POPL
Πώς θα σου φαινόταν να υπήρχε ένα burger στο à la carte μενού ενός βραβευμένου εστιατορίου; Ή ακόμη περισσότερο, στο degustation του; Θα έπαιρνες ποτέ ένα τέτοιο -αν ήταν ασφαλώς διαθέσιμο- στη Σπονδή, στο Botrini's, στο Varoulko; Γενικά, σε οποιοδήποτε "καλό" εστιατόριο της πόλης, αν είχες αυτή την επιλογή; Θα μιλήσω για τον εαυτό μου: Η απάντηση είναι "ναι". Ξεκάθαρα ναι. Και ξέρεις γιατί; Γιατί σε εστιατόρια αυτού του βεληνεκούς ή ακόμη και στα wannabe της κατηγορίας, οι πιθανότητες να σερβίρεται ένα αντιστοίχου επιπέδου μπιφτεκόψωμο είναι κάτι παραπάνω από αυξημένες.
Οι νόρμες είναι για να σπάνε άλλωστε και αυτό δε θα μπορούσε να μη βρει εφαρμογή στο κομμάτι του fine dining. Παράλληλα, θα ήταν ένα σαφές statement πως αυτό που ξεκίνησε κατά την περίοδο του lockdown σαν σανίδα επιβίωσης για τα εστιατόρια -την περίοδο που ακόμη και το Noma άνοιξε burgerάδικο- μπορεί να εξελιχθεί σε μία πιο "εύκολη" τάση για την ίδια την υψηλή γαστρονομία, δημιουργώντας νέους δρόμους προς πάσα κατεύθυνση.
Και όχι, η μετάβαση από φύκια μαριναρισμένα σε ξίδι ψαριού με μπισκότο από συκώτι πάπιας και σορμπέ από πευκοβελόνες σε ένα αληθινά καλοφτιαγμένο cheeseburger δεν είναι υποβάθμιση.
Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί -μιλώντας πάντοτε για τα εστιατορικά δρώμενα της χώρας μας και εξαιρώντας τα κρεατοφαγικά spots- έχουμε μπόλικη δουλειά και ακόμη περισσότερη συζήτηση μπροστά μας. Αν ποτέ συμβεί τελικά κάτι τέτοιο. Βέβαια, για να είμαι απολύτως ακριβής, η αρχή ίσως και να έχει γίνει: Ο Τάσος Μαντής στο Soil σερβίρει ένα έξοχο μίνι burger χελιού με guanciale και vadouvan.
Anyway, όλα τα παραπάνω δεν γράφονται εν είδει κάποιας γαστρονομικής πρόκλησης για τα σπουδαία γευστικά ινστιτούτα της χώρας μας - ποιος είμαι εγώ άλλωστε που θα μπορούσε να θέσω ένα τέτοιο task; Έως τότε λοιπόν -όποτε και εάν- ο καθένας θα απολαμβάνει burger(s) στα λίγο-πολύ "έμπιστα" μέρη που έχει καταλήξει μετά από δοκιμές, προτιμήσεις και γούστο. Ευτυχώς, υπάρχουν, πια, αρκετά τέτοια και στα μέρη μας.
Αφορμή για όσα έχεις διαβάσει μέχρι τώρα στάθηκε μία διαφορετική "δοκιμή" των burgers του Smash’n Bun σε έναν μάλλον αντιφατικό χώρο, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από το opening του. Κάποια από τα πιο ενδεικτικά μπιφτεκόψωμά του σερβιρίστηκαν στο lobby του ξενοδοχείου The Modernist, σε ένα διαφορετικό-από-τα-συνηθισμένα event.
Το combo του κομψού χώρου συνδυαστικά με το -πραγματικά καλό- burger* που φέρει την υπογραφή του Μιχάλη Νουρλόγλου ίσως και να μου δημιούργησαν την επιθυμία ώστε κάποια στιγμή, κάπου προς τα εδώ, να δω σε ένα "σοβαρό" μενού ένα τέτοιο. Ένα burger δηλαδή που θα αποτυπώνει πλήρως τη φιλοσοφία του εστιατορίου και του σεφ αλλά δεν θα παύει ποτέ να είναι burger.
*Η χρήση dry aged κοπών από 100% ελληνικό μοσχαρίσιο κιμά ωρίμανσης 40 ημερών (που ζυμώνεται μόνο με αλάτι σε μπάλα και στη συνέχεια πιέζεται δυνατά με ειδικές πρέσες πάνω στην καυτή επιφάνεια ψησίματος, μέχρι να αποκτήσει πάχος μόλις μισό εκατοστό), το χειροποίητο bun από βιολογικό αλεύρι και τα επίσης βιολογικά μπέικον, τυρί και ντομάτα είναι απλά κάποια από τα στοιχεία που πιστοποιούν την υπεροχή των burgers του σεφ Νουρλόγλου και του Smash’n Bun.
