Τρίτη βράδυ με τον καιρό να φορά τα καταρρακτώδη του και τις αστραπές να κάνουν τον ουρανό να αναβοσβήνει σα χριστουγεννιάτικο λαμπάκι, το τελευταίο που περιμένεις να δεις είναι ένα off Broadway ψαράδικο στην όχι ιδιαίτερα θαλασσινή γειτονιά του Νέου Ηρακλείου, να είναι κατάμεστο. Κι όμως, αυτό το τυχαίο βράδυ Τρίτης, με την Αθήνα να έχει βάλει τα πρώτα βαριά της χειμωνιάτικα, το "Αφρόψαρο" είναι γεμάτο, κι όπως αποκαλύπτει η πορεία, αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Μια απ’ τις πιο όμορφες σάλες της Αθήνας έχει αυτό το ιωδιούχο στέκι του Βάκη Κασβίκη και της Γεωργίας Αποστολίδη, όμορφη αρκετά ώστε ανά διαστήματα να σε ξεγελά, αφού θα μπορούσε να βρίσκεται εξ ίσου στο κέντρο της Αθήνας ή στο κέντρο του Λονδίνου. Κι αυτό δεν το οφείλει μόνο στο design της, με τις μοντέρνες βαριές καρέκλες, τα ψηλά τραπέζια σα ξανθές σανίδες σερφ, ή την εντυπωσιακή ραφιέρα που δεσπόζει στο χώρο, γεμάτη με κρασιά, λικέρ κι αλλόκοτες αντίκες. Το χρωστάει και στον ωραίο φωτισμό που κάνει χώρο, πιάτα, υλικά, ακόμη και τους θαμώνες του να λάμπουν, λούζοντάς τους με μια θέρμη καλοκαιρινή, καμία σχέση με τις αστραπές απ’ έξω.
Νεαρές κοριτσοπαρέες και ρομαντικά dates μοιράζονται σ’ αυτά τα ψηλά τραπέζια, περικυκλωμένοι από οικογενειακές συνάξεις, ημιεπαγγελματικά ραντεβού και παλιόφιλους στο καθιερωμένους τους jour fix, κι ανάμεσά τους, ευγενής μετρ, εγκάρδιος οικοδεσπότης και δεινός ενορχηστρωτής της ομάδας του, ο αεικίνητος Βάκης Κασβίκης κινείται σα σκιέρ, ηλεκτρίζοντας το χώρο με μοναδική ενέργεια πηγαίας οικειότητας και κομψού σκανδιαλιάρικου χιούμορ.
"Με συγχωρείτε, πρέπει να το πάρω αυτό, το χρειαζόμαστε για μια παρασκευή για το διπλανό τραπέζι" λέει μειδιώντας, καθώς με μια μακριά λαβίδα αρπάζει το καρκάσι της πελαγίσιας τσιπούρας που έχει σερβίρει στιλιζαρισμένο πλάι στη σάρκα της, κομμένη σε δαντελένιο καρπάτσιο (με τίποτ’ άλλο πέρα από ανθό αλατιού, ελαιόλαδο και αυγά ρέγγας) και ζουμερό σεβίτσε (σε μαρινάδα από κουμ κουάτ, καλαμάντσι, μάνγκο και passion fruit). Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά πιάτα του "Αφρόψαρου", γίνεται ακόμη απολαυστικότερο όμως όταν, μετά από λίγο, φέρνει πίσω το καρκάσι, deep fried κι έτοιμο για λιχούδικο ξεκοκκάλισμα του κεφαλιού, του κολάρου και τις κριτσανιστής ουράς – "τελικά δεν το ήθελαν, μπορείτε να το φάτε κι αυτό" συμπληρώνει, κι εξαφανίζεται καθώς το τραπέζι χαχανίζει.
Γεμάτο εκπλήξεις όχι μόνο στην ευπρόσδεκτη πλάκα με την οποία πλουτίζει την εστιατορική εμπειρία του, αλλά και στις γεύσεις που σερβίρει, το "Αφρόψαρο" κρύβει δυνατά χαρτιά και στην ψαριέρα του, που ανάμεσα στα πελαγίσια ψάρια της μπορεί να έχει φυλαγμένους οστρακοθησαυρούς όπως τα άγρια μηλοκύδωνα, που ήμασταν τυχεροί να δοκιμάσουμε εκείνη την τυχαία Τρίτη, με σάρκα τραγανή και γεμάτη ιώδιο, ή τις τροφαντές κόκκινες γαρίδες Αδριατικής, που ετοιμάζει σε περίτεχνο ταρτάρ με μάνγκο, σόγια και τσίλι να σιγοντάρουν τη βαθιά, λαχταριστή τους γεύση.
Οι baby σουπιές, που ακουμπάει στη σχάρα ίσα για να πάρουν τη μυρωδιά της και τις φέρνει στο τραπέζι να σε σκλαβώσουν με τη ντελικάτη νοστιμιά της λουκουμένιας σάρκας τους, είναι αρκετές να σβήσουν όποια αστοχία μπορεί να υπάρχει στο κατάτι άδετο και άτονο κριθαρότο που συνοδεύει το άρτια σοταρισμένο φιλέτο συναγρίδας, ενώ οι λουκουμάδες μπακαλιάρου, αν και τσιμπημένοι στο αλάτι, έρχονται από τηγάνι αέρινο, που τους προικίζει με κρούστα τραγανή κι αλάδωτη, ό,τι πρέπει για βουτιές στο αγιολί που τους συνοδεύει.
Όσο για το φινάλε; Εκεί η παρουσίαση κάνει και πάλι τα δικά της, με το αφράτο choux, γεμιστό με εκμαυλιστική κρέμα φιστικιού Αιγίνης, η Lemon Tart με την κατάτι υπερβολική ποσότητα μαρέγκας, το πληθωρικής έντασης ταρτάκι τριπλής σοκολάτας, και το όχι και τόσο ισορροπημένο cheesecake με καραμέλα βουτύρου, έρχονται με "εγγύηση κατασκευαστή 6 μήνες". Λες και υπάρχει περίπτωση να αντέξουν πάνω στο τραπέζι για περισσότερο από 6 λεπτά…
Μαρίνου Αντύπα 62-66, Νέο Ηράκλειο, 2102723000
FB: Αφρόψαρο, IG: afropsaro_seafoodrestaurant
