Οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων» βασισμένη σε κείμενα και χαρακτήρες του Αρκά μας μιλούν για τους ρόλους τους
Δημήτρης Αγοράς - Πεθαμένος
«Από τη στιγμή που έκανα την θεατρική διασκευή και την σκηνοθεσία των έργων του Αρκά, δε μπορώ να σταθώ μόνο στους ήρωες που εγώ ερμηνεύω. Κοιμάμαι και ξυπνάω με τους ήρωες των πέντε έργων του μεγάλου σκιτσογράφου μας, που επέλεξα για την παράσταση, από το φθινόπωρο του 2015 που άρχισα τη σύνθεση των κειμένων. Άκουγα τις ατάκες τους, τις ταίριαζα έτσι ώστε να γίνουν θεατρικές πράξεις, έκοβα και έραβα για τρεις μήνες περίπου και πριν τους βγάλω στη σκηνή έπρεπε ν΄ αφουγκραστώ την ψυχή τους. Έψαξα να βρω τον πόνο τους, να καταλάβω το πρόβλημά τους και να συνδεθώ με τα πάθη τους. Οι χαρακτήρες του Αρκά δεν είναι κωμικοί! Κωμικές είναι οι καταστάσεις και το σύμπαν που στήνει γύρω τους ο ευφυέστατος δημιουργός τους. Οι ίδιοι είναι βαθιά τραγικά πρόσωπα. Διάγουν μια ζωή άδικη και σκληρή. Ο Ισοβίτης καταδικασμένος για κάτι που δεν έκανε. Ο Μπαμπάς Σπουργίτης προδομένος από τη σύντροφό του. Ο μικρός σπουργίτης ορφανός από μαμά. Ο Καστράτο και η Λουκρητία σεξουαλικά ανενεργοί. Ο άγγελος στον παράδεισο θέλει προαγωγή και ο διάβολος μετάθεση, ενώ ο πεθαμένος ήθελε να ζήσει λίγο ακόμα. Οι κυρίες του κομμωτηρίου δεν έχουν τους συντρόφους που ονειρεύτηκαν».
Έλενα Αρβανίτη - Μοντεχρήστος
«Ο Μοντεχρήστος είναι αλάνι, διαλεχτό παιδί από την πιάτσα, ένας λαμογιάκος που είναι αδύνατον να μην συμπαθήσεις μιας και θα σου θυμίσει πρόσωπα και καταστάσεις μιας σκληρής ελληνικής, και όχι μόνο, καθημερινότητας. Είναι ο άγραφος νόμος του περιθωρίου κάτω από δύσκολες συνθήκες επιβίωσης και βρίσκεται ηθικά στον αντίποδα ενός τραγικού ήρωα, του Ισοβίτη, που συνεχίζει να ευαγγελίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη κι έναν κόσμο χωρίς βία και καταστολή. Ο Μοντεχρήστος είναι εκεί για να τον γειώσει κάθε φορά με τον κυνισμό του. Είναι κομμάτι ενός βρώμικου συστήματος, το οποίο εύκολα αναγνωρίζουμε, δύσκολα ανατρέπουμε. Ευτυχώς το χιούμορ ασκεί την καλύτερη κριτική! Υποκριτικά είναι υπέροχος χαρακτήρας, γιατί σου επιτρέπει να κινηθείς σε όλα τα πεδία μιας σχέσης φιλίας και εκμετάλλευσης, να ερευνήσεις μία σχέση εξάρτησης δύο τελείως διαφορετικών κόσμων. Φυσικά είναι και η πρόκληση να ζωντανέψεις ένα πλάσμα τόσο "φανταστικό"...»
Δημήτρης Κανέλλος - Ισοβίτης
«Αγαπημένος ήρωας ο Ισοβίτης! Τον λατρεύω γιατί παρόλο που έχει καταδικαστεί για 622 χρόνια, είναι αισιόδοξος και κάνει σχέδια για το μέλλον, μετά την αποφυλάκιση του! Εξάλλου, 'ο μέσος όρος ζωής ανεβαίνει συνεχώς'».
Αλέξης Βιδαλάκης-Διάβολος και Μικρό Σπουργίτι
«Το μικρό σπουργίτι μου θυμίζει κάτι που έχω ξεχάσει από καιρό. Κάτι που οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει από καιρό. Πως είναι να είσαι παιδί... ενθουσιώδες, παρορμητικό, φοβισμένο, ευρηματικό, οργισμένο, σκανταλιάρικο, ενοχλητικό, απαιτητικό, αναρχικό, δύστροπο, ειλικρινές, κυνικό... αλλά παιδί».
«Διαβολικό πολλές φορές, όπως κάπου αλλού, μετά θάνατον … εκεί που βλέπουμε τη ζωή μετά… ένας άλλος μικρός ανακατωσούρας, ονειροπόλος, πειραχτήρι, χαριτωμένος βρωμιάρης αναζητά το δικό του άπιαστο όνειρο… μια θέση στον παράδεισο. Ένα παιδί που δεν το βάζει κάτω, δεν παραιτείται, θρασύ αλλά παιδί. Που δε φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται…...δε θέλει να είναι αυτό που είναι, δε θέλει να γίνει αυτό που του λένε, δεν θέλει να έχει αυτό που έχει, είναι παιδί, θέλει αυτό που δεν έχει, θέλει αυτό που του στέρησαν, θέλει την προσοχή που του πρέπει, δεν κάνει αυτό που πρέπει, ποιος ξέρει τι πρέπει και τi δεν πρέπει... Ένα μικρό σπουργίτι σε έναν μεγάλο σκληρό κόσμο».
