Η περίοδος των γιορτών προσφέρετε για θεατρική έξοδο και οι επιλογές που δίνονται φέτος είναι πολλές. Κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της σεζόν φέρνουν στη σκηνή προσωπικότητες που έγραψαν τη δική τους ιστορία και άφησαν το αποτύπωμα τους, όπως ο Χαλεπάς, ο Βαβακάρης, η Κιουρί, ο Άσιμος, η Γώγου, η Μπέλλου και πολλά άλλα πρόσωπα. Για να βοηθήσουμε στις επιλογές σας συγκεντρώσαμε και σας παρουσιάζουν τις δεκατέσσερις βιογραφίες που παίζονται αυτή τη στιγμή.
Μορφές του ελληνικού πενταγράμμου
Συγκινητική είναι η Άννα Βαγενά στο μονόλογο "Αγγέλα Παπάζογλου" που βασίζεται στις συγκλονιστικές διηγήσεις της Σμυρνιάς τραγουδίστριας Αγγελικής Παπάζογλου, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου. Η παράσταση, με λόγο συγκινητικό, διατρέχει τα πιο σημαντικά χρόνια της νεότερης ελληνικής ιστορίας και διανθίζεται από χαρακτηριστικά ρεμπέτικα τραγούδια σε αυθεντικές ηχογραφήσεις και επανεκτελέσεις (Μεταξουργείο). Μια άλλη ρεμπέτισσα, η Σωτηρία Μπέλλου παίρνει σάρκα και οστά στη σκηνή στην παράσταση "Σωτηρία με λένε". Το έργο της Σοφίας Αδαμίδου που αποτελεί ένα αφήγημα με στιγμές και αναμνήσεις από τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου, της σπουδαίας γυναικείας μορφής του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού παίζεται σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου με πρωταγωνίστρια την Κάτια Γκουλιώνη (Μικρό Χορν).
Η παράσταση "Εγώ ο Μάρκος Βαμβακάρης" με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Θανάση Παπαγεωργίου βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Βαμβακάρη όπως την κατέγραψε η Αγγελική Βέλλου-Κάιλ. Το κείμενο υπογράφει η Νάνση Τουμπακάρη, η οποία έχει επιλέξει με προσοχή τα πιο ουσιαστικά γεγονότα της ζωής του, για να μας τα παρουσιάσει με τη χρονική τους αλληλουχία. Γεγονός που μας δίνεται η ευκαιρία μέσα από τη ζωή του Μάρκου (1905-1972) να παρακολουθήσουμε τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας (Στοά). Όσοι τραγούδησαν ειλικρινά παραμένουν διαχρονικοί και κλασικοποιούνται, όπως ο Νικόλα Άσιμος. Η μουσικοθεατρική παράσταση "Νικόλας Άσιμος: Εγώ με τις ιδέες μου..." σε κείμενο/σκηνοθεσία του Ανδρέα Ζαφείρη και πρωταγωνιστή τον Βαγγέλη Παπαχρήστο εμπνέεται από τη ζωή και το έργο του αντισυμβατικού, ανήσυχου, προφητικού μουσικού και ποιητή που στηλίτευσε το ξεπούλημα του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία των πλαστών αναγκών (Χώρος 2510).
