© Λεωνίδας Τούμπανος
Ζητήσαμε από τη Δάφνη Καραβοκύρη να μας πει ποια είναι τα αγαπημένα της μέρη στην Αθήνα. Εκείνα τα σημεία που συχνάζει, που αγαπά και που τρώει καλά. Ορίστε τι μας είπε.
H Δάφνη Καραβοκύρη και τα αγαπημένα της μέρη, μέσα από δικά της λόγια
> Αχ, φαγητό. Φαγητούλι μας. Ανήκει στη σφαίρα των απολαύσεων, των απόλυτων απολαύσεων. Σε εκείνα που μας δίνουν χαρά, πίστη, ελπίδα.(γέλια) Είναι και ατομική αλλά και ομαδική διαδικασία. Ναι, βεβαίως. Και burger & fries στον καναπέ με ταινιούλα και έξω ceviche με κρασί και φίλους και ατελείωτο μπίρι μπιρι. Όποια μπάλα κι αν παίξεις, χαμένος δεν θα βγεις. Αλίμονο. Άλλωστε όταν τρως, τρως χαρά. Ή τουλάχιστον έτσι το έχω στο μυαλό μου. Τρως ας πούμε μια μακαρονάδα με κιμά, και νιώθεις πως όλα θα σου πάνε καλά. Τρως μια κοτόσουπα και νιώθεις το μέλλον σου πιο λαμπερό. Είμαι κρεατού. Τι να κάνω να ντραπώ; Έ όχι δα. Ας είναι αυτή η μεγαλύτερη αμαρτία μου. Μπορεί να με επέλεξε άλλωστε και να να μην το επέλεξα εγώ. Αυτό το έχει σκεφτεί κανείς αναρωτιέμαι; Ας είμαι η πρώτη.
> Για κρέας έχω να προτείνω με κλειστά μάτια την ταβέρνα Κιβωτό, στην Κάτω Κηφισιά και την οδό Διός. Ο Γιάννης που είναι ο αρχηγός εκεί της κατάστασης αυτής, είναι ένας τύπος απίθανος, μερακλής. Άνθρωπος των ανθρώπων – έτσι θα το έθετα. Θα μιλήσει θα ρωτήσει, θα νοιαστεί. Έχει 5-6 κοπές κρεάτων, όλα ένα κι ένα και άντε να πω 10 πρώτα πιάτα για να μην μπερδεύεσαι και χαόνεσαι. Επίσης η γυναίκα του Γιάννη φτιάχνει ένα millefeuille να τρως και να μην το πιστεύεις! Η μαγεία εκεί είναι στην απλότητα και στην ποιότητα. Αν πάτε, πείτε του πως σας έστειλα εγώ. Θα χαρεί.
> Καφές. Και αυτός σημαντικός μην το παραγκωνίζουμε για όνομα του Θεού. Δεν είναι βέβαια ο καφές, μόνο καφές. Ο καφές είναι μια συνολικά ιεροτελεστική διαδικασία. Να σου αρέσει το μέρος, η αύρα, το σουσου, το γνωστό και μη εξαιρετέο to see and to be seen και φυσικά, θάλασσα. Σας πάω στην Aqua Marina, στη Βουλιαγμένη. Nαι ναι, σε αυτήν τη θρυλική καφετέρια. Δεν θα σας πω τι και πως αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε στο google, αλλά θα σας πω να πιείτε έναν ελληνικό καφέ συνοδευόμενο από ένα παγωτό Chicago σε χοντρό γυάλινο ποτήρι ψηλό, όπως ακριβώς του πρέπει.
> Να μιλήσουμε και για ψαράκι; Κρίμα να το αφήσουμε απ’ εξω. Δεν θα θελα. Το ψάρι και ό,τι το αφορά έχει λίγο μπερδευτεί στην Αθήνα γιατί όλα έχουν πλέον την τάση να γίνονται γκουρμέ. Τόσο γκουρμέ που για μένα τελικά αλλοιώνεται η αρχική γεύση του πράγματος. Διπλό χτύπημα εδώ. Το πρώτο είναι το Τραβόλτα, στο Περιστέρι, και το δεύτερο το Aφρόψαρο, στο Ηράκλειο. To δεύτερο ναι, κάνει παιχνίδισμα με τις γεύσεις και τις όψεις αλλά εκεί εμένα προσωπικά δεν με χαλάει. Ίσα ίσα ξέρω πολύ καλά τι θα φάω και μου τρέχουν τα σάλια κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη!
> Θέλουμε κι άλλη μια ταβέρνα; Θέλουμε! Ε θα πω το Περαχώρι στη Μεταμόρφωση. Κρέας να δουν τα μάτια σου και να χαρεί ο ουρανίσκος. Εκεί θα ζητήσετε τον Φώτη. Πάλι εκ μέρους μου πείτε του και εκείνος θα χαρεί διότι δε βάζει γλώσσα μέσα. Ένας larger than life άνθρωπος και αυτό αποτυπώνεται και στις μερίδες του, που σε βγάζουν για 3 ημέρες αλλά και στην ποιότητα του φαγητού του. Το πονάει, το αγαπάει και έχει και πολύ ωραίο χύμα κρασί. Τα καλά, δεν έρχονται πάντα σε ακριβά μπουκάλια. Να το θυμάστε αυτό.
> Άντε και μια κουλτουριάκη πρόταση. Θα πω το Park Bench, στο Κουκάκι. Αυτό το μέρος εμένα με ηρεμεί, πέραν του να με ταΐζει. Πολύ όμορφος χώρος, καθαρός, φωτεινός, περιποιημένος και γεμάτος ενώ minimal. Έχει και σούσι και κρέας και όσο κι αν με αυτά τα δύο που έγραψα σας παραπέμπω σε τουριστική ταβέρνα, κάνετε λάθος και σας προλαβαίνω, λέγοντάς σας πως αυτό το μέρος έχει συγκεράσει με τον καλύτερο τρόπο γεύσεις και ποικιλία δίνοντας ένα - πως να το θέσω – καλλιγραφικό αποτέλεσμα!
> Και θα κλείσω με το I Frati στην Κηφισιά. Τι να πρωτοπώ για το μέρος αυτό; Για την άριστη ποιότητα των πάντων του; Το T-bone; To κοτόπουλο, το απλό, το ψητό που λες δεν δίνεται να τρώω κοτόπουλο και να μην είναι στεγνό, διατροφικό και βαρετό. Οι σαλάτες του; To brunch με τις άπειρες εναλλακτικές έτοιμες να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους που τυγχάνει να είναι όλες υπέροχες; Σπάνιο να έχει ένα μέρος εστίασης, πολλά και καλά πράγματα. Wine list & cocktails με ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου – αγαπώ κ. Σωκράτη sommelier, αγαπώ Χρυσή, Σοφία και κ. Γιάννη. Είναι και η ομάδα που αγαπώ στα μέρη που τρώω και είναι και αυτό για εμένα μέρος της διαδικασίας της απόλαυσης. Έχει και private dining χώρο στο υπόγειο που σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές!
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
