Λίγο πριν παρουσιάσει τους "Επιτρέποντες” του Μενάνδρου στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου (22-23/7) στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου σε μια διασκευή με έντονο μουσικό χαρακτήρα, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας που έχει χαράξει τη δική του πορεία στο ελληνικό θέατρο, δίνει μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο "α”. Την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης υπογράφει ο Νίκος Κυπουργός με πρωταγωνιστές τους Άννα Καλαϊτζίδου, Γιώργο Πυρπασόπουλο, Λυδία Τζανουδάκη, Ιώβη Φραγκάτου, Δάφνη Δαυίδ και Μάριος Σαραντίδης.
Τί σας ώθησε να επιλέξετε τους "Επιτρέποντες” του Μενάνδρου; Γιατί είναι κατά τη γνώμη σας το πιο δημοφιλές έργο του κωμωδιογράφου;
Σίγουρα ένας από τους λόγους που με ώθησαν στο να επιλέξω τους "Επιτρέποντες" του Μενάνδρου είναι τα σύγχρονα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, τα οποία απασχολούν την κοινωνία μας από τότε μέχρι σήμερα και σχεδόν ελάχιστα έχουν βελτιωθεί. Ζητήματα όπως είναι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, οι ταξικές ανισότητες, η ηθική ως προνόμιο των πρεσβυτέρων και η φιλαργυρία που κρύβεται πίσω από την ηθική. Ένας άλλος λόγος είναι η εξαιρετική πλοκή και ίσως γι’ αυτό να είναι το δημοφιλέστερο έργο του Μενάνδρου. Ο τρόπος με τον οποίο μπερδεύονται τα πρόσωπα θυμίζει πολύ το μπουλβάρ. Το έργο είναι ένα τέλειο παράδειγμα μιας καλογραμμένης κωμωδίας παρεξηγήσεων. Τα μυστικά και οι παρεξηγήσεις κορυφώνουν το σασπένς. Ο συγγραφέας παίζει με την διαμάχη ανάμεσα σε μια νέα απελευθερωμένη γενιά που ζει στα όρια της ασυδοσίας και σε μια απαρχαιωμένη που παλεύει να διατηρήσει και να προστατεύσει όσα γνωρίζει και έχει κληρονομήσει. Ο συγγραφέας δεν δικαιώνει στα αλήθεια κανέναν αλλά από τον τρόπο που γράφει μοιάζει να τους αγαπά όλους. Στη αρχή του έργου υπάρχει αυτή η εξαιρετικά εφευρετική σκηνή κατά την οποία δύο δούλοι μαλώνουν για το ποιος δικαιούται να κρατήσει ένα μωρό που βρήκαν στο δάσος εγκαταλελειμμένο, μαζί με μια χούφτα χρυσαφικά.
Το χαρακτηριστικό στοιχείο της διασκευής σας είναι ο μουσικός της χαρακτήρας;
Γνωρίζοντας εξαρχής ότι σκοπεύουμε να φτιάξουμε μία μουσική παράσταση με τον Νίκο Κυπουργό και την Τζούλια Διαμαντοπούλου που επιμελήθηκε του στίχους των τραγουδιών, η διασκευή κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της απόδοσης του κειμένου είναι ο στόχος που είχα εξαρχής και για την σκηνοθεσία, το να ενώνει δηλαδή στοιχεία από διαφορετικές εποχές, όπως ακριβώς το ύφος του Μενάνδρου που διαπερνά και επηρεάζει την ιστορία του ίδιου του θεάτρου.
"Το θέατρο σίγουρα δε δίνει απαντήσεις ούτε μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορεί όμως να προβληματίσει. Το να στεκόμαστε καθαροί απέναντι σε ένα ζήτημα και να σκεφτόμαστε πάνω σε αυτό χωρίς να παρεισφρύουν μασημένες απόψεις που μας εμποδίζουν να αντιληφθούμε την ίδια μας την θέση απέναντι του, είναι η αρχή της επίλυσης και της αλλαγής".
