού του "α" (ενώ η παράσταση του 2000 τιμήθηκε επίσης με τα 3α βραβεία καλύτερης παράστασης και καλύτερης σκηνοθεσίας). Για την επιστροφή του στο έργο, είχε δηλώσει στο "α": "Έχω ένα φορτίο δεκατεσσάρων χρόνων στην πλάτη μου και αυτό είναι πλούτος. Συζητώντας μάλιστα με τον πολύ νεότερο συμπρωταγωνιστή μου [Τάσος Ιορδανίδης], βλέπω αλλιώς τα πράγματα. Μέσα από κάθε κουβέντα είναι σαν να βγαίνει ξαφνικά ένα προβολάκι και να φωτίζει τα πράγματα που πρέπει να δεις. Αυτή είναι και η ομορφιά αυτής της δουλειάς".
Σάλομον στο "Τίμημα" του Μίλερ (Ιλίσια, 2017-18). Έμελλε να είναι ο τελευταίος ρόλος της ζωής του, αυτός του Εβραίου παλαιοπώλη που επισκέπτεται δύο αποξενωμένα αδέρφια, προκειμένου να εκτιμήσει την περιουσία τους. Άλλη μια καθηλωτική ερμηνεία, μελετημένη σε κάθε λεπτομέρεια, για την οποία τιμήθηκε επίσης με το πρώτο βραβείο στα θεατρικά βραβεία κοινού του "α": "Η θεατρικότητα που αποπνέει από κάθε του κύτταρο, η άνεση και η δομημένη εκφραστικότητά του, η οργανική του σύνδεση με το σύνολο, όπως και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται το 'αβαντάζ' του ρόλου του, είναι αφοπλιστικά", γράφαμε στην κριτική μας.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
