Μαρία Ζορμπά: "Ηχηρά ή αθόρυβα, γίνονται εγκλήματα μέσα στις οικογένειες"

Η Μαρία Ζορμπά δίνει μια εφ όλης της ύλης στο "α” με αφορμή την παράσταση του θεάτρου "Πορεία” "Garamond 12” όπου συμπρωταγωνιστεί με τους Αλέξανδρο Μαυρόπουλο, Χάρη Τζωρτζάκη και Σίλια Μπισιώτη. Το κείμενο της Μαρίας Δριμή που προέκυψε από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του θεάτρου "Πορεία" σκηνοθετεί ο Sergei Okunev. Η έμπειρη ηθοποιός που έχει διαγράψει μια αξιοζήλευτη πορεία στο χώρο της υποκριτικής, μας μίλησε για το ρόλο που υποδύεται -τη μητέρα ενός ταλαντούχου αγοραφοβικού συγγραφέα που ζει υπό την πνιγηρή επιρροή της- στην παράσταση με τις ωραίες ερμηνείες και το δυνατό σκηνοθετικό στίγμα, τις τραυματικές σχέσεις με τους γονείς, τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, τις στιγμές που την σημάδεψαν, την επόμενη μέρα του θεάτρου, καθώς και τα επόμενά της σχέδια.

Τι σας ελκύει περισσότερο ως ηθοποιό αλλά και ως θεατή στο σύγχρονο ελληνικό έργο;
Σαν θεατής, μου αρέσει να βλέπω θέματα και να ανιχνεύω ποιότητες, που μπορεί να είναι οικεία, κοντινά, σε ένα χωροχρόνο δικό μας. Μου αρέσει να ακούω ελληνικά ονόματα επί σκηνής. Ένας Γιώργος, μια Μαρία, που θα μπορούσε να είναι ένα πρόσωπο πολύ αναγνωρίσιμο, από τον περίγυρο ή την οικογένεια. Σαν ηθοποιός, θα έλεγα ότι αυτό που είναι πολύ ξεχωριστό για εμάς, είναι η ζωντανή παρουσία του συγγραφέα. Ότι έχουμε την ευκαιρία κάποιες φορές να είναι εν ζωή ο συγγραφέας, και να μπορεί να μοιράζεται μαζί μας τις παραστάσεις μας, και εμείς να είμαστε σε μια δημιουργική επικοινωνία μαζί του.

Ο τίτλος του έργου "Garamond 12” της Μαρίας Δριμή προέκυψε από μια γραμματοσειρά;
Η "Garamond 12" είναι η αγαπημένη γραμματοσειρά του συγγραφέα Μαρκ, κεντρικού ήρωα του έργου. Όμως μέσα σε αυτόν τον τίτλο, περικλείεται η καρδιά μιας σύγκρουσης, αλλά και μια υπόσχεση. Μου αρέσει πολύ, που το έργο τιτλοφορείται κάπως μυστηριακά, αινιγματικά, κρύβοντας μια υπόσχεση που κρατιέται πεισματικά, για να δυναμώσει έναν ήρωα και να αποδυναμώσει κάποιον άλλο. Είναι σαν ένα φυλαχτό, ή σαν ένας σπόρος για κάτι μελλοντικό.

Τι σας γοήτευσε περισσότερο στο έργο;
Η διατύπωση της ανάγκης για έναν δεύτερο εαυτό, για "ένα εγώ για τον έξω κόσμο", όπως λέει ο Μαρκ. Πολλές φορές χρειαζόμαστε μια πανοπλία για εκεί έξω. Ένα όστρακο που να προστατεύει τον χώρο όπου μπορούμε να δημιουργήσουμε το μαργαριτάρι μας. Και επειδή οι πανοπλίες είναι βαριές, και άκαμπτες και ενίοτε ενοχλητικά θορυβώδεις, η ιδέα για κάποιον που μπορεί να σε εκπροσωπεί στην δημόσια σφαίρα, μου φάνηκε πολύ γοητευτική, και μαζί παιγνιώδης. 

Ποιο ρόλο ερμηνεύετε στην παράσταση;
Υποδύομαι την Μπεθ, τη μητέρα του αγοραφοβικού συγγραφέα Μαρκ. Φύλακας και προπονητής του ταλέντου του, αποζητά για τον εαυτό της κάποιου είδος μεγαλείο, μέσα από την συγγραφική δραστηριότητα του γιου της, και παραμελεί το μεγαλείο του ρόλου της ως μητέρα. 

Πόσο μπορεί κατά τη γνώμη σας να επηρεάσει την προσωπικότητά μας η πνιγηρή σχέση με τους γονείς και στην προκειμένη με τη μητέρα;
Είναι κάτι που βλέπω συνέχεια γύρω μου. Μας διαμορφώνει βαθιά αυτή η σχέση με τους γονείς. Πολύ τραυματικά και αμετάκλητα σε κάποιες περιπτώσεις. Ειδικά η σχέση με την μητέρα μοιάζει πάντα το μεγαλύτερο μυστήριο. Ηχηρά ή αθόρυβα, γίνονται εγκλήματα μέσα στις οικογένειες. Όχι σε όλες φυσικά. Είναι λίγες οι εξαιρέσεις που εγώ συνάντησα. Πιο συχνά είδα το τραύμα. Επουλωμένο ή ακόμα ανοιχτό.

