Ένα παραμύθι για την αγάπη είναι τα "Πορφυρά Πανιά" του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντρ Γκριν. Η νουβέλα του γραμμένη, το 1923, εκκινεί από μια παραμυθητική βάση και αφηγείται την ιστορία δυο προσώπων, της Ασσόλ και του Γκρέυ που αναδεικνύουν την αγάπη ως υπαρκτικής στάσης ζωής. Το περιεχόμενο και τα βαθιά νοήματα του κειμένου συγκίνησαν την Δανάη Ρούσσου, η οποία αποφάσισε να το διασκευάσει και να το σκηνοθετήσει στην παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα 24 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Καλλιρρόης.
Η Στεφανί Καπετανίδη, ο Κωνσταντής Μιζάρας και ο Κυριάκος Υφαντής "ζωντανεύουν" την ιστορία της Ασσόλ και του Γκρέυ, οι οποίοι διανύουν την πορεία προς την ενηλικίωση και την ερωτική αφύπνιση έως ότου συναντηθούν στην εκπλήρωση μιας προφητείας και μιας κοινής μοίρας. Οι ήρωες κινούνται σε μια πορεία από την πεζή πραγματικότητα προς το όνειρο. Μέσα από τις παράλληλες αφηγήσεις, της Ασσόλ, που υποδύονται η Στεφανί Καπετανίδη σε νεαρή ηλικία και σε video η Όλια Λαζαρίδου και του Γκρέυ που ερμηνεύουν ο Κωνσταντής Μιζάρας και ο Μανώλης Μαυροματάκης αντίστοιχα, παρακολουθούμε τις ζωές των δύο παιδιών έτσι όπως έχουν οριστεί από την μοίρα, ρόλο τον οποίο ερμηνεύει ο Κυριάκος Υφαντής.
"Ασσόλ (al sol) σημαίνει ήλιος. Ο ήλιος ανατέλλει και δύει σε μια αέναη κίνηση, κάθε μέρα" υπογραμμίζει η σκηνοθέτρια στο σημείωμα της χωρίς να κρύβει τον ρομαντισμό που της γεννά η ιστορία. "Πάντα θα υπάρχει μια θάλασσα να διανύσουμε και πάντα η απόσταση αυτή θα είναι ένα θαύμα· που συντελείται λίγο μοιραία και συνάμα, προκαλεί τη βούλησή μας να το κατακτήσουμε. Όπως όλα τα θαύματα, συμβαίνει με την ίδια απλότητα που βρίσκει κανείς ένα χέρι και αποφασίζει να το κρατήσει στο δικό του. Για να ζήσεις ένα θαύμα δε χρειάζεται να ντυθείς ηρωικά, παρά μονάχα να πιστέψεις. Ο ήλιος ανατέλλει και δύει σε μια αέναη κίνηση, κάθε μέρα. Και αυτό από μόνο του είναι ένα θαύμα. Αρκεί να σηκώσεις τα μάτια, να το δεις. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη γυναίκα που τα πουλιά κάθονται στο κεφάλι της. Που σαν ήμουνα μικρή, μου έφτιαχνε χάρτινα καραβάκια. Στη μητέρα μου".