Σπύρος Περδίου©
"Το τραγούδι της Φλέρυς"
Η Φλέρυ Νταντωνάκη δεν πίστευε στους μύθους, αλλά έγινε μύθος η ίδια, ως μούσα του Μάνου Χατζιδάκι, τραγουδώντας στο Μπρόντγουεϊ, συμμετέχοντας σε μιούζικαλ όπως το "Jacques Brel is alive and well and living in Paris", αλλά και ως η πρώτη Ελληνίδα που καταδίκασε τη Χούντα του ’67 στην αμερικανική τηλεόραση (Merv Griffin Show), τραγουδώντας ακαπέλα το "Σώπα όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες". Ο Μάνος Καρατζογιάννης φυλλομετρά τη ζωή της μεγάλης ερμηνεύτριας και αφηγείται στιγμές από τη ζωή και την καριέρα της, με πρωταγωνίστρια την Ελένη Κοκκίδου (Σταθμός, από 8/3).
"Αρκουδοράχη"
Το έργο του Εντ Τόμας αφορά τον αγώνα που δίνουν οι άνθρωποι να επιβιώσουν όταν γύρω τους ο κόσμος αλλάζει ριζικά. Σύμφωνα με την Ιώ Βουλγαράκη που το σκηνοθετεί "είναι ένα κείμενο που έχει αφουγκραστεί την εποχή του, βαθιά και όχι επικαιρικά". Σ’ αυτήν τη σύγχρονη και τολμηρή σπουδή πάνω στην απώλεια, που ανεβάζει η ομάδα ΠΥΡ, πρωταγωνιστούν οι: Δημήτρης Γεωργιάδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Δέσποινα Κούρτη, Αργύρης Ξάφης. Η μουσική σύνθεση είναι του Θοδωρή Αμπαζή (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από 3/3).
"Life"
Η ηρακλειώτικη ομάδα ΚΑΤΟ μας συστήνεται με αυτή την παράσταση που είναι βασισμένη στον "Βυσσινόκηπο", το κύκνειο θεατρικό άσμα του Άντον Τσέχοφ. Το στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει είναι η αδυναμία των ανθρώπων να συνειδητοποιήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον και τον καταλυτικό ρόλο που παίζουν στην προσωπική τους ζωή. Η αγάπη και ο έρωτας είναι οι βασικοί άξονες της παράστασης, που ο θίασος χαρακτηρίζει "μια κωμωδία με τραγικές αναμετρήσεις με τη στιγμή της αλήθειας". Σκηνοθετεί ο Πάνος Ιωαννίδης (Θέατρο Nous, από 6/3).
"Ο αδελφός μου ο Αμαντέους"
Η Πέμη Ζούνη μεταμορφώνεται σε Νάνερλ Μότσαρτ, την αδελφή του συνθέτη, που το όνομά του έγινε σύμβολο της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, στο καινούργιο θεατρικό έργο του Μηνά Βιντιάδη. Τα παιδικά τους χρόνια, η ανέλιξή τους, η σχέση της με τον πατέρα και τον διάσημο αδελφό της, αναπαρίστανται σ’ έναν αρμονικό συνδυασμό θεάτρου και μουσικής. Σκηνοθετεί η Βάνα Πεφάνη, ο Έλιο-Φοίβος Μπέικο συνοδεύει υποκριτικά την πρωταγωνίστρια και ο Διονύσης Μαλλούχος παίζει πιάνο (Μουσική Βιβλιοθήκη "Λίλιαν Βουδούρη" στο Μέγαρο Μουσικής, από 4/3).
"Θέλµα και Ίρις"
Ένα γυναικείο ζευγάρι βρικολάκων που μέσα στους αιώνες της ζωής τους έχουν ασχοληθεί µε όλα τα είδη τέχνης και πνευµατικής άσκησης και έχουν γίνει φίλες με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες και διανοητές θα βρεθούν αντιµέτωπες µε ένα αρκετά ανθρώπινο δίληµµα: αυτό της γονεϊκότητας. Η έννοια της οικογένειας και η µητρότητα ως µια επίκτητη κοινωνική ανάγκη σχολιάζονται μέσα από αυτήν τη σκοτεινή queer κωµωδία της Μαρίας Παπουτσή και της Ειρήνης Γαντερί. Παίζουν οι Κατερίνα Αγγελίτσα, Αγγελική Γρηγοροπούλου και Ίρις Κατσούλα (Φούρνος, από 8/3).
