© shutterstock
Πιο cult από το Dry Martini γίνεται; Φυσικά και δεν γίνεται και ο λόγος δεν είναι τυχαίος. Είναι το τέλειο mix που ακτινοβολεί σεξ απήλ, κρυστάλλινη δύναμη, ατσάλινο προφίλ και ορεκτική μαγεία. Πίνεις μια γουλιά από το "ελιξίριο της ηρεμίας" και όπως το περιγράφει ο βραβευμένος με Pulitzer συγγραφέας E.B.White, εκεί που ο χρόνος φαίνονταν ακίνητος, μια θέρμη απλώνεται σ ολόκληρο το σώμα, πρώτα στη γλώσσα, έπειτα στο nucleus accumbens – το κέντρο της απόλαυσης στον εγκέφαλο, κι έπειτα σε κάθε ίνα του κορμιού. Μια φούντωση μια φλόγα που θα λεγε ο Βαμβακάρης, αλλά τόσο στυλάτη και δυναμική που αν πιαστείς στα δίχτυα της κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει. Ο λόγος που επανέρχομαι αυτή τη φορά στο Dry Martini είναι επειδή εκτός από ποτάρα είναι και ένα εξαιρετικά ευέλικτο στους συνδυασμούς με το φαγητό κοκτέιλ καθώς μπορεί άνετα να ισχυριστεί ότι λίγα πράγματα ξεφεύγουν από τη γοητεία του. Συχνά με βγάζει ασπροπρόσωπο όταν σε μια γευσιγνωσία με πολλές διαφορετικές σπεσιαλιτέ αποδεικνύεται ο ιδανικός συνοδός τους.
Μιλάμε κατ' αρχάς για gin martini αλλά και το vodka martini παίζει με παρόμοιο τρόπο στις γευστικές αρμονίες. Εκείνο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής είναι το δικαίως θεοποιημένο ζήτημα της ξηρότητάς του. Ο πρώτος σταθμός στην αναλογία τζιν προς βερμούτ για ένα Dry Martini είναι 4 : 1 ∙ έτσι το έπινε ο Ρούσβελτ πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα της εποχής του που ήθελε το ποτό πιο απαλό και αυτή την αναλογία έχει υιοθετήσει η International Bartender Association ορίζοντας το dry στο Martini. Με αυτή την αναλογία στα δύο βασικά υλικά έχουμε μια πολύ πετυχημένη "σύντηξη" των χαρακτηριστικών του τζιν και του βερμούτ. Πολύ άρκευθο δηλαδή (το πλέον χαρακτηριστικό του τζιν, που μοιάζει κάπως με πικάντικο κουκουνάρι) κεντημένο από τη βοτανική και υπαινικτικά γλυκιά γεύση του βερμούτ. Όταν ξεπεράσουμε το 4 : 1 και φτάσουμε πια στην σθεναρή δριμύτητα του 8 : 1, έχουμε ένα αποφασιστικό extra Dry Martini όπου τα juniper berries του τζιν έχουν πάρει κεφάλι. Είναι η αναλογία που προτιμούσε ο Σκοτ Φιτζέραλντ, πολύ πρωτοπόρος για τα γούστα της δεκαετίας του 1930.
Ορεκτικά και σνακ είναι το πρώτο γήπεδο που διαπρέπει το Dry Martini. Τρελαίνεται για στρείδια ρουφώντας και προβάλλοντας το ιώδιό τους, και το ίδιο κάνει εννοείται με όλα τα οστρακοειδή. Γαρίδες και καραβίδες που περνάνε απ' το τηγάνι, πλούσια σε γεύση crab cake με χρυσή κρούστα διψάνε για d. m. που θα κολακέψει την αίσθηση της τηγανιάς τους και θα χαριεντιστεί με τη θαλασσινή φρουτώδη γεύση τους. Και με τα τηγανητά εν γένει πάντως είτε μιλάμε για πατάτες τηγανητές, ή για κρεμμύδια σε κουρκούτι, ή για φινετσάτες πεντατράγανες pommes soufflés γεμιστές με θαλασσινή σάρκα, το Dry Martini εξευγενίζει θεαματικά το τηγανισμα τους. Οι σαλάτες είναι πεδίο δόξης λαμπρό για το d. m. Και δεν εννοώ μόνο την εμβληματική Ceasar salad με το τραγανό iceberg, και το φουλ στο umami ντρέσινγκ αντζούγιας που ταιριάζουν απίθανα με το ποτό, αλλά και ένα σούπερ μυρωδάτο αραβικό ταμπουλέ, μια περιποιημένη νισουάζ με τόνο - αντζούγια και φυσικά μια χωριάτικη με το Dry Martini να σπαρταράει πάνω στο σπιρτόζο κρεμμύδι και την πιπεριά που θα μπορούσε να είναι και γαρνιτούρα του. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις η γαρνιτούρα του ποτού εκ των πραγμάτων θα πρέπει να είναι ελιά, αλλά για να πάρει και έξτρα umami χαρακτήρα είναι ευκαιρία να δοκιμάσουμε την παραλλαγή του dirty Dry Martini με άλμη ελιάς. Σ' αυτή την περίπτωση όμως χέρι – γάντι ταιριάζει και με ένα vitello η tuna tomato, καθώς η τονάτη σάλτσα μαζί με κάπαρη είναι ερωτευμένη με τη νόστιμη δύναμή του.
Και τώρα θα πιάσουμε δύο πολύ αντίθετες κατηγορίες ωμών. Μ' ένα καλοφτιαγμένο steak tartare η πλούσια γεύση του κεντημένη με αγγουράκι τουρσί, κάπαρη αυγό, κρεμμύδι θέλει όσο τίποτε άλλο ένα dirty Dry Martini. Στην περίπτωση του σούσι και του σασίμι τώρα αξίζει να βάλετε δίπλα τους την πολύ ιδιαίτερη γεύση μιας δόκιμης παραλλαγής sake martini με τζιν ή βότκα που θα λάμψουν μαζί τους. Παίρνοντας σε πιάτα κύρια η βεντάλια των γεύσεων ανοίγει πολύ και καλό θα ήταν να μπουν στο ποτήρι τα νεώτερα premium και πιο αρωματικά τζιν που θα αντιμετωπίσουν καλύτερα τόσο ποικίλες γεύσεις στολίζοντας μάλιστα κατά περίπτωση τα ποτά εκτός από ελιά η φλούδα λεμονιού, με κρεμμυδάκια τουρσί, κάπαρη, οποιοδήποτε συνδυασμό μεταξύ τους σας εμπνεύσει. Μη φοβηθείτε λοιπόν να πιείτε Dry Martini με ribeye, μπακαλιάρο αυγολέμονο ή αρνάκι με κονφί μελιτζάνες, είναι σίγουρο πως θα καλοπεράσετε. Αν πάντως καταφέρετε να πιείτε dirty okra martini με μπάμια τουρσί "λερωμένο" με το ζουμί της θα εκπλαγείτε, τόσο σκέτο όσο και με το φαγητό. Υπ' όψιν ότι οι γλυκές γεύσεις πολύ μπαχαράτες γεύσεις της κινέζικης κουζίνας προβάλουν πικράδες και δεν αρέσουν τόσο στο d. m. Αλλά μα ένα τιραμισού θα πιούμε ευχαρίστως ένα espresso martini και θ' ανέβουμε ψηλά.