Γοητευτικές ιδιοφυΐες της επιστήμης
Ο επιδραστικός μαθηματικός του 20ού αιώνα Άλαν Τιούρινγκ ενέπνευσε τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο να διασκευάσει το έργο του Μπενουά Σολέ "Η μηχανή του Τούρινγκ", με μοναδικό ερμηνευτή τον Ορφέα Αυγουστίδη (1ο βραβείο ανδρικού ρόλου στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2022 από το αθηνόραμα). Στην παράσταση που παίζεται για 2η χρονιά ο μαθηματικός, που υπερασπίστηκε τη διαφορετικότητα και τις επιλογές του, στο συντηρητικό πλαίσιο της μεταπολεμικής βρετανικής κοινωνίας απομονωμένος πια, μοιράζεται τις μνήμες του στην ύστατη προσπάθεια να επικοινωνήσει με όσους δεν τον κατάλαβαν ποτέ κι ίσως με όσους επιθυμούν να τον καταλάβουν σήμερα (Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου). Για τέταρτη σεζόν "Η Απολογία της Μαρί Κιουρί", σε κείμενο - μουσική της Ευσταθίας, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή φωτίζει την προσωπικότητα της Μαρί Κιουρί. Η Πέγκυ Τρικαλιώτη ερμηνεύει την άγνωστη, στο ευρύ κοινό, ιστορία μιας σημαντικής γυναίκας της παγκόσμιας Ιστορίας. Ο γαλλικός Τύπος αποσιώπησε τη δεύτερη απονομή της, του Νόμπελ Χημείας, και η γαλλική κοινωνία την κατέκρινε ξεχνώντας τη μεγαλειώδη προσφορά της. Αυτό το πραγματικό γεγονός γίνεται εφαλτήριο για μια παράσταση που διαδραματίζεται σε μια δικαστική αίθουσα (Αποθήκη). Στο "Photograph 51" ο Τάκης Τζαμαργιάς σκηνοθετεί τους Λένα Δροσάκη, Αλέξανδρο Μπουρδούμη, Δημήτρη Πασσά, Δημήτρη Μαγγίνα, Μάνο Στεφανάκη στο έργο της Άννα Ζίγκλερ για τη σπουδαία επιστήμονα Ρόζαλιντ Φράνκλιν, η οποία, αν και έπαιξε βασικό ρόλο στην ανακάλυψη της δομής του DNA, δεν τιμήθηκε όσο οι Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουότσον που πήραν Νόμπελ το 1962 μαζί με τον Μόρις Γουίλκινς (Θέατρο Τέχνης).
Ιστορικά πρόσωπα και άρωμα εποχής
Η σκηνοθέτρια Ζωή Χατζηαντωνίου στην παράσταση "Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων" αναλύει την αινιγματική φυσιογνωμία της βασίλισσας Αμαλίας συζύγου του Όθωνα της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της βασιλείας της (1836-1862), με πολύτιμη δεξαμενή 887 επιστολές προς τον πατέρα της Παύλο Φρειδερίκο Αύγουστο που προσομοιάζουν με ημερολόγιο ενηλικίωσης. Η Έμιλυ Κολιανδρή ερμηνεύει εξαιρετικά τη γνωστή ως η βασίλισσα που χάρισε στην Αθήνα τον Εθνικό Κήπο με τα αειθαλή φυτά και τους φοίνικες, κυρίως τις Ουσινγκτόνιες, που της θύμιζαν αρχαιοελληνικούς κίονες (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά). Μια σπουδαία κυρία που διέπρεψε στις αρχές του 20ου αι., η ψυχαναλύτρια Μέλανι Κλάιν, που έκανε πρωτοπόρες έρευνες στη νηπιακή και παιδική ψυχολογία και αμφισβήτησε έντονα τον Σίγκμουντ Φρόυντ παίρνει σάρκα και οστά στη σκηνή.
Ο Βρετανός Νίκολας Ράιτ έγραψε την "Κυρία Κλάιν" εμπνευσμένος από την προσωπικότητα της βιεννέζας Κλάιν. Συνέθεσε στοιχεία από την προσωπική και την επαγγελματική της ζωή, δραματοποιώντας καταστάσεις και παράλληλα κριτικάροντας, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με οξύτητα, τις ακρότητες και την ανεπάρκεια της ψυχανάλυσης. Την παράσταση σκηνοθετεί η Χρύσα Καψούλη και στη σκηνή συναντιούνται η Αιμιλία Υψηλάντη που ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Νατάσα Καλογρίδη που κρατά το ρόλο της κόρης της και η Σάρα Εσκενάζυ που είναι η γραμματέας της, σε ένα εκρηκτικό τρίγωνο έντονων αντιπαραθέσεων (Αργώ). Η Ιζαμπέλ Ρεμπό αδελφή ενός από τους κύριους εκπροσώπους του συμβολισμού του Αρθούρου Ρεμπό (1854-1891) κερνάει τους θεατές λικέρ και αφηγείται τη ζωή της στην παράσταση "Ιζαμπέλ Ρεμπό, ο δικό μου Αρθούρος". Το έργο της Ευσταθίας η Ιζαμπέλ που, ενώ ταλαιπωρήθηκε ψυχικά έχοντας γνωρίσει τον εκφοβισμό του κόσμου εξαιτίας του αδερφού της, κάνει την υπέρβαση υπερασπίζοντάς τον με πάθος που συγκινεί δείχνοντας τις πτυχές του δικού της Αρθρούρου. Η Βίκυ Βολιώτη σκηνοθετεί και κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο (Ιδιόμελο). Μια παράσταση αφιερωμένη στο Γιαννούλη Χαλεπά, έναν από τους πιο σημαντικούς εκφραστές τόσο της νεοελληνικής όσο και της ευρωπαϊκής πλαστικής παίζεται σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου. Στο έργο του Άγγελου Ανδρεόπουλου "Κοιμώμενος Χαλεπάς…ο Σαλός Άγιος" ο Γιώργης Κοντοπόδης στον ρόλο του Γιαννούλη Χαλεπά αφηγείται τη ζωή του και επιχειρεί να διεισδύσει στην ψυχοσύνθεση του (Αλκμήνη).
