Τρίτη καταμεσήμερο. Το ραντεβού ήταν στην κάτω πλευρά του Εθνικού Κήπου, μπροστά από το Ζάππειο. Λίγες μέρες πριν από την πρώτη solo του παράσταση «musicomedy» (που το «αθηνόραμα» κληρώνει τρεις διπλές προσκλήσεις), συναντήσαμε τον Αριστοτέλη Ρήγα για μια κουβέντα γύρω από τη μουσική κωμωδία και την κωμική μουσική, για τα αρρωστημένα λογοπαίγνια και το γιουκαλίλι, για τον δικό του «Θούριο» και τα Τρίκαλα.
Σημείωσες σήμερα κανένα λογοπαίγνιο;
Κάτι έκανα. Όταν μία ζέβρα πεθαίνει μία άλλη παίρνει τη θέση της. Είναι ρε-ζέβρα… Θες κι άλλο; Η ενέργεια που δαπανάται όταν μαλώνει ένας σκύλος με μία γάτα για μία ώρα είναι η λεγόμενη «σκυλογατώρα». Εντάξει σταματάω, αλλά θυμήσου πως εσύ το ζήτησες. Δεν επιτίθεμαι σε αμάχους εγώ.
Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις μια παράσταση με λογοπαίγνια;
Το λογοπαίγνιο είναι ένα άλμα στο κενό. Ξεκινάς από κάπου και θες να φτάσεις κάπου αλλού, ενώ κανένας δεν αντιλαμβάνεται τι κάνεις. Στο σωστό λογοπαίγνιο έχεις προσγειωθεί κάπου που αποκαλύπτεται μετά. Πρέπει να κρατάς τη σωστή απόσταση από την αφετηρία σου ως τον προορισμό σου για να εκπλαγεί ο άλλος, μεν, αλλά να καταλάβει τη σύνδεση, δε. Φυσικά, το να κάνεις παραστάσεις μόνο με word play είναι κάτι πολύ διαδεδομένο στο εξωτερικό. Η δυσκολία σε αυτό είναι ότι κάποια στιγμή το κοινό συνηθίζει τον μηχανισμό των λογοπαίγνιων μίας/ δύο γραμμών και τα αστεία δεν αποδίδουν το ίδιο, όσο καλά κι αν είναι. Εκεί πρέπει να σπάσεις τη φόρμα για να δημιουργήσεις πάλι το απροσδόκητο και την αποκάλυψη στο θεατή.
«Το λογοπαίγνιο είναι ένα άλμα στο κενό. Ξεκινάς από κάπου και θες να φτάσεις κάπου αλλού, ενώ κανένας δεν αντιλαμβάνεται τι κάνεις.»
Και εδώ αναλαμβάνει το μουσικό κομμάτι. Ποια είναι η ιστορία πίσω από το γιουκαλίλι;
Στην πρώτη παράσταση που έπαιξα ανοιχτά σε κοινό ήταν το ’12, στο φεστιβάλ κωμωδίας του «Comedy Lab». Εκεί πήγα με κιθάρα και το ένα μέρος της παράστασής μου ήταν κανονικό κείμενο και το άλλο ήταν λογοπαίγνια με συγχορδίες. Το πρόβλημα ήταν πως με πόνεσε η μέση μου. Και έτσι, ήρθε το γιουκαλίλι. Εργονομικό, ελαφρύ, ωραία logistics, χωρίς πολλά μεταφορικά, γλυκύτατο και βοηθά να περνάνε καλύτερα οι κρυάδες που λέω.
Από τη μία κάνεις μουσική κωμωδία στις παραστάσεις stand up και από την άλλη έχεις κάνει κωμική μουσική με το «Θούριο». Τι έχει να δώσει αυτός ο συνδυασμός;
Η κωμωδία είναι πολύ εθιστική αλλά και πολύ συγκεκριμένη. Από την άλλη, η μουσική είναι τελείως αφηρημένη. Επικοινωνείς πολύ περισσότερο συναισθηματικά. Βρίσκεις έναν κώδικα επικοινωνίας που το κοινό αναγνωρίζει εύκολα, γιατί είναι τραγούδια που λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε. Και ακόμα και αν δεν ξέρεις ακριβώς κάποιο κομμάτι, σίγουρα γνωρίζεις τη φόρμα και το ύφος των μινόρε και των ματζόρε τραγουδιών. Οπότε είναι κάτι γνώριμο και συνδέεσαι αμέσως.
Να περιμένουμε και νέο «Θούριο»;
Η αλήθεια είναι πως κάτι έχω στο μυαλό μου. Θέλω να κάνω ένα metal τραγούδι που οι στίχοι να είναι στα Τρικαλινά. Ακόμα όμως ψάχνω τους χώρους για τα γυρίσματα.
Γιατί πήγες προς το stand up και δεν έμεινες στο θέατρο;
Από όταν έπαιζα σε μικρά θεατρικά με τους «Άφαντους», το θεατρικό τμήμα του ΠΟΦΠΑ, θυμάμαι πως αυτοσχεδιάζαμε συνεχώς, προχωρώντας από το αρχικό κείμενο σε ένα τελείως διαφορετικό, δικό μας έργο. Ανακάλυψα εκεί ότι μπορώ να πω αστεία που τα έχω δημιουργήσει εγώ ο ίδιος. Και εδώ είναι η διαφορά. Στο θέατρο θα πας να παίξεις Σαίξπηρ. Πρέπει να στύψεις το μυαλό σου για να φέρεις στη ζωή κάτι που φαντάστηκε ένας τύπος στο μεσαίωνα. Ενώ τώρα, με το stand up απλά παίζω Ρήγα. Αυτό φυσικά σημαίνει πως δεν υπάρχουν ανταγωνισμοί για τους ρόλους. Λείπει το ποζεριλίκι του θεάτρου και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει.
Μεγάλωσες στα Τρίκαλα. Τι παίζει με αυτόν τον τόπο;
Κοίτα, τα Τρίκαλα είναι πανέμορφα. Μία φοβερή πόλη, μέσα στο πράσινο και το φυσικό τοπίο, με καλή ποιότητα ζωής και κοντινές αποστάσεις. Όμως, έχει ένα κακό. Τους Τρικαλινούς. Όπως πάνω-κάτω συμβαίνει με κάθε επαρχιακή πόλη, ο κοινωνικός περίγυρος και το άγρυπνο μάτι σε περιορίζει και σε κρίνει. Το κουλό, μάλιστα, με τους Τρικαλινούς είναι ότι έχουν μία αδικαιολόγητη εμμονή με τη θάλασσα, χωρίς καν οι ίδιοι να το συνειδητοποιούν. Για να καταλάβεις, στην κεντρική πλατεία αυτής της πόλης στη Θεσσαλία υπάρχει ένα άγαλμα του Κωνσταντίνου Κανάρη...
Η πρώτη solo παράσταση του Αριστοτέλη Ρήγα «Musicomedy» έρχεται για μία μόνο βραδιά στο ΙΛΙΟΝ plus (Πατησίων & Κοδριγκτώνος 17) την Τετάρτη 28/3, με πολλά λογοπαίγνια, μουσική και stand up. Περισσότερο Ρήγα μπορείτε να βρείτε εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες
Musicomedy
Με όχημα το χιούμορ και μια κιθάρα, ταξιδεύουμε στον κόσμο των σύντομων αστείων και της κωμικής πλευράς τραγουδιών.
