©Λεωνίδας Τουμπάνος
Μπαρ και εστιατόρια. Εστιατόρια και μπαρ. Η αθηναϊκή σκηνή δεν παύει στιγμή να εμπλουτίζεται και εμείς δε σταματάμε στιγμή να βγαίνουμε και να δοκιμάζουμε. Γενικότερα, παρατηρούμε πως "γίνονται πραγματάκια" στην πόλη κατά το ξεκίνημα της νέας σεζόν. Αφίξεις, concepts, μενού, πιάτα και τραπέζια, μπάρες και ποτά που βλέπουμε να ξεχωρίζουν αυτό το διάστημα. Ακολουθούν παρακάτω.
Ένα γαστροκουτούκι που λέγεται "Tsiftis"...
Το αθηναϊκό εστιατόριο του Σήφη Μανουσέλη (ο οποίος εδώ συνεργάζεται με τους Μπάμπη Καζάνα και Βάιο Κορομηλά) άπλωσε από τον περασμένο Ιούλιο τραπέζια στο σκιερό, πεζοδρομημένο κομμάτι της οδού Σεβαστείας, στα Ιλίσια, διαθέτοντας το χαλαρό ύφος μιας γαστροταβέρνας και, κυρίως, γεύσεις που έχουν κάτι να πουν.
Το concept της μοντέρνας ελληνικής κουζίνας με δημιουργικά twists υπηρετείται πιστά, πατώντας αρκετά στο τερέν της εποχικότητας και θέτοντας στο επίκεντρο την εντοπιότητα. Το μενού είναι μικρό και ευέλικτο, με τάση να αλλάζει τακτικά.
Τα πιάτα του "Tsiftis" παίζουν πάντοτε στη σέντρα και συντίθενται από καλές πρώτες ύλες, προσερχόμενες από μικρούς παραγωγούς και προμηθευτές. Απώτερος σκοπός –πέρα από τα προφανή– είναι καθετί να προσφέρεται στη νοστιμότερη και πιο αντιπροσωπευτική εκδοχή του.
... και ένα καφενείο που ονομάζεται "Τιτάνας"
Ο "Τιτάνας" είναι ένας fun όσο και cool χώρος, συστήνεται εδώ και λίγα 24ωρα ως κλασικό καφενείο και σε υποδέχεται σε ένα κατά τα άλλα ήσυχο δρομάκι του ολοένα και πιο ανερχόμενου Νέου Κόσμου. Μία μπύρα, αναψυκτικά, λίγα ποτά ροής, Negroni και Moet & Chandon Rose Imperial συνυπάρχουν με μεζέ και σνακ ψιλικατζίδικου στο ιδιόμορφο πλην λειτουργικό μενού του.
Τα ιντριγκαδόρικα νέα του "Delta"
Στο συζητημένο όσο ελάχιστα μέρη εστιατόριο του "ΚΠΙΣΝ", οι σεφ Θάνος Φέσκος και Γιώργος Παπαζαχαρίας συνεχίζουν στο δικό τους δρόμο όσον αφορά τα πεδία της βιωσιμότητας και της δημιουργίας. Παράλληλα, φροντίζουν να προσαρμοστούν στις συνθήκες της εποχής.
Το "Delta", μπαίνοντας στη νέα σεζόν, επεκτείνει τη λειτουργία του και στις επτά ημέρες της εβδομάδας. Έπειτα, πέρα από το καινούριο μενού γευσιγνωσίας 12 σταδίων (διαθέσιμο από Τρίτη έως Σάββατο, στην τιμή των €135), υπάρχει και η δυνατότητα επιλογής à la carte, με δώδεκα προτάσεις οι οποίες θα τρέχουν σε επταήμερη βάση.
Πιάτα σαν το τραγανό μιλφέιγ από ούλβα, την ανεμώνη με αφράτο λουκουμά εσπεριδοειδών και παλαιωμένα αυγά ψαριών, την παστή γλώσσα και τη χοιρινή ράχη με την εθιστική σάλτσα από το έδαφος του δάσους, έχουν αρχίσει να γίνονται θέμα γαστρονομικής συζήτησης, για όλους τους σωστούς λόγους.