Τρεις ξεχωριστές γυναίκες
Υπάρχουν δυο μονόλογοι που οι θεατές αγκάλιασαν την περασμένη σεζόν και που φέτος ξανά φέρνουν στη σκηνή δυο αφανείς, δυναμικές γυναίκες μητέρες σημαντικών ανδρών. Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, μια ανυπόταχτη γυναίκα, που επιθυμούσε να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί, αλλά υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν στο μονόλογο της Κικής Μαυρίδου "Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή", μας αφήνει να δούμε το γιο της Κώστα Ταχτσή μέσα από τα μάτια της. Σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Λάσκαρης και πρωταγωνιστεί η Ράνια Σχίζα (Vault). Γνωρίζατε πως η μητέρα του Καραϊσκάκη ήταν καλόγρια; Ο μονόλογος της Σοφίας Καψούρου "Καραϊσκάκενα, o Θρύλος", βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Γεώργιου Καραϊσκάκη και σκηνοθετημένος από τον Δημήτρη Καρατζιά παρουσιάζει τον πολυτάραχο και εντυπωσιακό βίο της Ζωής Διαμάντως Διμισκή, της περιβόητης Καλόγριας, αλλά και στοιχεία από την προσωπικότητα του γιου της. Η Σοφίας Καψούρου ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο (Vault). Μια άλλη σπουδαία γυναίκα που άφησε ισχυρό αποτύπωμα με την πολιτική και υπαρξιακή ποίησης της, ένας άνθρωπος που δεν αγαπούσε την υποκρισία και το δήθεν, η Κατερίνα Γώγου, ζωντανεύει στη σκηνή μέσα από την παράσταση "Κατερίνα Γώγου: το Γαμώτο που Δεν Έζησα" του Ανδρέα Ζαφείρη. Είναι βασισμένη στη ζωή, το έργο αλλά και την πυκνή, σε ιστορικό χρόνο, περίοδο που έζησε η πιο σημαντική δημιουργός της νεοελληνικής λογοτεχνίας και παρουσιάζεται, για δεύτερη χρονιά με πρωταγωνιστές τους Έλενα Αϊβαλιώτου, Χαρά Νικολάου, Χάρης Γεωργιάδης (Θέατρο 2510).
Περισσότερες πληροφορίες
Η απολογία της Μαρί Κιουρί
Το κείμενο έχει ως αφετηρία τη βιογραφία της Μαρί Κιουρί, την οποία συνδυάζει με στοιχεία μυθοπλασίας.
Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα
Η παράσταση, που επιστρέφει για τέταρτη χρονιά, βασίζεται στη ζωή και το έργο της αντισυμβατικής ποιήτριας αλλά και την πυκνή, σε ιστορικό χρόνο, περίοδο που έζησε μία από τις σημαντικές δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η άγρια μοναδικότητα των στίχων της, η εκπληκτική της ενσυναίσθηση για τη ζωή στο αστικό τοπίο, η έμπρακτη αγάπη της για το διαφορετικό, το περιθώριο, τους κολασμένους, η αυτοκαταστροφική της διαδρομή -που λειτουργεί ως καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας- την τοποθέτησαν κορυφαία του Χορού στην «Αγία Τριάδα των Εξαρχείων», (Σιδηρόπουλος, Άσιμος, Γώγου), αλλά και ισότιμη των Ελύτη, Ρίτσου και Σεφέρη σε αναγνωσιμότητα.
Η μηχανή του Τούρινγκ
Ένα έργο εμπνευσμένο από τη ζωή του Άλαν Τούρινγκ, του επιδραστικού μαθηματικού και δημιουργού μιας πρωτότυπης μηχανής σκέψης που με τα χρόνια θα εξελισσόταν στον σημερινό υπολογιστή.
