Είναι χωρίς αμφιβολία η βασίλισσα της γαστρονομίας στη δυτική Ελλάδα έχοντας το προνόμια να φιλοξενεί το καλύτερο εστιατόριο της χώρας. Δεν είναι όμως μόνο του το "Etrusco", υπάρχουν αρκετά πολύ καλά αξιοβράβευτα εστιατόρια στο νησί και άλλα ακόμη με κουζίνα σοβαρή. Το ιδιαιτέρως ενδιαφέρον επίσης είναι ότι καλλιεργούν συστηματικά την παραδοσιακή επτανησιακή κουζίνα είτε σε φόρμες κλασικές είτε εκσυγχρονισμένες, και ότι τα ντόπια προϊόντα αξιοποιούνται και λάμπουν. Σε αντίθεση με τα συμβαίνοντα στο Αιγαίο η πλειοψηφία των διακεκριμένων εστιατορίων δε, βρίσκεται εκτός ξενοδοχείων. Στην πρόσφατη επίσκεψη της επιτροπής των Χρυσών Σκούφων και των Βραβείων Ελληνικής Κουζίνας δοκιμάσαμε πιάτα εξαιρετικά και ξεχωρίσαμε κάποια που διηγούνται ιστορίες, συνδυασμούς που εμφανίζονται σαν γαστρονομικά μονόπρακτα προτείνοντας τολμηρά γαστριμαργικά concept, αλλά και κάποιες κλασικές αξίες με μεγάλο συναισθηματικό βάρος και γευστικό βάθος. Ιδού κάποια πιάτα κυριολεκτικά αξέχαστα.
Η κα Κούλα είναι γειτόνισσα του Έκτορα Μποτρίνι στην Κάτω Κορακιάνα και του προμηθεύει εξαιρετικά ολόφρεσκα αυγά. Προς τιμήν της λοιπόν το καλύτερο πιάτο που έχω δοκιμάσει φέτος εν Ελλάδι παρουσιάζει με τρόπο απρόσμενο τον αγαπημένο συνδυασμό αυγό – χόρτα – τυρί που τρώγαμε στα σπίτια μας. Μόνο που το ποσαρισμένο αυγό μοσχοβολάει χωριό και η νοστιμάδα του είναι κρυμμένη κάτω από μια βελουτέ υγρή σαλάτα σε ζωηρό πράσινο, φτιαγμένη από μοσχολάχανα, λάπαθα και λογής – λογής χόρτα και δίπλα έχει προζυμένιο ψωμί στα κάρβουνα για να κάνεις τις βούτες σου. Βάλε τώρα και το βελούδινο σφαιροποιημένο μετσοβόνε που σκάει στο στόμα, και τα ολόγλυκα παντζάρια μαγειρεμένα σε κερκυραϊκό βούτυρο με φετούλες homemade νούμπουλο πάνω τους, και έχεις συμπληρωμένο το καρέ αυτού του αριστουργήματος.
Φυσικά και δεν φεύγεις απ το "Etrusco" χωρίς να γλύψεις κατ' ευθείαν απ' το πιάτο το "Γλύψε με". Σε ένα αντισυμβατικό ροκ φινάλε, ο Μποτρίνι ζωγραφίζει με χυμό φράουλας, λεμονιού και κουμ κουάτ τη γλώσσα των Rolling Stones, και pop rocks που σκάνε στο στόμα με γεύση φράουλας, και σε καλεί να τη χαρείς κατευθείαν από το πιάτο χωρίς μαχαιροπήρουνα.
Η "Κληματαριά", είναι η πλέον cult ταβέρνα του νησιού στις Μπενίτσες και η οικογένεια Μπέλλου μαγειρεύει τα κερκυραϊκά σαν στο σπίτι τους εδώ και 26 χρόνια. Όλα είναι πολύ ξεχωριστά και αυθεντικά εδώ, αλλά εκτός εξαιρετικά μπιάνκο και μπουρδέτο, εδώ φτιάχνουν ένα πολύ διαφορετικό τσιγαρέλι. Δεν χρησιμοποιούν χόρτα αλλά ενώνουν ευφυώς τη γλύκα των πράσων με τη χαρακτηριστική γεύση του σέλινου και στη ντομάτα προσθέτουν πάπρικα δημιουργώντας μια κάψα επική και ορεκτική (και πόσο πάει με την μοναδική μαλακή τους φέτα που την κλέβουμε από την άπαιχτη χωριάτική τους).
Ο Πέτρος Δήμας γράφει δυνατά στο ιστορικό Miramare Domes τα 4 τελευταία χρόνια και εξελίσσει την κουζίνα του "Makris" συνεχώς. Το φετινό του αστέρι στο menu degustation είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα με αρπαγμένο όσο πρέπει στη φωτιά χτένι που η αλαβάστρινη υφή του μαζί με αφρό μπισκ εκπέμπουν ορεκτικό ιώδιο ∙ το πιάτο γίνεται ακόμη πιο σοφιστικέ με γλύκα καλαμποκιού (ψητό και σε κρέμα) πασπαλισμένη με μυρωδάτη τρούφα. Δεν μπορώ όμως να μην πλέξω το εγκώμιο στις τέλειες, ωμές ντελικάτες "ταλιατέλες" σουπιάς που κλέβουν ως συνοδευτικό την παράσταση από το λαυράκι με ζωμό μυδιών και ξυνή σάλτσα βουτύρου.