Μεταμοντέρνα τέχνη, cocktails και χοτ ντογκ στο "Abstract Athens"
Το νέο street bar/ νεομπιστρό που δημιούργησαν στα μέσα του καλοκαιριού οι Χρήστος Αξαρλής και Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος, επί της οδού Αρκτίνου και στα πέριξ της πλατείας Προσκόπων, είναι σαφέστατα επηρεασμένο από το κίνημα της μεταμοντέρνας τέχνης, με vibes που φέρνουν κάτι από Βερολίνο και Παρίσι. 10 signature επιλογές με twisted classic χαρακτήρα (must drink τα Splatter Margarita και Marble Daiquiri) και εμπνευσμένα χοτ ντογκ δίνουν γευστικό ενδιαφέρον.
Κρασί και συναίσθημα σε "Angelo et Manolo" και "Agape"
Σε άλλα οινικά νέα και στο ημισφαίριο της μπάρας που ασχολείται με το κρασί, δύο πολύ συγκεκριμένες αφίξεις είναι εκείνες που τραβούν το ενδιαφέρον. Το "Agape" ήρθε από τα τέλη Ιουλίου να δώσει μία κάποια πνοή στον πεζόδρομο της Ηρακλειδών και το Θησείο, όντας ένα πολύ προσεγμένο wine bar με όμορφο χώρο. Πάνω από 100 ετικέτες του ελληνικού και διεθνή αμπελώνα καθώς και μία ενδιαφέρουσα comfort κουζίνα ενισχύουν το γευστικό του προφίλ.
Σχεδόν έναν μήνα πριν έκανε την εμφάνισή του το "Angelo et Manolo", στον αριθμό 38 της Μητροπόλεως. Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό wine bar με τη σφραγίδα της Φωτεινής Παντζιά (που γνωρίζουμε από το "By The Glass"), του 9χρονου γιου της Άγγελου (το ένα από τα δύο ονόματα της μαρκίζας) και του κορυφαίου Έλληνα αθλητή στο άλμα επί κοντώ και Ολυμπιονίκη, Εμμανουήλ Καραλή (έτερος στην ονομασία του μαγαζιού).
Το κρασί πρωταγωνιστεί με ετικέτες που εκτείνονται από την ντόπια παραγωγή μέχρι φημισμένους αμπελώνες του εξωτερικού, συν κάποια spritzes και προσεκτικά διαλεγμένα τυριά και αλλαντικά.
Η γιορτή του gin συνεχίζεται στο "Λοκάλι"
Επτά εβδομάδες, εννιά διαφορετικά premium gins, μερικά αξιόλογα tonics, γαρνιτούρες φίνες έως καταπληκτικές, μπόλικες μπουρμπουλήθρες και όλα τα σχετικά assets μεριμνούν ώστε όλοι -παγιωμένοι ή εκκολαπτόμενοι gin lovers- να απολαύσουν αφοσιωμένοι το αρκευθούχο ποτό στις καλύτερες εκδοχές του, από Κυριακή έως Πέμπτη. Κι όλα αυτά με μόλις €7. Πού; Στο "Λοκάλι" και μία από τις πιο feelgood ταράτσες της Αθήνας, έως και τις 15 Σεπτεμβρίου, μέσω των περίφημων Local Juniper Meetings.
Για πίτσα σε "Lucinda", "Odori", "Napolitivo"...
Η (καλή) πίτσα δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί αγαπημένη συνήθεια των Αθηναίων αλλά και των επισκεπτών της πρωτεύουσας. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στο εν λόγω κομμάτι, με ολοένα και περισσότερα σημεία που τιμούν το πιθανότατα απόλυτο comfort food.
