Εικοσιπέντε χρόνια από την τελευταία φορά που ανέβηκαν στο Εθνικό Θέατρο (1997), οι "Βρυκόλακες" επιστρέφουν και ο Σταμάτης Φασουλής αναμετριέται ξανά με το έργο που αποτέλεσε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1979, έχοντας δίπλα του έναν σπουδαίο θίασο ηθοποιών και συντελεστών. Η διανομή στην παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 11 Νοεμβρίου στην Κενρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου αποτελείται από τους: Γιώργο Ζιόβα, Κατερίνα Μαούτσου, Περικλή Μουστάκη, Αργύρη Πανταζάρα και Ναταλία Τσαλίκη.
Όταν το 1881 ο Χένρικ Ίψεν έγραψε τους "Βρικόλακες" ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με την τόλμη της θεματικής του αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ξεσκέπαζε μια κοινωνία υποκρισίας και διαφθοράς. Οι "Βρικόλακες", ωστόσο, περισσότερο ίσως από οποιοδήποτε άλλο έργο του νορβηγού δραματουργού, παραπέμπουν και συγγενεύουν με την αρχαία τραγωδία και πλέον κατέχουν μια κορυφαία θέση στα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας. Ο Ίψεν ανύψωσε το θέατρο με έναν μοναδικό τρόπο αποδεικνύοντας ότι μεγάλες τραγωδίες μπορούν να γραφτούν και με έναν απλό, καθημερινό λόγο και να αφορούν καθημερινούς ανθρώπους. Έκανε το θέατρο έναν καθρέφτη όπου το κοινό μπορούσε να δει ανθρώπους που τους αναγνώριζε, ανθρώπους που είχαν να αντιμετωπίσουν διλήμματα εξίσου μεγάλα με τους ήρωες της τραγωδίας ή του Σαίξπηρ.
Η κυρία Άλβινγκ ετοιμάζεται για τα εγκαίνια του Ιδρύματος που έφτιαξε στη μνήμη του συζύγου της. Ο γιος της Όσβαλντ, καταξιωμένος ζωγράφος που ζει από παιδί στο εξωτερικό, έχει επιστρέψει για την τελετή. Ο παλιός οικογενειακός φίλος και διαχειριστής του Ιδρύματος Πάστορας Μάντερς έχει έρθει και αυτός για να εκφωνήσει λόγο για την προσφορά του λοχαγού Άλβγινγκ. Όμως, κάτω από την αψεγάδιαστη, γυαλιστερή επιφάνεια, κάτι άρρωστο και σαθρό ελλοχεύει. Ένα κουβάρι από ψέματα και μυστικά, προδομένους έρωτες, συγκάλυψη και υποκρισία αρχίζει να ξετυλίγεται σταδιακά, την ώρα που οι μάσκες πέφτουν, ολόκληρο το οικοδόμημα της αγίας οικογένειας κλυδωνίζεται και τα φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν, διψώντας για το αίμα των ζωντανών.
Περισσότερες πληροφορίες
Βρικόλακες
Στο έργο που το 1979 αποτέλεσε το ντεμπούτο του σκηνοθέτη, το οικοδόμημα της αγίας οικογένειας και της κοινωνικής υποκρισίας καταρρέει όταν αποκαλύπτεται η νοσηρότητα του παρελθόντος των Άλβινγκ.