Nus
Η Σαντορίνη είναι η απόλυτη κυρίαρχος των Κυκλάδων -και όχι μόνο αυτών- στο εστιατορικό γίγνεσθαι. Η Μύκονος έχει πολλά να πει, με το δικό της πάντοτε ύφος και μομέντουμ. Η Τήνος θεωρείται πια μία εξόχως υπολογίσιμη εκπρόσωπος της γεύσης και η Ίος το dark horse που έρχεται με φόρα. Οι προαναφερθείσες όμως δεν είναι οι μόνες αξιοπρόσεκτες επιλογές στην κυκλαδίτικη πολυνησία και την γαστρονομική άποψη αυτών. Τι παίζει λοιπόν σε Σίφνο, Νάξο, Ηρακλειά και Κουφονήσι;
Σίφνος, η νέα Τήνος;
Μάλλον δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Σίφνος μου θυμίζει πολύ την Τήνο, πριν μερικά χρόνια. Το 'όνομα' υπήρχε -βλέπε Τσελεμεντές, ρεβιθάδα κλπ- αλλά πλέον δείχνει να αποκτά και χάρη, εισερχόμενη στο τερέν της σύγχρονης αναθεώρησης της εστιατορικής σκηνής της. Με κάποια πολύ συγκεκριμένα μέρη να παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη γευστική της αναδιάρθρωση και, προσεχώς κατά την ταπεινή μου άποψη, εκτόξευση.
Στη μικρή, βοτσαλένια παραλία Σεράλια, στη σκιά του Κάστρου, το σκηνικό μοιάζει βγαλμένο από old-school ταινία του James Bond. Πραγματικά, δε θα μου έκανε καμία απολύτως εντύπωση αν κάποια στιγμή εμφανιζόταν μέσα από τη θάλασσα ο Σον Κόνερι και αφού αποχωριζόταν τη στολή του δύτη αποκάλυπτε κάποιο παραδόξως καλοσιδερωμένο καλοκαιρινό outfit, έπιανε θέση δίπλα από ένα εξωτικό bond girl στα τραπέζια του Γιώργου Σαμοΐλη στο "Cantina" και, αφού απολάμβανε το φαγητό, έπαιζε κυνηγητό στα σοκάκια του Κάστρου με τους απεσταλμένους goons κάποιου random mega-villain που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο.
Αλλά αφήνω την περιήγηση σε κάποιο παράλληλο κινηματογραφικό σύμπαν και επιστρέφω σε αυτό που πραγματικά κάνει τη διαφορά στο "Cantina", που δεν είναι άλλο από το ίδιο το φαγητό: Οι επικές σε γεύση, υφή και ψήσιμο φέτες καπνιστής μοσχαρίσιας στηθοπλευράς, το άκρως κρεάτινο κολάρο ροφού με το άψογο τσιγαρέλι με σέσκουλα και μαυρομάτικα, το γλυκό, φινετσάτο και 'ολοζώντανο' μαγιάτικο και τα υπόλοιπα πιάτα του surf n' turf ρουστίκ γκουρμέ μενού του σεφ Σαμοΐλη πιστοποιούν γιατί το εν λόγω εστιατόριο έχει εξελιχθεί σε γαστρονομικό hot topic -όλων- των ελληνικών θαλασσών την τελευταία διετία.
Πριν το "Cantina" όμως, υπήρξε το "Ω3" ή "Omega 3" αν προτιμάς, όπως αναγράφεται στο μενού του δημοφιλούς fish bar στον Πλατύ Γιαλό, ώστε να μπορούν να το διαβάσουν και οι μπόλικοι διάσημοι επισκέπτες του από το εξωτερικό. Μία από αυτές είναι και η Κατρίν Ντενέβ (έχουν προηγηθεί ο Τομ Χανκς, η Σκάρλετ Γιόχανσον, ο Τζεφ Μπέζος και αρκετοί ακόμη), με την οποία έτυχε να συμπέσουμε σε διπλανά τραπέζια πριν μερικές εβδομάδες. Θέλω να πιστεύω πως απόλαυσε εξίσου με εμένα το ιωδιούχα πικάντικο σεβίτσε γαρίδας, το umami σασίμι ημίπαστου μαγιάτικου με την υπέροχη λεμονάτη επίγευση ή το καλοφτιαγμένο σαβόρο με κυνηγό, αγουρίδα και δεντρολίβανο και των υπόλοιπων πιάτων που επιμελείται ο Παύλος Τσιγκούλης και η ομάδα του.
