"Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" από την Αικατερίνη Παπαγεωργίου στο Θέατρο "Μπέλλος"

Το επίκαιρο, σύγχρονο έργο του Ματέι Βίζνιεκ ανεβαίνει στη σκηνή από την ομάδα The Young Quill, θίγοντας ζητήματα που αφορούν την εκμετάλλευση του ανθρώπου και την κερδοσκοπία σε μία μεταπολεμική εποχή.

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα © Ελίνα Γιουνανλή

Η ομάδα The Young Quill, επιστρέφει τη νέα θεατρική σεζόν ανεβάζοντας στο Θέατρο "Μπέλλος" από τις 27 Οκτωβρίου το έργο του σύγχρονου Ρουμάνου συγγραφέα Ματέι Βίζνιεκ "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα", σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου
Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος και Ελίζα Σκολίδη πρωταγωνιστούν στο έργο που έθεσε στις αρχές του 2000 θέτοντας το νευραλγικό ερώτημα: Τι θεωρούμε "πρόοδο" τον 21ο αιώνα και τι γίνεται με την "ανθρώπινη ψυχή" όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα;

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
© Ελίνα Γιουνανλή

Επίσης, η επιλογή του έργου δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς μετά την επιτυχημένη πρώτη χρονιά (2022-23) επαναλειτουργίας του ιστορικού θεάτρου της Πλάκας, η οποία ήταν αφιερωμένη στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, η ομάδα επέλεξε ο φετινός καλλιτεχνικός προγραμματισμός να εστιάσει σε ελληνικά και ξένα έργα που γράφτηκαν τον 21ο αιώνα

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
© Ελίνα Γιουνανλή

Λίγα λόγια για το έργο

Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν "ο ισχυρός" το θελήσει. Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους  να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί,  δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης. Ξεχασμένο από όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- και μη έχοντας δικαίωμα διεκδικήσεων, καθώς στερείται οικονομικών πόρων, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.

Η ομάδα The Young Quill καταπιάνεται με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιεί το ερώτημα και αναρωτιέται αν η "πρόοδος" είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
© Ελίνα Γιουνανλή

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Ματέι Βίζνιεκ γεννήθηκε το 1956 στη Ρουμανία. Μεγαλώνοντας υπό τον σκιώδη φόβο ενός καταπιεστικού καθεστώτος, από πολύ νέος παθιάζεται με τη λογοτεχνία  και το θέατρο. Το 1984 δημοσιεύει και βραβεύεται για τα ποιήματα του. Ωστόσο, τα  θεατρικά του έργα λογοκρίθηκαν και απαγορεύτηκαν, καθώς δεν θέλησε να μείνει  σιωπηλός απέναντι στο καθεστώς. Τον Σεπτέμβριο του 1987 ζήτησε πολιτικό άσυλο στο Παρίσι και έκτοτε ζει στη Γαλλία, όπου και εργάζεται ως δημοσιογράφος και γράφει θεατρικά έργα στα γαλλικά. Η θαρραλέα λογοτεχνική του προσέγγιση και η στάση του απέναντι σε πολιτικοκοινωνικά θέματα έχουν αποσπάσει αναγνώριση και θαυμασμό παγκοσμίως. Τα έργα του έχουν  μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα σε όλο τον κόσμο. Στη Ρουμανία, μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος έγινε ένας από τους πιο πολυπαιγμένους συγγραφείς της χώρας, με τριάντα και πλέον έργα του ανεβασμένα στο  Βουκουρέστι και  σε άλλες πόλεις της χώρας. Το 2009, το έργο του "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου της Αβινιόν.

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
© Ελίνα Γιουνανλή

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 105 '

Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο διαδραματίζεται η ρεαλιστική ιστορία του Βίγκαν και της Γιάσμινσκα, που επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.

Θέατρο «Μπέλλος»

Κέκροπος 1

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Από τη μεγάλη οθόνη στο θεατρικό σανίδι

Υπάρχουν έργα που λατρέψαμε ως ταινίες και τώρα ζωντανεύουν μπροστά μας στη σκηνή, αποκαλύπτοντας μια νέα διάσταση της ιστορίας τους. Ποια είναι και πού παίζονται;

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
24/11/2024

"Ανδρείκελα": Παράσταση θεάτρου ντοκουμέντο στο Κακογιάννη

Στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης" παρουσιάζεται το έργο "Ανδρείκελα", που φωτίζει τις ιστορίες και τις σκέψεις πέντε ανδρών που έχασαν τη ζωή τους απρόσμενα.

Μετά τα 50 (δεν) σταματάει: οι νέοι/ες καλλιτέχνες/ιδες βλέπουν το γήρας αλλιώς

Η τρίτη ηλικία αποκτά ορατότητα σε παραστάσεις, βιβλία και έργα τέχνης, χωρίς ταμπού και στερεότυπα, όχι μόνο από ηλικιωμένους αλλά και από νέους και νέες δημιουργούς

Τρία χοροθεατρικά ραντεβού

Τρεις χορογράφοι ρίχνουν το δικό τους φως σε μια σειρά από θέματα που αφορούν την ανθρώπινη οντότητα. Οι παραστάσεις τους κάνουν πρεμιέρα τις επόμενες ημέρες.

Διαχρονικό και επίκαιρο "Τυχερό Λαχείο"

Το σατιρικό διήγημα του Άντον Τσέχωφ "Το Τυχερό Λαχείο" παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, με τη σύγχρονη ματιά της Λουκίας Ανάγνου.

Κατερίνα Λέχου: " Δεν σκηνοθετώ τη ζωή μου· τη ζω"

Η Κατερίνα Λέχου μας μιλά για την ηρωίδα που ενσαρκώνει στο έργο "Linda", αναδεικνύει τη δύναμη της τέχνης να μετακινεί, να εμπνέει και να θέτει ερωτήματα για τη ζωή, ενώ μοιράζεται προσωπικές σκέψεις για την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική επιτυχία και την προσωπική ευτυχία.

Υπάρχει συνταγή για την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων";

Η Βίλη Σωτηροπούλου επανέρχεται με την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων", μια κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ με τη βαθύτερη ανάλυση των δυναμικών που αναπτύσσονται ανάμεσα στις σχέσεις.