"Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάζω. Ξεχάστε με στη θάλασσα. Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία". Έτσι κλείνει ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ένα ανέκδοτο ποίημά του, που έγραψε λίγο πριν τη δημιουργία του σεναρίου για το "Ταξίδι στα Κύθηρα". Με αφορμή το ποίημα αυτό γεννήθηκε στην Ειρήνη Δράκου η ιδέα της παράστασης "Συνάντησέ με στην έξοδο", που έρχεται στο θέατρο Θησείο, από 26/5.
Το πρωτότυπο έργο, το οποίο σκηνοθετεί η ίδια, και στο οποίο ερμηνεύει μαζί με τον Ευάγγελο Παπαδάκη, παρουσιάστηκε πρώτη φορά το περσινό καλοκαίρι σε έναν ιδιαίτερο χώρο στην Άνδρο. "Η Τώνια μου είπε: θα ακολουθήσουμε τη διαδρομή του νερού για να φτάσουμε" ", διαβάζουμε στο "α", το οποίο βρέθηκε στη μοναδική αυτή παρουσίαση στο κτήμα Ηλίανθος, στον οποίο στεγάζεται η ΆΫΛΑ, το Κέντρο παραστατικών τεχνών & δικτύου συνεργασιών, που ίδρυσαν η Ειρήνη Δράκου, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπίτος και ο ηλεκτρολόγος-μηχανικός Ευάγγελος Παπαδάκης.
Στο έργο αυτό ο ήρωας, ένας σύγχρονος Άμλετ, ο Α. ο Δεύτερος, ένας άνθρωπος "δίχως πρόσωπο" σαν ένας σύγχρονος ακτιβιστής χάκερ, πηγαινοέρχεται νευρικά στους σκοτεινούς διαδρόμους του ερειπωμένου ξενοδοχείου Europa, επαναλαμβάνοντας εμμονικά "Έχουμε πόλεμο". Στο πολυτελές ξενοδοχείο επικρατεί αναβρασμός και πυρετώδεις προετοιμασίες για το γάμο του θείου του και νέου ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου "No-body" με την "μητερούλα". Ο Α. βιάζεται θέλει να παρουσιάσει στο αποψινό πάρτι του γάμου το έργο ‘Ηλέκτρα’, μια ταινία ως γαμήλιο δώρο για τους γάμους της μητέρας του με τον θείο του.
Ταυτόχρονα μια τρομερή επιδημία σκεπάζει την πόλη κι ένα περιπλανώμενο τσίρκο που καταφθάνει από μακριά, κατασκηνώνει στην πίσω αυλή του μεγάλου ξενοδοχείου. Μέλος αυτού του τσίρκου η Ηλέκτρα. Μια ηθοποιός που πάσχει από αμνησία και που στο κάλεσμα του Α. για μια "Ελληνίδα ηθοποιό, άγαμη χωρίς υποχρεώσεις, ικανή για φόνο", εμφανίζεται την ημέρα της μεγάλης γιορτής στην είσοδο του ξενοδοχείου.
Στη μετεγγραφή αυτή δύο αδιαμφισβήτητα αναγνωρίσιμων μύθων της παγκόσμιας δραματουργίας, επιχειρείται ευθαρσώς επί σκηνής, αξιοποιώντας την από γραφής απενοχοποιημένη και κωμικοτραγική συνθήκη του θεάτρου μέσα στο θέατρο, αυτή η ανορθόδοξη αλλά απολύτως φυσική συνάντηση των δύο αυτών προσώπων, του Άμλετ και της Ηλέκτρας. Τα πρόσωπα αυτά, άλλωστε, όπως είχε αποκαλύψει η ίδια η Ειρήνη Δράκου στο "α", είναι για εκείνη "δύο παρηγορητικοί φίλοι. Οικείοι. Δικοί μου".