Παραμένοντας στον Πλατύ Γιαλό, δε θα μπορούσα παρά να κάνω μία αναφορά στο αρκετά αξιόλογο "Nus", εκεί όπου ο Αλέξανδρος Ναρλής αναβαθμίζει διαρκώς την οικογενειακή ταβέρνα, μεταμορφώνοντάς τη σε ένα εστιατόριο του σήμερα, που τιμά τις καταβολές του και κοιτάζει στο μέλλον, έχοντας στο οπλοστάσιο της κουζίνας του μπόλικη διαλεχτή πρώτη ύλη από την -επίσης οικογενειακή- φάρμα και προσεκτικά διαλεγμένα κρέατα και ψάρια από ντόπιους παραγωγούς και ψαράδες. Must taste εδώ, το αλμυρό τσιζκέικ μανούρας με κουλουράκι γλυκάνισου και παστό κυδώνι και τα άψογα σιγομαγειρεμένα ribs με φρίκε.
Έχοντας μόλις ένα γράμμα διαφορά από το προαναφερθέν μέρος, το "NOS" αποτελεί την ξενοδοχειακή άφιξη της χρονιάς στο νησί και μία από τις πιο έντονες σε ολόκληρες τις Κυκλάδες. Στο πολυτελές όσο και ιδιαίτερο με την boho σημασία του όρου ξενοδοχείο στον Φάρο, το ομώνυμο εστιατόριο σε αυτό έχει πολύ δυνατή υπογραφή στην κουζίνα του. Ο Αθηναγόρας Κωστάκος είναι εκείνος που δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές και ο Γεράσιμος Μητράκης αυτός που φροντίζει να καταφθάνουν στο τραπέζι αξιομνημόνευτα πιάτα όπως το τρυφερό αρνίσιο χέρι με το εξόχως ταιριαστό λαδολέμονο ή το γιουβέτσι αστακού με την τέλεια μπισκ.
Το πανέμορφο setup και η μαγική θέα στα πέριξ της Πουλάτης δεν είναι τα μόνα βαριά χαρτιά στο "Bostani" του ξενοδοχείου "Verina Astra". Κι αυτό γιατί στον ελκυστικότατο κήπο/μπαλκόνι του εστιατορίου, ο Νίκος Θωμάς -που επιμελείται το μενού- έχει εντρυφήσει τη μπιστρονομική φιλοσοφία του και η Μάρθα Ζήκα εκτελεί κατά γράμμα τις συνταγές, με αποτέλεσμα πεντανόστιμα πιάτα σαν τον -εμβληματικό πια- κόκορα με κρέμα αρσενικού και ξινό τραχανότο με ντομάτα, το εξαιρετικό κατσίκι στη γάστρα ή το ψητό ψάρι με πουρέ κολοκυθιού, βασιλικό και καπνιστό αυγολέμονο.
Κλείνοντας, στο Βαθύ και σε ένα από τα πιο προνομιακά σημεία της παραλίας του οικισμού, ο "Μανώλης" σερβίρει εδώ και δεκαετίες παραδοσιακές γεύσεις με άριστης ποιότητας πρώτες ύλες. Ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων ο έξοχος μουσακάς και το καλοφτιαγμένο ιμάμ αλλά εκείνο που προκαλεί πραγματική έκπληξη είναι η έξοχη λίστα κρασιών του.