Amalia melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων
Αν ήταν φυτό, θα της έδιναν το όνομα Amalia melancholia. Η ίδια ευχήθηκε να της δώσει η ιστορία τον τίτλο της βασίλισσας των φοινίκων. Μια παράσταση για τη βασίλισσα Αμαλία, τη γυναίκα που στιγματίστηκε για την ατεκνία της αλλά χάρισε στην Αθήνα τον Εθνικό Κήπο. Η σκηνοθέτρια αντλεί υλικό από τις επιστολές της προς τον πατέρα της, από διάσπαρτες ιστορικές μαρτυρίες και από τα απόρρητα έγγραφα των γιατρών. Η Αμαλία της είναι μια γυναίκα μεταξύ μυθοπλασίας και ιστορίας, μεταξύ στειρότητας και γονιμότητας, μεταξύ μουσειακού εκθέματος και ζώου υπό παρακολούθηση με σκοπό την αναπαραγωγή. Είναι ένα σώμα σε κατάσταση δημιουργικής μελαγχολίας που βρίσκει τη δική του γραμμή φυγής προς μια άλλη διάσταση πέραν των κοινωνικών επιταγών. Εκεί, στο αληθινό της βασίλειο, η Αμαλία εκπληρώνει την αποστολή της και διαιωνίζει το είδος της, γίνεται Κήπος.
Η μάνα αυτουνού, Έλλη Ζάχου Ταχτσή
Το έργο της Κικής Μαυρίδου, ορμώμενο από το φεστιβάλ μονολόγων «Ο γιος μου…», δίνει φωνή στη μητέρα του σπουδαίου λογοτέχνη της μεταπολεμικής γενιάς, Κώστα Ταχτσή, μέσα από την αξιομνημόνευτη ερμηνεία της Ράνιας Σχίζα για την οποία βραβεύτηκε. Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή υπήρξε μια ανυπότακτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε, ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε η ίδια πιο σκληρή από αυτήν. Η «Μάνα αυτουνού», προσφώνηση απαξιωτική, ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα, αποτελεί ένα από τα λιγότερα φωτισμένα πρόσωπα στον κυρίως αυτοβιογραφικό συγγραφικό κόσμο του Κώστα Ταχτσή. Το έργο πέρα από μια καταγραφή είναι κι ένα ξεμασκάρεμα της αγίας ελληνικής οικογένειας. Κι αν το «Τρίτο Στεφάνι», το σημαντικότερο έργο του συγγραφέα ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα, η ιστορία της μητέρας του, ταυτίζεται με όλα την ελληνίδα μάνα και γυναίκα και τα κρυμμένα μυστικά που κρατά καλά κλειδωμένα σε σκονισμένα μπαούλα, στοιβαγμένα στα υπόγεια της ψυχής της.
Η κυρία Κλάιν
Βασισμένο στη ζωή της ψυχαναλύτριας Μέλανι Κλάιν, το έργο πραγματεύεται την εναλλαγή συναισθημάτων μίσους και πάθους στη σχέση της με την κόρη και τη γραμματέα της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του γιου της.
Photograph 51
Η ιστορία της ερευνήτριας Ρόζαλιντ Φράνκλιν που αποτύπωσε πρώτη το ανθρώπινο DNA, ωστόσο ήταν η μόνη από τους συνεργάτες της που δεν πήρε Νόμπελ.
Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης
Περισσότεροι από 25.000 θεατές έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα τον συγκλονιστικό μονόλογο για τη ζωή του άρχοντα του ρεμπέτικου τραγουδιού, Μάρκου Βαμβακάρη, ο οποίος βίωσε δύο παγκόσμιους πολέμους, μεγάλους έρωτες, απογοητεύσεις αλλά κι επιτυχίες. Το έργο βασίστηκε στην αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη με την υπογραφή της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ και ανεβαίνει φέτος για πέμπτη χρονιά στο Θέατρο Στοά, που κλείνει 53 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου ανεβαίνει στη σκηνή για να δώσει φωνή στον σπουδαίο συνθέτη και οργανοπαίχτη σε ένα λιτό ανέβασμα με έντονη εξομολογητική χροιά, η οποία χαρακτηρίζει και τις αφηγήσεις του στη βιογράφο του. Παράλληλα με την ιστορία του ξετυλίγεται η εικόνα της Ελλάδας της βιοπάλης, του περιθωρίου, των τεκέδων και των χασικλήδων, που γέννησε τη μουσική δημιουργία του.