Το "Pomo d’ Oro" του Αριστοτέλη Μέγκουλα είναι από τα ελάχιστα καλά εστιατόρια που μένει ανοιχτό όλο το χρόνο. Μανιώδης με την αξιοποίηση των μοναδικών προϊόντων της Κέρκυρας, χτίζει το μενού του εστιατορίου του πάνω σ' αυτά ανάλογα με τις εποχές. Δύο ήταν τα πιο εντυπωσιακά πιάτα που δοκίμασα. Στα "γεμιστά της επόμενης μέρας", ένα κρύο καλοκαιρινό ριζότο δηλαδή με τα λαχανικά, κουκουνάρια και σταφίδες, το ρύζι είναι μαγειρεμένο – άκουσον, άκουσον – μόνο σε χυμό καρπουζιού χωρίς καθόλου ντομάτα και έχει γλύκα γοητευτική. Ακόμη πιο συγκινητικό το μπροντέτο, όπου μπαρμπούνι, ζαργάνα, πεσκανδρίτσα, παστανάκα, κυνηγός, σκορπίνα, καπόνι και γαλέος έρχονται μέσα σε έναν σχεδόν σιροπιαστό ζωμό από το κολλαγόνο των ψαριών και ντομάτα, με εξτραδάκι μαγικά ισορροπημένη κάψα από κοκκινοπίπερο.
Το "Toula’s Seaside" είναι από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια στην Κέρκυρα. Ανακαινισμένο τα τελευταία χρόνια και με το μενού του να έχει εκσυγχρονιστεί αλλά το πιο δυνατό κομμάτι του καταλόγου αφορά τα διαχρονικά παραδοσιακά φαγητά. Όλα είναι πολύ ωραία αλλά το μπιάνκο του είναι από τα κορυφαία. Οι πατάτες και η σάλτσα του έχουν απίθανο μέλωμα, είναι ιδανικά ξυνή, και μοσχοβολάει φρέσκια ρίγανη από το βιολογικό μποστάνι του μαγαζιού.
Η παλιά δόξα της Κέρκυρας το "Ακταίον" με το εμβληματικό στρογγυλό κτίριο και τη σούπερ θεαματική θέα στο Παλιό Φρούριο έχει γίνει "Ora" και το μενού επιμελείται ο βραβευμένος Γιάννης Λιόκας. Το σιγοψημένο για 12 ώρες μπούτι από αρνάκι γάλακτος καίει καρδιές. Έτσι μελωμένο και τρυφερούδι που είναι το κόβεις με το κουτάλι, η καραμελωμένη πέτσα του είναι ονειρεμένη, και το σερβίρισμά του με γιαούρτι εξιταρισμένο με χυμό yuzu και καυτερή πιπεριά Espelette και γ@μ@το πελτέ ντομάτας πολύ πετυχημένο.
Καινούργια φάση το εστιατόριο "Pietra" στο ξενοδοχείο "Restia Suites" στην Αχαράβη στο βορρά. Ο βραβευμένος Μίλτος Αρμένης δημιουργεί σύγχρονη ελληνική κουζίνα πάνω σε παραδοσιακές κερκυραϊκές ιδέες. Το αναμορφωμένο του μπουρδέτο συμπυκνώνει τη δύναμη της σπεσιαλιτέ με την εξόχως πικάντικη κόκκινη σάλτσα που ντύνει αέρινες gyoza γεμισμένες με ψάρι. Πολύ, πολύ καλό είναι επίσης το σχεδόν σαν ριζότο ρυζόγαλό του που έρχεται κεντημένο με τη δροσιά και τα αρώματα πεπονιού, βανίλιας, λάιμ και αρμπαρόριζας.
Φινάλε με το καλύτερο από ποτέ ρομαντικό "Βενετσιάτικο Πηγάδι" όπου ο βραβευμένος Σπύρος Αγυούς με τον σεφ/ ιδιοκτήτη του εστιατορίου Γιάννη Βλάχο έχουν δημιουργήσει ένα πολύ ραφινάτο και εκφραστικό μενού που συχνά παίζει εξαιρετικά με την ιδέα του fine comfort. Στο γήπεδο αυτό λοιπόν τα άψογου al dente ταλιολίνι μέσα σε ζωμό από πορφύρες με σαφράν, είναι μια καταπληκτική θαλασσομακαρονάδα κεντημένη με το αισθησιασμό στρειδιού και αχινού και πεπεροντσίνο για να γίνει όσο πρέπει καυτερή. Το εμβληματικό φινετσάτο μπιάνκο του Αγυούς θα μας τέρπει πάντα, αλλά μεγάλη προσοχή δώσαμε φέτος και στο bon – bon, μια μικρή μπουκιά όπου ο ουρανίσκος δονείται από την καλλιτεχνική συνύπαρξη φουαγκρά, με λευκή σοκολάτα, αυγοτάραχο και συκομαΐδα.