Το έργο δίνει και μια αφορμή για συζήτηση γύρω από την έκθεση με την οποία έρχεται αντιμέτωπος ένας καλλιτέχνης. Εσείς πώς την διαχειρίζεστε;
Ο καλλιτέχνης είναι κάπως σαν ο ορισμός της έκθεσης. Η τέχνη χρειάζεται εσωτερικά υλικά, συνειδητά ή ασυνείδητα δημιουργείς με τα βαθύτερα σου. Οπότε είσαι γυμνός. Ειδικά ένας ηθοποιός είναι απολύτως εκτεθειμένος ψυχικά και σωματικά. Σε μένα συνέβη κάτι, τα τελευταία μόλις χρόνια, συνάντησα την ανάγκη μου για χαρά στη σκηνή, και μια λειτουργία σχεδόν παιδική που δεν είναι πάντα παρούσα, ή δεν είναι πάντα επιθυμητή από τους συνεργάτες. Μπορείς όμως να πηγαίνεις στην δουλειά σου σαν επαγγελματίας, έχοντας στις τσέπες, λίγη άμμο από αυτήν που μάζευες στα παιδικά σου παιχνίδια. Αντλείς μια δύναμη από εκεί, και μια προστασία.

Πείτε μας δυο λόγια για τη συνεργασία σας με τον Sergei Okunev, που μάς συστήνεται μέσα από αυτή την παράσταση.
Ο σκηνοθέτης μας, ήταν στο θέατρο πάντα μία ώρα πριν από εμάς για να συγκεντρωθεί, για να αφουγκραστεί το χώρο, να ετοιμάσει για εμάς "εργαλεία" για την πρόβα. Ένας καλλιτέχνης με φαντασία, και σεβασμό για τους ηθοποιούς του, έτοιμος πάντα να μας ακούσει, αλλά και να μας ξεβολέψει. Κρατάω μία φράση του "το θέατρο πρέπει να είναι εύκολο". Έτσι έφτιαξε την παράσταση. Με έναν τρόπο που να μπορείς να κάνεις τα δύσκολα, με μια ευκολία. Που σημαίνει με μεγάλη διαθεσιμότητα, χωρίς σοβαροφάνεια, με μια ελαφράδα. Επίσης είναι ένας από τους πιο υπομονετικούς και ψύχραιμους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Τον σέβομαι πολύ.

Ποιες δουλειές ή συνεργασίες σας θα λέγατε ότι σας έχουν σημαδέψει;
Έχω συλλέξει πολλά δώρα από τις συνεργασίες μου. Από σκηνοθέτες, από συναδέλφους, από βοηθούς, από ενδυματολόγους, από όλους αλήθεια. Έχω μάθει πολλά από αυτούς, για τη δουλειά αλλά και τη ζωή. Νιώθω πολύ τυχερή για αυτές τις συναντήσεις. Ακόμα και για τις δύσκολες. Αν μπορώ να πω ότι κάτι με σημάδεψε, είναι η συνεργασία μου με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, αμέσως μόλις βγήκα από τη σχολή. Μου έδωσε ένα λεξιλόγιο, που δεν είχα, έναν πολύ καλό εξοπλισμό. Ήταν αποκαλυπτικό τότε για μένα, ότι αυτό που ήμουν, μπορούσε μαζί του να ζήσει πάνω στην σκηνή. Στο σινεμά, η συνεργασία μου με τον Στράτο Τζίτζη γιατί με εμπιστεύτηκε απόλυτα και αυτή η εμπιστοσύνη έφερε μια μεγάλη ελευθερία. Στην τηλεόραση, η Πηγή Δημητρακοπούλου, γιατί μαζί της ένιωσα τότε, κάτι πρωτόγνωρο -σα να ήμουν στο σπίτι μου. Αλλά τα τελευταία χρόνια, με έχει επηρεάσει βαθιά η σχέση μου με τους μαθητές στην Δραματική Σχολή. Νομίζω με άλλαξε σαν ηθοποιό. Προσπαθώντας να βοηθήσω, βοηθήθηκα πολύ και εγώ.  

Σε τι περίοδο οδεύει το θέατρο, μετά από όλες τις αναταραχές και τις καταλήψεις; Σε εμπορικό επίπεδο σίγουρα πηγαίνει πολύ καλά και το κοινό συρρέει στα θέατρα.
Το θέατρο βρίσκεται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους του. Στην περίοδο μιας ζύμωσης που πιστεύω ότι θα γεννήσει κάτι που θα μείνει στην ιστορία. 

Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
Το πιο συγκεκριμένο από τα επόμενα σχέδια, είναι ότι θα συνεργαστώ με τον σκηνοθέτη Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς στο ανέβασμα της παράστασης "Salamis will bring death to women’s sons" (29-30/7, Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας), βασισμένη στους "Πέρσες" του Αισχύλου, στο πλαίσιο της Ελευσίς 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. 

Διαβάστε την κριτική της παράστασης "Garamond 12" εδώ