Οι rooftop πισίνες στο κέντρο του Μιλάνου δεν είναι κάτι συνηθισμένο, πολύ περισσότερο μάλιστα εκείνες που έχουν θέα τον UniCredit Tower του Αργεντινού starchitect Cesar Pelli (ο ίδιος που υπογράφει και τους διάσημους πύργους Petronas στη Μαλαισία) και τον Pirelli Tower του maestro της αρχιτεκτονικής Gio Ponti. Συνηθισμένο επίσης δεν είναι δύο σχεδιαστές μόδας που το brand τους είναι αυτό που λέμε "well-established” να γίνονται (και) restaurateurs. Είναι λοιπόν μια "ασυνήθιστη" βραδιά αυτή που μου συμβαίνει απόψε στο κατάμεστο και "vibrant” -όπως θα λέγαμε στο insta- Ceresio 7, το εστιατόριο των Dsquared στο Μιλάνο.
Το Ceresio 7 των Dean & Dan άνοιξε στο roof του ιστορικού κτιρίου των 30s όπου στεγάζονται τα γραφεία του οίκου, κατά τη διάρκεια του fashion week του Μιλάνου το 2013 και έγινε instant hit – όχι μόνο για το Μιλάνο. Ήταν τέτοια η επιτυχία που κάποια χρόνια αργότερα άνοιξε και στη Μύκονο. Και δεν είναι το μόνο παράδειγμα επιτυχημένου εστιατορίου που πίσω του έχει ένα μεγάλο όνομα της μόδας. Οι περιπτώσεις είναι πολλές, με την πρώτη να καταγράφεται τον προηγούμενο αιώνα, ήταν εκείνη του Armani Ristorante που άνοιξε ο Giorgio στο Παρίσι το 1998. Σήμερα τα Armani Ristoranti σε όλο τον κόσμο είναι περισσότερα από 20. Μόλις 6 χρόνια αργότερα, το 2004 ακολούθησε η Chanel με το εστιατόριο Beige στο Τόκιο σε συνεργασία με τον Alain Ducasse. Το Beige άνοιξε στον 10 όροφο του κτιρίου της Chanel στην Ginza, φυσικά με το όνομα του αγαπημένου χρώματος της Coco. Ο αρχικός στόχος ήταν να δώσει στους πελάτες μια αφορμή να περάσουν περισσότερο χρόνο εντός του σύμπαντος Chanel, και φυσικά να τοποθετήσει τον οίκο έτη φωτός μακριά από τον ανταγωνισμό του. Η ιστορία απέδειξε ότι τα κατάφερε και τα δύο, σήμερα 20 χρόνια μετά, το Beige παραμένει μια από τις πιο δημοφιλείς πινέζες στον γαστρονομικό χάρτη του Τόκιο – που δεν έχει και λίγες.
Η Louis Vuitton μπορεί να άργησε σε σχέση με άλλους να στρώσει τραπεζομάντηλα, ήταν όμως να μην κάνει την αρχή, και σήμερα πλέον εξελίσσεται σε παγκοσμίου βεληνεκούς restaurateur: Η αρχή λοιπόν έγινε με το Le Café V. Το πρώτο άνοιξε στην Οσάκα το 2020, το δεύτερο στο Τόκιο ένα χρόνο μετά. Μέσα σε έναν prive χώρο του πρώτου Café V, άνοιξε λίγο αργότερα το Sugalabo, ένα πειραματικό εστιατόριο του chef Yosuke Suga, με την αισθητική του χώρου να έχει την υπογραφή του τρομερού παιδιού του ιαπωνικού design, του Tokujin Yoshioka. Όλα αυτά φαίνεται ότι του πάνε πολύ του brand, το κάνουν συνώνυμο της πρωτοπορίας, ανοίγουν διαύλους επικοινωνίας με μια indie δημιουργική σκηνή – που πάντα έχει καινούρια πράγματα να δώσει – το ανανεώνουν και ενισχύουν το προφίλ του με μια φρέσκια εσάνς αέναης καινοτομίας που είναι τόσο αναγκαία. Γι’ αυτό ακριβώς η Louis Vuitton συνεχίζει ακάθεκτη να συνεργάζεται με chefs και designers τα ονόματα των οποίων δυσκολεύονται να προφέρουν στα Haussmannien διαμερίσματα της Place des Vosges. To 2022 έκανε το επόμενο βήμα δημιουργώντας στο Saint Tropez το Mory Sacko at Louis Vuitton σε συνεργασία με τον Αφρικανό chef Mory Sacko, βραβευμένο με αστέρι Michelin. Και δεν είναι μόνο αυτά. Το Cova του Μιλάνου, μια από τις δύο ίσως πιο ιστορικές Ιταλικές "pasticcerie" ανήκει εδώ και λίγα χρόνια στο group LVMH. Η Prada δεν θα μπορούσε να το αφήσει αυτό αναπάντητο οπότε αγόρασε την άλλη "ίσως πιο ιστορική Ιταλική pasticceria", την Pasticceria Marchesi. Και η μάχη του maritozzo (αυτό και αν είναι από τα "πιο ιστορικά Ιταλικά γλυκά") ξεκίνησε στην Galleria Vittorio Emanuele II και τα γύρω στενά.