Το "Lucinda" φέρει την υπογραφή τριών σημαντικών εκπροσώπων της αθηναϊκής εστιατορικής σκηνής (Αντώνης Δρακουλαράκος - "Sushimou", Κυριάκος Λιοδάκης - "Granello" και Δημοσθένης Κουβαράκης - "Juicy Grill") που ένωσαν τις δυνάμεις τους ώστε να παρουσιάσουν στο κοινό του Χολαργού -και σίγουρα όχι μόνο σε αυτό- μία φρέσκια και διαφορετική εκδοχή πίτσας, σε ένα είδος 'ναπολιτάνικης παραλλαγής'.
Στο "Odori" τα ηνία της κουζίνας κρατά από τις αρχές καλοκαιριού ο Νίκος Σωτηρόπουλος ("Vezene", "Nolita" κ.α.), παρουσιάζοντας δημιουργίες εμπνευσμένες από την πλούσια γαστρονομική κληρονομιά της Νάπολης, με έμφαση στην πίτσα και τις ποιοτικές πρώτες ύλες που προέρχονται από την Ιταλία.
Μία από τις πιο under the radar επιλογές είναι το "Napolitivo", που εδώ και 6 χρόνια έχει στήσει μία μικρή Νάπολη στη μαρίνα Φλοίσβου, με "vera” γεύση πίτσας από τη δημοφιλή πόλη του ιταλικού Νότου.
...για σάντουιτς στο "Borghese" και για σουβλάκι στο "Hoocut"
Εκτός από την πίτσα πάντως, ανέκαθεν είχαμε αδυναμία και για το φαγητό στο χέρι. Σάντουιτς και τυλιχτό σε χέρι πάντοτε θα έχουν ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις, για ευνόητους και διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Στο Παγκράτι και την ολοζώντανη Αρχελάου, εμφανίστηκε το καλοκαίρι το "Borghese", που δίνει μεγάλη έμφαση πέρα από τα ποιοτικά υλικά εντός δύο φετών ψωμιού και στην ορθή χρήση αυτών, όσον αφορά τις ποσότητες και τις αναλογίες. Ακριβώς το ίδιο κάνει και το "Hoocut" με το σουβλάκι. Εκτός από το γνώριμο σποτ, στην πλ. Αγίας Ειρήνης, το συναντάς πια και στη Νέα Σμύρνη.
Στην Ασκληπιού, για το "Knave"
Ο Λέλος Γεωργόπουλος και οι Βαγγέλης Θανάσης και Δημήτρης Μπούκουρης (που έχουν συνεργαστεί μαζί με τον πρώτο στα "Theory", "The Clumsies" και "Frater & Soror"), έστρεψαν τα φώτα στην Ασκληπιού, παρουσιάζοντας στις αρχές Ιουλίου αυτό το ιδιαίτερο μπαρ.
Μια πρώτη, βιαστική ματιά στον κατάλογο μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις ως προς τη νέα ταυτότητα των κλασικών κοκτέιλ. Twisted classics ποτά στα προστίθεται ένα ακόμη extra spirit αλλά δίχως να παρεκκλίνουν στο ελάχιστο από το δόγμα του perfect serve, μουσικές που κινούνται από RnB και soul μέχρι old school house και cool crowd συνθέτουν το παζλ εδώ.
Η επιστροφή της cevicheria του "Diego"
Tο ειδικά διαμορφωμένο κυριακάτικο μενού επαναφέρει παλιά πιάτα αλλά συστήνει και νέες γεύσεις στη γευστική φιέστα που στήνει κάθε Κυριακή το πάντοτε κεφάτο "Diego", στο Θησείο. Το εθνικό πιάτο του Περού σερβίρεται σε μία από τις πιο νόστιμα κατανοητές και feelgood εκδοχές του υπό τη γευστική επιμέλεια της Ελένης Σαράντη και της Ηλέκτρας Ρήγκου, μαζί με highlights όπως το Crayfish Bucket.