"Πανεπιστήμιο – Ομόνοια"
Ένας άνδρας και μια γυναίκα, παγιδευμένοι σε ένα βαγόνι του μετρό λόγω διακοπής ρεύματος, ερωτεύονται. Στη συνέχεια, όμως, ο άνδρας αποκαλύπτει ένα πρόσωπο χειριστικής, βίαιης συμπεριφοράς. Τότε, εκείνη καλείται να αναδείξει πως, παρά τις διαφορετικές εκδοχές της, η βίαιη συμπεριφορά πάντα αποδεικνύεται μοιραία. Το σύγχρονο ελληνικό έργο του Γιάννη Οικονόμου, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία, θίγει τα θέματα της ενδοοικογενειακής και της έμφυλης βίας. Παίζουν οι Λάζαρος Βαρτάνης, Σοφία Νικολοπούλου και Θάνος Παπαθανάσης (Άβατον, από 6/3).
"Το καλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι να πέφτεις για ύπνο τα ξημερώματα"
Σαν διαπίστωση ακούγεται ο τίτλος του έργου της Γεωργίας Δρακάκη, που σκηνοθετεί ο Αντώνης Morgan Κωνσταντουδάκης. Υπό τους ήχους της μουσικής του Μανώλη Φάμελλου, η Αγγελική Αγγελάκη, η Μιχαέλα Δάβιου, η Άντα Κουγιά, ο Γιώργος Λιάκος και ο Χάρης Μαυρουδής πρωταγωνιστούν σε μια ιστορία "φτιαγμένη από μικρούτσικες ιστορίες ανθρώπων". Ξενυχτούν για διαφορετικούς λόγους στην ίδια πόλη, ερωτεύονται, ασθενούν, πλήττουν, θυμώνουν, υπομένουν, ονειρεύονται και για μια στιγμή τολμούν να είναι οι πραγματικοί τους εαυτοί. Ή μήπως αυτό είναι πια αδύνατο; (Altera Pars, από 2/3)
"Το μπαλκόνι"
Mε 16μελή θίασο που αποτελείται από τους Καίτη Ιμπροχώρη, Πέπη Οικονομοπούλου, Γιώργο Λιβανό, Γιάννη Τσιώμο, Νίκο Καραγιώργη, Μάνο Χατζηγεωργίου, Νίκο Χαλατζίδη, Μαρία Δρακοπούλου, Σωτήρη Αντωνίου, Μάνο Τσιβιλή, Γιάννο Τριανταφύλλου, Ιουλία Φάλλια, Αλέξανδρο Κλημόπουλο, Χαριτίνη Καρόλου και ορχήστρα επί σκηνής που θα παίζει τη μουσική του Μίμη Πλέσσα, παρουσιάζεται η προκλητική πολιτική σάτιρα του Ζαν Ζενέ. Το "Μπορντέλο των ψευδαισθήσεων" υποδέχεται τους θαμώνες του σε νύχτες λαγνείας, ενώ έξω μια επανάσταση καλπάζει και ισοπεδώνει τα πάντα. Σκηνοθετεί ο Γιώργος Λιβανός, σε ελεύθερη απόδοση της Λείας Βιτάλη (Studio Κυψέλης, από 2/3).
"Viva la Muerte”
O φασισμός, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση είναι κάποια από τα θέματα που σχολιάζει μέσα από το έργο του ο Γιάννης Παπάζογλου. "Στο φόντο βρίσκεται ο πίνακας του Bacon "Painting 1946" και μια σειρά ανεξιχνίαστες δολοφονίες αποκλήρων. Ένα κοινωνικό θρίλερ με λόγο κοφτό και ασθματικό που ισορροπεί ανάμεσα στο γκροτέσκο και στο τραγικό, στο όνειρο και στην πραγματικότητα". Ο Τάσος Ράπτη σκηνοεθτεί και παίζει μαζί με την Έλενα Πελαγία (Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής, από 6/3).