Στέφανος Κοσμίδης- Μπαμπάς Σπουργίτης
«Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω από που να αρχίσω να μιλώ για όσα με ενθουσιάζουν στον μπαμπά Σπουργίτη. Ότι είναι άτολμος, αποτυχημένος, δειλός σπουργιτάκος; Ο μπαμπάς Σπουργίτης είναι όλα όσα είμαστε σε υπερβολή και η σάτιρα λειτουργεί λυτρωτικά. Διαβάζοντας την ζωή του, μέσα από την πένα του θεού-δημιουργού του Αρκά, ανακαλύπτεις στιγμές από τη δική σου ζωή. Είναι, όμως, το μέγεθος της αποτυχίας του τοσο μεγάλο που αναφωνείς με ανακούφιση: "Ε, δεν είμαι και έτσι.....!". Βαθιά όμως μέσα σου αναγνωρίζεις την ταύτιση. Αυτό που με ενθουσιάζει, λοιπόν, σε αυτό το πλάσμα είναι ότι μετατρέπεται σε μια ασπίδα. Τραβά πάνω του τα βάσανα και εσύ γελώντας με την αποτυχία του, δίνεις μορφή στο προσωπικό σου τέρας, αναγνωρίζεις τις αδυναμίες του και ακονίζεις το ξίφος σου. Αυτό που έχεις κρεμάσει στον τοίχο. Δίπλα στα φτερά σου».
Μαρία Μπαλούτσου - Λουκρητία
«Καταρχάς, αγαπώ τις γάτες. Και ζω με γάτες. Λατρεύω να τις παρατηρώ, λατρεύω την κίνησή τους, την εξυπνάδα τους, τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Η Λουκρητία είναι η πιο συγκλονιστική γάτα του κόσμου. Η εξυπνάδα της και το χιούμορ της- το οποίο δεν ξέρει ότι το έχει, της βγαίνει από μόνο του, όταν προσπαθεί να πικάρει τους άλλους- σπάει τα νεύρα του καημένου του Καστράτο, που δεν τον αντέχει καθόλου. Μα είναι δυνατόν να είναι ευνουχίσμένος; Δηλαδή θα πεθάνει παρθένα; Δεν θα γνωρίσει την μεγαλύτερη απόλαυση της ζωής; Φταίει αυτή η γριά η ετοιμοθάνατη, που την έχει κλείσει μέσα στο σπίτι. Καλά, όχι ότι έξω είναι και καλύτερα τα πράγματα. Όσες φορές έχει βγει, ή δεν θα βρει ψυχή ή θα βρει έναν γκέι γάτο. Είναι η άτιμη η σκληρή η μοίρα της. Αλλά δεν το βάζει κάτω. Θα συνεχίσει να προσπαθεί μέχρι το τέλος. Θα κάνει ό,τι χρειαστεί. Ακόμα και να ξεφορτωθεί τη γριά. Όπως και η ίδια λέει: Θα σκοτώσουμε τη γριά στον ύπνο της και θα το κάνουμε να φανεί σαν ατύχημα. Ονειρεύεται μια άλλη ζωή και δεν θα αφήσει τίποτα να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά της. Θα βγει έξω, και δεν θα φοβηθεί τα φορτηγά, άλλωστε τρελαίνεται να την πλακώνουν. Ούτε τα σκυλιά, που αν της επιτεθούν, θα κάνει απλώς τη δύσκολη. Φυσικά, το καλύτερο θα ήταν να πεθάνει η γριά και ο Καστράτο από τη στεναχώρια του. Έτσι θα έχει όλο το σπίτι δικό της. Θα πετάξει όλες αυτές τις παλιατζούρες, θα αλλάξει διακόσμηση και θα αρχίσει να μπάζει γκόμενους!»
Χαρά Τσιτομενέα - Καστράτο
«Αχ, Καστράτο μου, ευτραφή και χαριτωμένε με τον φούξια φιόγκο σου. Μαζί σου έμαθα να αγαπάω τις γάτες. Εγώ, που είμαι άνθρωπος των σκύλων. Μαζί σου έμαθα να βλέπω τον κόσμο με πιο αθώα μάτια, να εμπιστεύομαι τυφλά, να αγαπώ ακόμα και την κακιασμένη τη Λουκρητία που μόνο δηλητήριο στάζει η γλώσσα της. Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν ήμασταν όλοι Καστράτοι. Θα αποδεχόμασταν τον εαυτό μας, θα ήμασταν περήφανοι για αυτό που είμαστε και έτσι δεν θα υπήρχε ο φθόνος και η λαμογιά. Ο Καστράτο αντιπροσωπεύει ένα όνειρο που έχω για τους ανθρώπους: να μάθουν να σέβονται ό,τι ζωντανό και μη ζωντανό υπάρχει γύρω τους και να είναι ευγνώμονες για ό,τι τους έχει προσφερθεί τόσο απλόχερα. Να βρουν την ευτυχία στα καθημερινά πράγματα, στη συναναστροφή με τους άλλους, στη βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν και να αφήσουν στην άκρη τον εγωισμό και τον ανταγωνισμό. Με τον Καστράτο έγινα κι εγώ καλύτερος άνθρωπος. Πολύ τον ευχαριστώ».
Περισσότερες πληροφορίες
Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων
Κείμενα και χαρακτήρες του Αρκά ζωντανεύουν για να σχολιάσουν την καθημερινότητα του σύγχρονου Έλληνα.