Και δεν είναι μόνο τα mega brands της μόδας που εισέρχονται στο χώρο της εστίασης. Και λιγότερο "mainstream" οίκοι έχουν το δικό τους μερίδιο. Ο οίκος Maison Kitsuné έχει μέσα στα τελευταία 10 χρόνια ανοίξει περισσότερα από 15 Café Kitsuné από το Παρίσι και το Τόκιο έως το Λονδίνο, τη Σεούλ και τη Νέα Υόρκη. Όλα "πουλώντας" την ίδια post hipster αισθητική ματιά του οίκου και στους latte και τους flat white. O Azzedine Alaia άνοιξε το Café Alaia Da Rosa στο Παρίσι με interior και μενού που έχουν μια συγκρατημένα all-time classic κατεύθυνση -αναφέρομαι κυρίως στις iconic Diamond chairs του Harry Bertoia σχεδιασμένες το 1952. Ο super darling Jacquemus έφτασε έως πρόσφατα να έχει δύο (!) χώρους εστίασης μέσα στην Galeries Lafayette της Champs Élysées. Το all-day Café Citron και το μεσογειακών αποχρώσεων Oursin.
Διαβάστε Επίσης
Η πιο πρόσφατη προσθήκη βέβαια στη λίστα των οίκων μόδας-restaurateurs είναι ο Saint Laurent. Κυριολεκτικά πρέπει να έβαζαν τα chopsticks στα τραπέζια όσο εγώ έγραφα την πρώτη παράγραφο για το Ceresio 7. Sushi Park λέγεται το εστιατόριο, μόλις – μόλις – άνοιξε εντός τους καταστήματος της Rive Droite και είναι το επόμενο κεφάλαιο στη συνεργασία του οίκου με τον sushi chef Peter Park από το Λος Άντζελες. Ο chef ετοιμάζει ένα omakase γεύμα το οποίο σερβίρει σε πιάτα ειδικά σχεδιασμένα για το εστιατόριο.
Τί λείπει για να κλείσει αυτή η προσπάθεια καταγραφής των σημαντικότερων στιγμών του φλερτ ανάμεσα σε μόδα και γαστρονομία που ξεκίνησε από τις ταράτσες του Μιλάνου; Μια βόλτα από τα Palazzi της Φλωρεντίας. Στο ιστορικό Palazzo della Mercanzia, έδρα του Μουσείου Gucci θα βρούμε την Gucci Osteria da Massimo Bottura, οι executive chefs της οποία μας έκλεψαν την παράσταση δημιουργώντας και μαγειρεύοντας το menu του diner de gala της τελετής απονομής των Χρυσών Σκούφων 2025. Άνοιξε το 2018 και έως σήμερα έχει επεκταθεί σε Μπέβερλι Χιλς, Τόκιο και Σεούλ. Άλλο ένα – κορυφαίο – success story του πώς μπορεί ένα top of mind fashion brand να επεκτείνει τις δραστηριότητες του (και τις πηγές εσόδων του) σε άλλα fields πέραν της μόδας. Άλλη μία απόδειξη πως καλά κρατεί η τάση που θέλει τη μόδα να βρίσκει στη γαστρονομία πεδίο δόξης λαμπρό. Και σύντομα έρχονται και άλλες. Τα πιο δημιουργικά μυαλά της μόδας φαίνεται πως είναι αποφασισμένα να εξακολουθήσουν να αναζητούν τρόπους να προσφέρουν μια ακόμα πιο ολοκληρωμένη εμπειρία ευζωίας. Μια εμπειρία που θα φτάσει – πού θα πάει – έως τα "μπαρμπούνια escabeche Dior", μία από τις πιο αγαπημένες συνταγές του μεγάλου δασκάλου.
Διαβάστε Επίσης