"Σαπφώ, καταστερωμένη: Ένα μουσικό αστροφυσικό ταξίδι"
Μέσα σε 65 λεπτά σε ερωτήσεις για τα άστρα απαντά η Σαπφώ, σε ερωτήσεις για τον κόσμο απαντά η μουσική...Σ' αυτήν την πρωτότυπη παράσταση η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Ρηνιώ Κυριαζή συμπράττει με τον Παντελή Μπουκάλα στη μετάφραση και τον Θοδωρή Οικονόμου στη μουσική, με οδηγό ένα κείμενο γεμάτο ερωτήσεις και ανοιχτές απαντήσεις. Ανοιχτές, όπως η τέχνη και η επιστήμη. Με αφετηρία, λοιπόν την ποίηση της Σαπφούς η παράσταση επιθυμεί να θέσει ερωτήματα για το χρόνο, το χώρο, το φθαρτό, το άφθαρτο, τον έρωτα, την τέχνη. (Αστεροσκοπείο Αθηνών στο Λόφο των Νυμφών, στον Θόλο του Τηλεσκοπίου Δωρίδη, από 6/3).
Περισσότερες πληροφορίες
Αρκουδοράχη
Σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, ένα ζευγάρι αρνείται να ακολουθήσει τη ροή ενός κόσμου που αλλάζει βίαια, στην τολμηρή σπουδή του πολυβραβευμένου Ουαλού συγγραφέα πάνω στην απώλεια. Σε ένα χωριό ερημωμένο και σβησμένο από σύνορα που χαράσσονται ξανά και ξανά, ένα ζευγάρι κρατάει ανοιχτό ένα χασάπικο που αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει. Η μνήμη είναι ο μοναδικός μηχανισμός επιβίωσης σε μια πραγματικότητα που αλλάζει βίαια και αμετάκλητα, ενώ εκείνοι αδυνατούν να την ακολουθήσουν. Ένας νεαρός άνδρας ζει μαζί τους, κομμάτι και αυτός της προηγούμενης ζωής τους, ενώ ένας άλλος μυστηριωδώς καταφθάνει στο μαγαζί μ’ έναν άγνωστο σκοπό.
Το τραγούδι της Φλέρυς
1985. Ρωμαϊκή Αγορά. Η τελευταία μεγάλη συναυλία της Φλέρυς Νταντωνάκη, της μούσας του Μάνου Χατζιδάκι. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις και το πλήθος είναι τόσο μεγάλο που παρακολουθεί τη συναυλία κρεμασμένο στα κάγκελα. Λίγο πριν την έναρξη, η Φλέρυ παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και αρνείται να βγει στη σκηνή. Περνάει κάποια ώρα μόνη της προσπαθώντας να συνέλθει και να βρει το κουράγιο που χρειάζεται. Πώς ένιωθε; Από πού προσπαθούσε να αντλήσει δύναμη; Ποιες ήταν οι αξίες της και ποιοι οι εφιάλτες της; Με αυτά τα δραματικά λεπτά, τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της τραγουδίστριας καταπιάνεται το έργο, αναζητώντας το όριο εκείνο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία. Την ιδιοφυία και το τίμημα. Το έργο αποτελεί το πρώτο θεατρικό έργο του Δημήτρη Οικονόμου, το οποίο ερμηνεύει με ζήλο η Κοκκίδου.
Το μπαλκόνι
Στην τολμηρή πολιτική σάτιρα για την επανάσταση εναντίον της καθεστηκυίας τάξης, ο Ζενέ στήνει έναν υπερπολυτελή οίκο ανοχής όπου εκπληρώνονται τολμηρές εξουσιαστικές φαντασιώσεις κάθε είδους, σε μια παράσταση με ζωντανή μουσική. Το «Μπορντέλο των ψευδαισθήσεων» της Μαντάμ Ίρμα υποδέχεται τους θαμώνες του που μεταμφιέζονται για να εκπληρώσουν κάθε τους επιθυμία, ενώ μια επανάσταση ισοπεδώνει τα πάντα έξω από αυτό. Η παράσταση επικεντρώνεται στο παιχνίδι των πολλαπλών ειδώλων που φανερώνουν την πολλαπλότητα του εγώ, όπως ακριβώς ο ίδιος ο συγγραφέας είχε ορίσει για τους ήρωες του.
Πανεπιστήμιο - Ομόνοια
Τη βία που πολλές φορές κρύβεται πίσω από φαινομενικά ασφαλείς καταστάσεις πραγματεύεται το σύγχρονο ελληνικό έργο μέσα από την ερωτική σχέση ενός άνδρα και μιας γυναίκας και μια γραφή ρεαλιστική και ταυτόχρονα ποιητική.
