Δεν είναι ούτε απλό ούτε αυτονόητο να αντέξει ένα έντυπο με τόσες δραστηριότητες 40 χρόνια. Ιδιαίτερα σ’ αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς που για τον πολιτισμό δεν υπάρχει καμία μέριμνα, που οι εφημερίδες και τα έντυπα συρρικνώνονται και η μοναξιά των καλλιτεχνών βαθαίνει, το «ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ» αποτελεί τη μόνη ίσως παρηγοριά. Μια ομπρέλα κάτω απ’ την οποία οι καλλιτέχνες αισθάνονται την προστασία και την φροντίδα που έχουν ανάγκη. Τα βραβεία του Αθηνοράματος, ένας θεσμός που έχει προσφέρει τόσες συγκινήσεις και όχι μόνο, έχει βοηθήσει στην προώθηση παραστάσεων ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές και να αγαπηθούν και κυρίως λαβαίνοντας υπ’ όψη το κοινό, που ίσως μοναδικά μπορεί να εκφραστεί κι όλα αυτά με μόνη στήριξη την ιδιωτική πρωτοβουλία, την αγάπη και την αφοσίωση. Αυτή η προσφορά εύχομαι να ζήσει και να τα χιλιάσει.