Η έννοια της συναίνεσης αλλά και του politically correct απασχολεί έντονα το τελευταίο διάστημα όχι μόνο σε κοινωνικό επίπεδο αλλά και μέσα από τη θεματολογία των θεατρικών παραστάσεων που ανεβαίνουν. Πιστεύετε ότι η τέχνη και ειδικά το θέατρο μπορούν να επηρεάσουν ουσιαστικά προς μια κοινωνική αλλαγή;
Το θέατρο σίγουρα έχει σκοπό να κάνει την αντίθετη δουλειά από αυτή των social media και της τηλεόρασης, που επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τις ίδιες εικόνες και τα ίδια θέματα με έναν τρόπο που μας γίνονται τελικά συνήθεια. Το θέατρο πατάει ένα φρένο και θέτει με τρόπο θεμελιώδη ξανά τα ερωτήματα πάνω σε πράγματα που δεν μας κάνουν πλέον εντύπωση. Το θέατρο σίγουρα δε δίνει απαντήσεις ούτε μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορεί όμως να προβληματίσει. Το να στεκόμαστε καθαροί απέναντι σε ένα ζήτημα και να σκεφτόμαστε πάνω σε αυτό χωρίς να παρεισφρύουν μασημένες απόψεις που μας εμποδίζουν να αντιληφθούμε την ίδια μας την θέση απέναντι του, είναι η αρχή της επίλυσης και της αλλαγής. Την τελευταία δεκαετία έχει γίνει μία τεράστια εξέλιξη και φυσικά έχει βοηθήσει το γεγονός ότι πλέον οι άνθρωποι τολμούν να μιλήσουν. Η σιωπή είναι ό, τι καταστρέφει μια κοινωνία.
Πόσο μεγάλο ρόλο παίζει κατά τη γνώμη σας η τύχη στη ζωή μας;
Η τύχη για μένα συμβολίζει το αντίθετο της θρησκείας. Η μοιρολατρία είναι μια σκιά που ακολουθεί τον άνθρωπο. Η φύση, αντίθετα, λειτουργεί με τους κανόνες της τυχαιότητας. Η εξέλιξη των ειδών βασίζεται στην τυχαία εναλλαγή χρωμοσωμάτων. Η σωστή επιλογή επιβεβαιώνεται τελικά από την ίδια την επιβίωση των ειδών. Η τύχη βέβαια δημιουργεί και την ευθύνη για πράξη. Η αδράνεια, το να αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους, μπορεί να προκαλέσει τα μεγαλύτερα δεινά.
Μετά τη μικρή Επίδαυρο στόχος είναι και η μεγάλη;
Για να είμαι ειλικρινής δε βάζω τέτοιους στόχους. Δε θα ήθελα να βλέπω την διαδρομή μου στο θέατρο σαν ένα πέρασμα από το μικρό στο μεγάλο. Μη σας πω ότι κάποιες φορές και το πέρασμα από το μεγάλο στο μικρό κρύβει σημαντικό κέρδος. Μου αρέσει να ζω αυτό που συμβαίνει τώρα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η δουλειά που κάνουμε πάνω στον Μένανδρο είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μου έχουν συμβεί. Ο χώρος και το κείμενο συνδέονται μεταξύ τους με μαγικό τρόπο.
Αν κάνατε έναν απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας σας σκεπτόμενος και το πρόσφατο κλείσιμο του θεάτρου Skrow, τι είναι αυτό που πάντα θα κρατάτε, τι είναι αυτό που αφήνετε πίσω και τι αποζητάτε για το μέλλον;
Ένα πράγμα που έμαθα στο Skrow αυτά τα χρόνια, είναι το πόση σημασία έχει η αναζήτηση του καινούργιου. Είτε αυτό σημαίνει καινούργια κείμενα είτε συνεργασίες με καλλιτέχνες που δεν έχεις δουλέψει ως τώρα. Το να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που δεν έχεις συναντηθεί ξανά και να δοκιμάζεις την σχέση σου μαζί τους, είναι κάτι που δημιουργεί ένα πολύ γόνιμο έδαφος και ανοίγει δρόμο προς το άγνωστο. Τώρα σε σχέση με στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ σε δουλειές στις οποίες συμμετείχα στο Skrow θα αναφέρω τις παραστάσεις: "Μπετονένια παραλία", "Ιστορία της αυτοθυσίας", "Μπιλ και Λου", "Μια τεράστια έκρηξη", "Η Αρχή του Αρχιμήδη", "Φλικ".
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Έχετε κάτι καινούργιο στα σκαριά για τον χειμώνα;
Την χρονιά που έρχεται θα επαναληφθεί στο Θέατρο Τέχνης στην Φρυνίχου η παράσταση "Μοτέλ". Θα ξεκινήσει τέλος Οκτωβρίου και επίσης θα έχω την τιμή να σκηνοθετήσω στο Θέατρο Τέχνης την "Ειρήνη" του Αριστοφάνη για παιδιά.
Προπώληση μέσω viva.gr
Περισσότερες πληροφορίες
Επιτρέποντες
Μουσική διασκευή του επίκαιρου έργου που με όχημα το χιούμορ ανοίγει ένα χώρο συζήτησης για τον έρωτα, τις σχέσεις των δύο φύλων, τη θέση της γυναίκας και τις ταξικές διαφορές.