Θέλµα και Ίρις
Η Θέλμα και η Ίρις είναι ένα ζευγάρι βρικολάκων. Πνευματικά ελεύθερες, κοσμογυρισμένες και βαθιά πολιτικοποιημένες, έχουν αποφασίσει να σταθούν στο πλάι του ανθρώπινου είδους, συμμετέχοντας ενεργά σε κάθε αγώνα του ανθρώπου για την ελευθερία, την ισότητα και τη χειραφέτησή του. Βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή αποκρούοντας τη βία της εξουσίας και ενθαρρύνοντας τον αγωνιζόμενο. Ως σωστοί βρικόλακες της δικιάς τους φιλοσοφίας, επιλέγουν για τροφή τους μόνο άτομα επικίνδυνα για το κοινωνικό σύνολο (φασίστες, βιαστές, παιδόφιλους κ.λπ). Οι δύο ηρωίδες, παρ’ όλη τη σοφία και την εμπειρία τους, θα βρεθούν τελικά αντιμέτωπες με ένα -αρκετά ανθρώπινο θα λέγαμε- δίλημμα. Το δίλημμα της γονεϊκότητας. Με μία απλή τους απόφαση μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο πλάσμα που να τους μοιάζει. Είναι όμως πράγματι τόσο απλή αυτή η απόφαση; Τί σημαίνει για την καθεμία η έννοια της γονεϊκότητας ή της οικογένειας; Είναι η μητρότητα ένα ένστικτο ή είναι μία επίκτητη κοινωνική ανάγκη; Είναι ένας τρόπος ολοκλήρωσης ή όχι; Τι θυσίες απαιτεί τελικά μια τέτοια απόφαση;
Σαπφώ, καταστερωμένη: Ένα μουσικό αστροφυσικό ταξίδι
Ένα κείμενο γεμάτο ερωτήσεις και ανοιχτές απαντήσεις πάνω στο χρόνο, το χώρο, τη γη, τον ουρανό, το φθαρτό, το άφθαρτο, τον έρωτα και την τέχνη, με οδηγό την ποίηση της Σαπφούς. Μέσα στο χώρο του Αστεροσκοπείου Αθηνών, στον Λόφο των Νυμφών, στον Θόλο του Τηλεσκοπίου Δωρίδη δημιουργείται μια παράσταση που ενώνει την ποίηση, τη μουσική και την αστροφυσική κάτω από τον έναστρο ουρανό. Η μετάφραση αυτή είναι σημαντική γιατί είναι φτιαγμένη για να μιλιέται και να τραγουδιέται, μεταφέρει έτσι το νήμα του προφορικού πολιτισμού μας, σημειώνει η ερμηνεύτρια και σκηνοθέτιδα.
Ο αδελφός μου ο Αμαντέους
Η άγνωστη ιστορία της αδελφής του Β. Α. Μότσαρτ, Νάνερλ, δίνει την αφορμή για μια συζήτηση γύρω από τη θέση της γυναίκας τότε και τώρα. Ένα παιδί-θαύμα που έμεινε στην αφάνεια και μια γυναίκα που δεν της επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το όνειρό της ήταν η Νάνερλ. Έχει αποδειχθεί ότι πάνω στις δικές της παρτιτούρες έμαθε μουσική ο αδελφός της, ενώ και η ίδια θεωρούνταν μια από τις καλύτερες πιανίστριες της Ευρώπης. Μαζί όργωσαν ολόκληρη την Ευρώπη και γνώρισαν την αποθέωση, μέχρι εκείνη να κλείσει τα δεκαοκτώ της χρόνια, οπότε σύμφωνα με τα ήθη της εποχής ήταν πλέον σε ηλικία γάμου. Έτσι πέρασε στο περιθώριο. Αυτά τα γεγονότα αφηγείται το βαθιά ανθρώπινο έργο για τις ακυρωμένες επιθυμίες, αδελφικές σχέσεις, το «ταλέντο» και την καλλιτεχνική υπεροψία, τον έρωτα και τη μοναξιά.
Life
Η πολυμελής θεατρική ομάδα, βασισμένη στον «Βυσσινόκηπο» του Άντον Τσέχοφ, εξερευνά την ευτυχία, την αγάπη, τον έρωτα, με όχημα το χορό και το τραγούδι.
Το καλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι να πέφτεις για ύπνο τα ξημερώματα
Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων με φόντο τη ζωή στην πόλη.
Viva la Muerte
Ένα αστυνομικό θρίλερ με ίσες δόσεις σασπένς, χιούμορ, γκροτέσκου και τραγικού, ονείρου και πραγματικότητας, που μιλά για την ενδοοικογενειακή βία και την εικόνα που προβάλλει προς τα έξω.