"Ρεσιτάλ" γλυκού στο Μετς
Μία νέα άφιξη στην Αναπαύσεως φέρνει στο προσκήνιο τα ελληνικά γλυκά με όρους υψηλής ζαχαροπλαστικής, νοσταλγικό τόνο και fun ύφος. Και όχι, το "Ρεσιτάλ" δεν είναι ένα ακόμη cafe-ζαχαροπλαστείο στο κέντρο αλλά ένα εστιατόριο γλυκών που επιθυμεί να εξελιχθεί σε σημείο συνάντησης, όπως κάποτε γινόταν με αντιστοίχου ύφους μαγαζιά. Προς το παρόν, τα καταφέρνει περίφημα και ίσως γι' αυτό να "ευθύνεται" και το έξοχο γαλακτομπούρεκο του pastry chef Δημήτρη Γεωργόπουλου, που μαζί με τον Λεωνίδα Δεληγιάννη ("Κάιν", "Kobra", "Τιτάνας") υπογράφουν το concept.
Κάτι τρέχει με το "The Architects of Time"
Πέντε διαφορετικά, μικρά μαγαζιά ενώθηκαν σε ένα all day καταφύγιο που εύκολα μπορεί να υποστηρίξει τους χαρακτηρισμούς "bar" και "restaurant", ενώ σε περίπτωση που ακόμη απορείς για την προέλευση του ονόματός του, μάθε πως ανήκε σε ένα παλιό κατάστημα ρολογιών που φιλοξενούνταν εκεί. Θα μπορούσε βέβαια να αποτελεί και όνομα δίσκου του συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου, στην οικογένεια του οποίου ανήκει το κτίριο του 1936 όπου γεννήθηκε το "The Architects of Time".
Η ταλαντούχα σεφ Βιβή Λαμπροπούλου είναι εκείνη που κρατά τα ηνία της κουζίνας, ακολουθώντας μεσογειακή φιλοσοφία με ιταλικές κυρίως πινελιές και μεγάλη έμφαση σε ελληνικές πρώτες ύλες. Pinsa και pasta είναι προτάσεις που κυριαρχούν. Όσον αφορά την υπογραφή πίσω από τα signature cocktails αλλά και την αρκετά καλά ενημερωμένη κάβα, αυτή ανήκει στον Μάριο Ηλιόπουλο, που πιθανότατα γνωρίζεις από το "Six D.O.G.S.".
Vegan διαφορετικότητα στο "Crudo"
Πιστό στη φιλοσοφία του να κάνει τη vegan διατροφή πιο προσιτή από ποτέ, σε κάθε κοινό, το "Crudo" έφερε το νέο του snack bar στην καρδιά της Αθήνας και την οδό Μητροπόλεως. Από τις αρχές του περασμένου Αυγούστου, κάθε foodie έχει την ευκαιρία να γνωρίσει την εν λόγω΄διατροφική κουλτούρα μέσα από μία εκ των υγιεινών εκφάνσεών της, μεταφρασμένη σε πολύ ενδιαφέροντα σνακ και πιάτα. Θα πειστείς για του λόγου το ασφαλές, δοκιμάζοντας τον μουσακά ή κάποιο από τα burgers.
Ώρα για "Απεριτίφ"
Ήταν αρχές Ιουλίου όταν σέρβιρε τα πρώτα του aperitivi η spritzeria "Απεριτίφ" στο Παγκράτι, σε ένα σημείο αρκετά πιο ασυνήθιστο από τις γνωστές πιάτσες της δημοφιλούς γειτονιάς, στις εσχατιές της Υμητού. Υπό τη σκιά ενός μεγάλου πλατάνου -εκεί ακριβώς διασκορπίζονται τα τραπέζια του- τιμά το όνομά του και υπηρετεί πιστά την ιταλική συνήθεια του απεριτίβο, επενδύοντας σε προσεγμένα spritzes αλλά και πιο στιβαρά ποτά, με τη συνοδεία νόστιμων cicchetti.
Το ενδιαφέρον μιξάρισμα του "Saitama"
Ο κεντρικός ήρωας του anime "One Punch Man" δίνει το όνομά του στο σποτ του Κεραμεικού, που φέρει την υπογραφή των Άνταμ Κοντοβά και Σταμάτη Σταματιάδη. Παντρεύει ασιατικές με ανατολίτικες γεύσεις και τις πλαισιώνει με tap cocktails.
