Μετά από μία επιτυχημένη σεζόν, το μιούζικαλ τσέπης "Λαχτάρα για κεράσια" με τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη και την Έλενα Μεγγρέλη, η παράσταση-αφιέρωμα στην 26χρονη καλλιτεχνική διαδρομή της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ, σε σκηνοθεσία Ευθύμη Χρήστου, κείμενο Αγνιέσκας Οσιέτσκα, μουσική Μηνά Αλεξιάδη, στίχους Αφροδίτης Μάνου και χορογραφίες Νατάσσας Ζούκα, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θεατρικό Βαγόνι, από τις 23 Οκτωβρίου.
Το 1997, το πρωτότυπο μιούζικαλ τσέπης "Λαχτάρα για κεράσια" της διάσημης Πολωνής ποιήτριας και συγγραφέως Αγκνιέσκα Οσιέτσκα συστήθηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό στο πλαίσιο της σύγχρονης πολωνικής δραματουργίας, σε σκηνοθεσία του διάσημου Πολωνού ηθοποιού Ντανιέλ Ολμπρύχσκι, με ερμηνευτές την Τατιάνα Λύγαρη και τον Ανδρέα Νάτσιο. Η μνημειώδης αυτή παράσταση υπήρξε η αφορμή για να εμπνευστεί η Τατιάνα Λύγαρη και να δημιουργήσει την Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και να θέσει τις βάσεις για τη μετέπειτα πολιτιστική διαδρομή του μοναδικού σε ολόκληρο τον κόσμο πολιτιστικού πολυχώρου, που λειτουργεί σε βαγόνια τρένου. Αυτή τη φορά η σκυτάλη δόθηκε στον νέο αλλά έμπειρο σκηνοθέτη Ευθύμη Χρήστου με πρωταγωνιστές τους Λεωνίδα Καλφαγιάννη και Έλενα Μεγγρέλη και μουσικό επί σκηνής τη Βέρα Χατζηπαπά με στόχο να μεταφέρουν τα ανθρωποκεντρικά μηνύματα του έργου στους σημερινούς θεατές.
Το έργο διαδραματίζεται στις δεκαετίες '60 και '70 μέσα στο κάδρο της τότε Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας. Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται τυχαία στην αποβάθρα ενός σιδηροδρομικού σταθμού και επιβιβάζονται στο τρένο, στο ίδιο βαγόνι. Αυτός κι εκείνη. Δύο εντελώς άγνωστοι. Ή μήπως όχι; Αναγκασμένοι να ταξιδέψουν μαζί, αποκαλύπτουν και μοιράζονται το παρελθόν τους, υποδύονται ρόλους τρίτων προσώπων που συνάντησαν στη ζωή τους. Το έργο κάνει μια βαθιά τομή όχι μόνο στις σχέσεις μεταξύ ζευγαριών αλλά και στο χάσμα δύο αντικρουόμενων κόσμων. Αυτός είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας που "οικοδομεί τον σοσιαλισμό". Εκείνη θέλει να αγοράσει "ένα…ροζ καπέλο"! Και οι δύο επιδίδονται σε μια οδυνηρή αλλά και χιουμοριστική διαμάχη με τρυφερότητα και ευαισθησία συνθέτοντας πρόζα, στίχους και ζωντανή μουσική μέσα από την πρωτότυπη μουσικοθεατρική φόρμα ενός μιούζικαλ για δύο.
Η καλλιτεχνική διευθύντρια της παράστασης, Τατιάνα Λύγαρη, σημειώνει για το έργο: "Μέσα σε ένα τοπίο αποξένωσης, βίας, εύκολων διαδικτυακών γνωριμιών και φόβου για συναισθηματική σύνδεση, ο σύγχρονος άνθρωπος, αποφεύγει διαπροσωπικές σχέσεις που απαιτούν χρόνο, προσπάθεια και φροντίδα. Η "ποίηση" και το πάθος για κάθε τι ρομαντικό και βαθιά συναισθηματικό μοιάζει να απομακρύνεται ανησυχητικά από τις προσλαμβάνουσες του. Το έργο "Λαχτάρα για κεράσια", επανέρχεται επίκαιρο όσο ποτέ για να υπενθυμίσει την αρχετυπική ανάγκη του ανθρώπου για επανεκκίνηση του συναισθηματικού του κόσμου και ουσιαστική ανθρώπινη επαφή. "Λαχτάρα για κεράσια" σημαίνει επιθυμία για την άνοιξη, για κάθε τι που γεννιέται καινούργιο, φρέσκο. Σημαίνει όμως και επιστροφή στη ρίζα απ’ όπου γεννιούνται τα πρώτα αισθήματα, επιστροφή στην αγνότητα, την καθαρότητα και τη δύναμη του "νέου". Ο κύκλος της ζωής έχει μια νομοτελειακή φθορά κι η ανθρώπινη φύση λαχταρά να αντισταθεί σε αυτή την πορεία. Ο αγώνας είναι άνισος αλλά εν κατακλείδι σημασία έχει ο αγώνας".
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Λαχτάρα για κεράσια
Στην επετειακή παράσταση για τα 26 χρόνια της Αμαξοστοιχίας-θέατρο, που στάθηκε αφορμή για την έμπνευση του χώρου, ένας άντρας και μια γυναίκα μοιράζονται το παρελθόν τους σε ένα βαγόνι. Το έργο διαδραματίζεται τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 την περίοδο της τότε Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας. Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται τυχαία στην αποβάθρα ενός σιδηροδρομικού σταθμού και επιβιβάζονται στο τρένο. Δύο εντελώς άγνωστοι ή μήπως όχι; Αναγκασμένοι να ταξιδέψουν μαζί, αποκαλύπτουν και μοιράζονται το παρελθόν τους, υποδύονται ρόλους τρίτων προσώπων που συνάντησαν στη ζωή τους. Το έργο κάνει μια βαθιά τομή όχι μόνο στις σχέσεις μεταξύ ζευγαριών αλλά και στο χάσμα δύο αντικρουόμενων κόσμων. Αυτός είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας που «οικοδομεί τον σοσιαλισμό». Εκείνη θέλει να αγοράσει «ένα… ροζ καπέλο»! Και οι δύο επιδίδονται σε μια οδυνηρή αλλά και χιουμοριστική διαμάχη με τρυφερότητα και ευαισθησία συνθέτοντας πρόζα, στίχους και ζωντανή μουσική μέσα από την πρωτότυπη μουσικοθεατρική φόρμα ενός μιούζικαλ για δύο.