Σωτηρία με λένε
Η σπουδαία μορφή του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού, Σωτηρία Μπέλλου, μοιράζεται στιγμές από τη ζωή της το τελευταίο βράδυ πριν από τη χειρουργική επέμβαση που της στέρησε τη φωνή της. Το έργο εξελίσσεται με φόντο το δωμάτιο του νοσοκομείου όπου βρίσκεται η ασυμβίβαστη Μπέλλου. Βλέπει τη ζωή της να περνά σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της και μαζί της την παρακολουθούμε κι εμείς. Η Σοφία Βέμπο που χωρίς να το γνωρίζει τη μύησε στο τραγούδι, ο Βασίλης Τσιτσάνης που της άνοιξε το δρόμο, ο Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά. Φτάνει μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές. Όλα αυτά τα στοιχεία κι όχι μόνο συνθέτουν την μυθιστορηματική ζωή της που επηρεάστηκε σημαντικά από τις συνθήκες και τα γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής, για την οποία μιλάει άλλοτε με συγκίνηση και άλλοτε με πικρία.
Καραϊσκάκενα, Ο θρύλος
Η προσωπικότητα του μεγάλου αγωνιστή Γεώργιου Καραϊσκάκη αναδύεται μέσα από την ιδιαίτερης ποιητικότητας αφήγηση της μητέρας του, της καλόγριας Ζωής Διαμάντως Διμισκή.
Ιζαμπέλ Ρεμπό, ο δικός μου Αρθούρος
Η μικρή αδελφή του διάσημου ποιητή Αρθούρου Ρεμπό, Ιζαμπέλ, υπερασπίζεται τον πρόωρα αδικοχαμένο αδερφό της κόντρα στον εκφοβισμό του κόσμου και μιλά για τις ιδιαίτερες πτυχές του σε μια παράσταση που βλέπει τη ζωή του από μια διαφορετική οπτική Η Ιζαμπέλ Ρεμπώ, μια γυναίκα μεγαλωμένη μέσα σε ένα ασφυκτικό, αυστηρό καθολικό περιβάλλον, γνώρισε τον εκφοβισμό του κόσμου εξαιτίας του κοινωνικά «απόβλητου» αδερφού της κι όμως τον υπερασπίστηκε με πάθος μέχρι το μαρτυρικό του τέλος, δίνοντας μια σπαρακτική μάχη με τον εσωτερικό της κόσμο, τις κοινωνικές προκαταλήψεις και τον θρησκευτικό φανατισμό.
Αγγέλα Παπάζογλου
Η Άννα Βαγενά συνεχίζει να υποδύεται σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας τον εμβληματικό ρόλο της τυφλής ρεμπέτισσας Αγγέλας Παπάζογλου, τον οποίο ερμηνεύει τα τελευταία είκοσι τέσσερα χρόνια, σε ένα έργο-μαρτυρία που διατρέχει την ιστορία της Σμύρνης, τους Έλληνες που κυριαρχούσαν στη ζωή της, τις μαγευτικές ομορφιές της κι έπειτα την καταστροφή, τον ξεριζωμό, την εγκατάσταση των προσφύγων στην πατρίδα Ελλάδα. Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά του βιβλίου «Ονείρατα της άκαυτης και της καμένης Σμύρνης» του Γιώργη Παπάζογλου, ο οποίος κατέγραψε τις μνήμες της σπουδαίας Μικρασιάτισσας, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου και μητέρας του.
Νικόλας Άσιμος: Εγώ με τις ιδέες μου...
Η ζωή, το έργο και οι ιδέες του μουσικού και ποιητή, «Αγίου των Εξαρχείων», που «δεν άντεξε την ταχύτητα του ήλιου μέσα του, και σαν άλλος Ίκαρος κάηκε πετώντας ψηλά», μας κληροδότησε όμως μερικούς από τους πιο ευαίσθητους αλλά και άγριους στίχους κοινωνικού περιεχομένου. Ο Νικόλας Άσιμος υπήρξε αντισυμβατικός, ανήσυχος και προφητικός. Δεν μπόρεσε παρόλα αυτά να τον χωρέσει η εποχή του. Έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του τον Μάρτιο του 1988.
Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επιστρέφει για τρίτη χρονιά σε μια επετεικαή εκδοχή για τα 86 χρόνια από το θάνατό του, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