Μεξικάνικης φιέστας συνέχεια σε "Comal", "Dirty Sanchez" και "Ancho"
Το κύμα της mexi-φιλίας που άρχισε από τον περασμένο χειμώνα (όταν εμφανίστηκαν δυνατά spots όπως το "Loco", το "Tekila", το "Mexha", το "Mexico Mi Amor" κ.α.) φαίνεται να μην έχει ξεφουσκώσει. Αντιθέτως, η γευστική μανία για την κουζίνα της χώρας της κεντρικής Αμερικής μοιάζει να μεγαλώνει, με νέα εστιατόρια να κάνουν την εμφάνισή τους, υπηρετώντας με άποψη την -εξευγενισμένη στα ευρωπαϊκά πρότυπα- κουζίνα του Μεξικού.
Tο "Comal" του Γιάννη Λουκάκου άνοιξε τον Ιούλιο δίπλα στο "Ψωμί και Αλάτι". Σερβίρει πιάτα εμπνευσμένα από τη χώρα των αντιθέσεων στην παρεΐστικη λογική του μοιράσματος με πιο ελεύθερη ματιά εστιάζοντας στη φρεσκάδα, τη φινέτσα και την καθαρή νοστιμιά.
Το "Dirty Sanchez" στο Ψυχικό έχει σαφώς πιο αλέγρα διάθεση, με γνωστά ονόματα του αθηναϊκού γίγνεσθαι της εστίασης να το υπογράφουν (Δημήτρης Μπαλλιάν από τα "Monzù" και "Barolo", Πέτρος Απαλάκης, Βασίλης Ζώης, Νίκος Κοσκινάς, Ηλίας Μπόγδανος, Γιάννης Μωράκης και Δημήτρης Παππάς). Την επιμέλεια της κουζίνας έχει ο Σπύρος Μαυροειδής ("Nikkei"), παρουσιάζοντας μία πιο upper εκδοχή των πιο δημοφιλών μεξικάνικων πιάτων, επενδύοντας πάντοτε στις καλύτερες δυνατές πρώτες ύλες ενώ στην μπάρα ο Αλέξανδρος Στεπτσένκο είναι εκείνος που φροντίζει για τη λίστα των ποτών.
Το γνωστό concept του "Ancho", μετά από Χαλάνδρι, Κηφισιά και Γλυφάδα, συναντάται πλέον και στην καρδιά της Αθήνας και την οδό Αιόλου. Στον αριθμό 25 αυτής και σε ένα διώροφο κτίριο, το street food έχει την τιμητική του, με τα μεξικάνικα street vibes να συναντούν το καλιφορνέζικο coolness των burrito bars σε ένα fast casual στυλ.
Η φρέσκια κουζίνα του "Kuzina"
Εδώ και λίγο καιρό, ο Άρης Τσανακλίδης έχει φρεσκάρει το δημοφιλές σποτ με premium ελαιόλαδα και ένα πολύ ενδιαφέρον degustation μενού, που πατά γερά στις βάσεις της μαγειρικής φιλοσοφίας του σεφ, στο τερέν της μοντέρνας ελληνικής κουζίνας με την προσθήκη μπόλικων fusion στοιχείων - κάτι που ο ίδιος συνήθιζε να κάνει πολύ πριν αυτό γίνει cool.
Παράλληλα, ο χώρος του έχει εμπλουτιστεί με φρέσκιες πινελιές και νέα χρωματική παλέτα, η ανοιχτή κουζίνα απλώθηκε ακόμη περισσότερο και η μεγάλη μπάρα εκσυγχρονίστηκε. Εκείνο που δεν πρόκειται -και δε χρειάζεται- να διαφοροποιηθεί είναι η μοναδική αίσθηση της δημοφιλούς ταράτσας, που καταφέρνει και εμπλουτίζει τη γαστρονομική εμπειρία εδώ με ένα από τα πιο προνομιακά backgrounds της Αθήνας, συν τη μοναδική θέα στην Ακρόπολη και τον ναό του Ηφαίστου.
Περισσότερα, προφανώς, προσεχώς.