Νάξος, σταθερά καλή
Προχωρώντας σε μία εκ των μεγαλύτερων Κυκλάδων, θα ξεκινήσω με ένα βιωματικό hot take: Πρόκειται για ένα νησί όπου θα φας παντού καλά. Σε πολλές περιπτώσεις δε, πολύ καλά. Λογικό, θα πει ο οποιοσδήποτε, αναλογιζόμενος πως αποτελεί ένα μέρος με επαρκή και άκρως ενδιαφέρουσα παραγωγή σε πληθώρα εξαιρετικών πρώτων υλών αλλά και με σημαντική γαστρονομική παράδοση.
Παράλληλα, το φαγητό εδώ δε θα μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων να χαρακτηριστεί "δήθεν". Αντιθέτως, έχει κάτι να πει και το κάνει με το δικό του τρόπο, είτε μιλάμε για προτάσεις που πατούν στην παράδοση, είτε για πιάτα που ακουμπούν πιο σύγχρονες τεχνικές και οπτική.
Για πάνω από δύο δεκαετίες, η "Αξιώτισσα" είναι ένα από τα εστιατόρια-σημεία αναφοράς του νησιού, φροντίζοντας να παντρέψει την τοπική γαστρονομία με μπόλικα στοιχεία της μεσογειακής γευστικής αντίληψης αλλά και με ενδιαφέροντα twists από τη Μέση Ανατολή, με πιάτα όπως η τηγανιά τόνου με ζατάρ, το πικάντικο αρνίσιο κεμπάπ και το σιγοψημένο κατσικάκι στη λαδόκολλα με σκόρδο, κρεμμύδι, κεφαλοτύρι και δεντρολίβανο να κάνουν τη διαφορά.
Οι λάτρεις του κρέατος προφανώς γνωρίζουν και εμπιστεύονται με κλειστά μάτια -απολύτως δικαιολογημένα- την ταβέρνα του "Βασιλακαριού", στον Κινίδαρο. Εκεί, τα κατσικίσια παϊδάκια είναι ρουστίκ, ολόσωστα ψημένα, μερακλίδικα και νόστιμα, οι περισσότερες επιλογές σε μοσχάρι σωστά σιτεμένες και γενικά, οτιδήποτε μπει στη σχάρα ή τη σούβλα έχει κάτι να πει. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον "Αμοργινό", στην Απείρανθο: Το δικό τους ζαμπόνι (μπούτι χοιρινό, ψημένο στο αλάτι) αποτελεί μία τέλεια αφετηρία ενώ το μαεστρικά μαγειρεμένο χοιρινό στην κατσαρόλα με αλάτι, σκόρδο και πιπέρι, με συνοδεία από top ντόπιες τηγανητές πατάτες, το τέλειο φινάλε ενός καρνιβορικού γεύματος.
Στο "Barozzi", η υπογραφή του Γκίκα Ξενάκη (ο σημαντικός σεφ επιμελείται το μενού) αρκεί από μόνη της για να τραβήξει το ενδιαφέρον στο καλαίσθητο εστιατόριο της Χώρας. Ο Κωνσταντίνος Βότανος είναι εκείνος που τρέχει την κουζίνα, με προτάσεις σύγχρονης ελληνικής κουζίνας που βασίζονται σε ντόπια υλικά. Αν αρκούσε ένα μόνο πιάτο για να περιγράψει τη φιλοσοφία, αυτός ίσως να ήταν τα κυκλαδίτικα ραβιόλια με κουνέλι Νάξου, κεράσια, μανιτάρια και σάλτσα από αρσενικό.
