© Ελευθερία Βασιλειάδη
Δίνοντας τον τόνο στις εξόδους της παρέας, οι μεζέδες αντάμα με κρασί, μπύρα και αποστάγματα κρατούν τη μερίδα του λέοντος στη γευστική μας κουλτούρα. Το "Μις Ελέν", που άνοιξε το καλοκαίρι στην Ευελπίδων, είναι μια ακόμα προσθήκη στον χάρτη των αθηναϊκών μεζεδοπωλείων, όχι όμως των κλασικών αλλά αυτών που φέρνουν στο τραπέζι οικείες γεύσεις αποτυπωμένες διαφορετικά.
Η σάλα του είναι σχετικά ευρύχωρη με ζεστές γωνιές για τις χειμωνιάτικες βραδιές ή για μια πιθανή μεσημεριανή παύση, με πολύ διακριτικές διακοσμητικές πινελιές όπως η κατασκευή στον τοίχο στο βάθος με ξύλινα καφάσια σε ρόλο ραφιών ή τα αποξηραμένα λαχανικά που κρέμονται μπροστά από την ανοιχτή κουζίνα. Σε παραδοσιακά μαγαζιά-ακόμα και στα "πειραγμένα"- ταιριάζουν πολύ οι ρετρό λεπτομέρειες που εδώ προς το παρόν λείπουν· ωστόσο η "Μις Ελέν" με το πιασάρικο όνομα αναμένεται να ξεδιπλώσει σταδιακά το ταμπεραμέντο της σε όλα τα επίπεδα, όπως μας είπε ο ιδιοκτήτης Παναγιώτης Καινούργιος, που την ημέρα της επίσκεψής μας ετοίμαζε και τον δεύτερο όροφο.
Στο περιεκτικό μενού θα βρείτε οικείες προτάσεις σε εναλλακτικές βερσιόν, χωρίς αυτό πάντα να σημαίνει ότι τα πιάτα είναι "αγνώριστα". Η χωριάτικη για παράδειγμα σερβίρεται σε μακρόστενη μικρή πιατέλα με τα υλικά κομμένα καρέ και τη φέτα σε μπάλες ενώ στα ορεκτικά θα βρείτε τραγανά πιτάκια με χοιρινό κρέας ραντισμένα με μέλι που αν και νόστιμα, θα τα προτιμούσα σε μικρότερα τρίγωνα για να τρώγονται ευκολότερα ακόμα και με το χέρι. Οι τυροκροκέτες εδώ συστήνονηται ως τυρομπαλίτσες με τσάτνεϊ πιπεριάς Φλωρίνης, τραγανές εξωτερικά και αφράτες στο δάγκωμα ταιριάζοντας γάντι με ένα ποτηράκι τσίπουρο. Υπάρχουν ωστόσο παραδοσιακά πιάτα που δεν επιδέχονται πολλές γευστικές παραλλαγές όπως το σπεντζοφάι που σερβίρεται σε surf n' turf εκδοχή με λουκάνικα, πιπεριές, γαρίδες, ανηθο και βαλσαμικό, που δεν θυμίζει το κλασικό πιάτο. Επειδή στο κομμάτι "παράδοση" είμαι κάπως αυστηρή, θα μπορούσα να αναφωνήσω "κάτω τα χέρια από το σπεντζοφάι" αλλά συγκρατήθηκα, προτείνοντας ένα άλλο όνομα στη συνταγή. Τα κρατσανιστά φιλετάκια κοτοπουλου πανέ με βρώμη και πάνκο με curry mayo είναι ένα κι ένα για παιδιά ενώ από ζυμαρικά, τα στριφτάρια με κρέμα σόγιας, καπνιστή πέστροφα και μπέικον δεν ταιριάζουν στο concept του μεζεπωλείου αλλά ο σεφ τολμά και τα προσθέτει με αυτοπεποίηθηση στο μενού ποντάροντας στη νοστιμιά τους. Η δεύτερη πρόταση ζυμαρικών είναι τα νιόκι με απάκι, πιπεριές και ντοματίνια, που επίσης δεν ταιριάζει στο concept αλλά είναι γευστική και χορταστική. Το πληθωρικό σιγομαγειρεμένο κότσι είναι τρυφερό και επίσης ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά θα επαναλάβω ότι οι γλυκόξινες προσθήκες δεν μεταφράζονται σε πινελιές μοντερνισμού στα ελληνικά πιάτα αλλά αλλάζουν εντελώς τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα.