Λίγα μέτρα πιο μακριά και στο Ναξιώτικο "Dal Professore", ο Νίκος Δημητροκάλης ακολουθεί το γνωστό και αγαπημένο concept του δημοφιλούς και στα αθηναϊκά δρώμενα ιταλικού εστιατορίου αλλά φροντίζει να βάλει περισσότερο ψάρι στο μενού. Από τις πιο ενδιαφέρουσες προσθήκες είναι τα χειροποίητα ραβιόλι με μελάνι σουπιάς, γεμιστά με σφυρίδα και αυγοτάραχο, συν την πολύ νόστιμη μπισκ - φρόντισε μόνο να τα πετύχεις καθώς συνήθως παίζουν σαν πιάτο ημέρας.
Άξιο προσοχής είναι και το boho chic beach bar restaurant "Torguga", στην παραλία της Πλάκας. Σε αυτό, ο νεαρός σεφ Γιάννης Οικονόμου παρουσιάζει comfort προτάσεις με το ψάρι σε πρώτο πλάνο - από τα highlights το λαβράκι σασίμι με χυμό εσπεριδοειδών και πάστα καυτερής πιπεριάς, φρέσκο κρεμμύδι, κόλιανδρο και λάδι βασιλικο. Στα plus η λίστα των cocktails που υπογράφει ο Νίκος Μπάκουλης και η πολύ δυνατή οινική κάρτα.
Τέλος, το "Musique Café and More" εκτός από το Παγκράτι και την πλατεία Προσκόπων σερβίρει και στη Χώρα της Νάξου. Σε ένα κυκλαδίτικο background αξιοποιεί τις θαυμάσιες πρώτες ύλες του νησιού, με μία κάπως πιο άμεση farm-to-table προσέγγιση.
Τι γίνεται σε Κουφονήσι και Ηρακλειά
Το Κουφονήσι έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να εξελιχθεί στον δημοφιλέστερο προορισμό των Μικρών Κυκλάδων για λόγους προφανείς, τους οποίους αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στο λιμάνι. Εσχάτως, παρατηρείται και έντονη δραστηριότητα στο κομμάτι της εστίασης.
Ένα από τα σημεία αναφοράς εδώ είναι το "Λaska". Ένα υβρίδιο εστιατορίου και ταβέρνας με φωτεινό χώρο, μία feelgood βεράντα, χαλαρή ατμόσφαιρα και πιάτα που κάνουν το δικό τους statement, σε ένα γενικότερο concept μοντέρνας ελληνικής κουζίνας. Ο Σήφης Μανουσέλης βασίζεται στις ντόπιες πρώτες ύλες από τα γύρω νησιά και ακολουθεί τη λογική του comfort, χωρίς όμως να στερείται δημιουργικότητας, με επιλογές όπως το ριζότο με καλαμάρι, βότανα, όξινο βούτυρο και πούδρα από φύκια, το ταρτάρ κολοκυθιού, το γλυκόξινο κυκλαδίτικο bowl με φαγκρί και το σαβόρο να συγκαταλέγονται δικαιολογημένα στα must taste.
Για το τέλος άφησα ησυχαστήριο της Ηρακλειάς και ένα από τα πιο συγκινητικά projects της αιγαιοπελαγίτικης φαγητογραφίας, που από μόνο του ίσως και να αποτελεί λόγο για να επισκεφθεί κανείς το μικρό νησί στα νότια της Νάξου.
Ο Γιάννης Γαβαλάς, στην "Αρακλειά", έχει μετατρέψει το παλιό οικογενειακό σπίτι σε ένα θαυμάσιο εστιατόριο με μία πανέμορφη αυλή και μία προνομιακή βεράντα. Το ντόπιο σιγοψημένο κατσίκι με βότανα της Ηρακλειάς, η τηγανητή τυροκουλούρα με κυκλαδίτικα τυριά, η τοπική φάβα και το καλαμάρι με σπανακόρυζο και βινεγκρέτ λευκού ταραμά είναι από τις επιλογές που ξεχωρίζουν, σε ένα μενού που μοιάζει να χωρά μέσα του όλη τη γευστική σοφία της ελληνικής πολυνησίας, γεμάτο συναίσθημα, μνήμη και γεύση.
