Εχει περάσει περίπου μία δεκαετία από τότε που μια φωλιά από τηγανητές πατάτες με αβγά μάτια στάθηκε η αφορμή για να μάθουμε να πλοηγούμαστε κουτσά στραβά στους δρόμους του Περιστερίου. Έκτοτε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι. Το μετρό ήρθε στον Άγιο Αντώνιο, εκτενή έργα ανάπλασης έχουν αλλάξει το πρόσωπο ενός από τους μεγαλύτερους δήμους της Αθήνας και οι νέες eating & drinking τάσεις εκφράζονται όμορφα και πειστικά μέσα από στέκια που αρχίζουν να φτερουγίζουν δίπλα στις κλασικές αξίες της περιοχής.
Πάντα με επίκεντρο τις καυτές πιάτσες της Βεάκη και του Μπουρναζίου καθώς και τις παρυφές τους, που μπαίνουν σιγά σιγά στο παιχνίδι, μια γευστική βόλτα στο Περιστέρι περιλαμβάνει κρεατικά και θαλασσινά πρώτης τάξης, κλασικές ελληνικές γεύσεις σε ταβέρνες με ιστορία, καυτές νοτιοαμερικάνικες σπεσιαλιτέ αλλά και μίνιμαλ ασιατικές, χωρίς να λείπουν τα ατμοσφαιρικά wine bars και τα πολύ προσεγμένα all day στέκια.
Ο Αστερίας κουνά εδώ και λίγους μήνες θαλασσινή σημαία πολύ κοντά στην Πλατεία Μπουρναζίου. Το όμορφο ψαρο-εστιατόριο με το ευχάριστα λιτό θαλασσινό ντεκόρ κυκλώνει το θέμα ιώδιο έχοντας τον ταλαντούχο σεφ Γιάννη Στανίτσα στο τιμόνι της κουζίνας του κι ένα μενού που καλύπτει κάθε διάθεση. Παστουρμάς μπακαλιάρου, γιουβαρλάκια γαρίδας με μολόχα, καυκαλήθρες και σάλτσα μοσχολέμονου αλλά και μια εντυπωσιακή πιατέλα φουλ στα όστρακα δίνουν τον τόνο στα ορεκτικά, μια μπουγιαμπέσα με τα συνοδευτικά της, ένα ριζότο γαρίδας με βούτυρο ντομάτας κι ένας ροφός με ξινό τραχανά ξεχωρίζουν ανάμεσα στα κύρια, ενώ καλούδια από το raw bar και φρέσκο ψάρι στη σχάρα συμπληρώνουν το ευρύ θαλασσινό φάσμα.
Σε ρετρό ατμόσφαιρα αναπνέει η επίσης φρέσκια μοντέρνα ταβέρνα Κότταβος στις παρυφές της Βεάκη. Το όνομά της το πήρε από το παιχνίδι δεξιοτεχνίας που συνηθιζόταν στα αρχαιοελληνικά συμπόσια· όσο για την κουζίνα της, έχει ιδιαίτερη αγάπη στις προσεκτικά επιλεγμένες πρώτες ύλες και δη στην εποχή τους. Πιάτα όπως η φάβα που φέρνουν από τη Σχοινούσα, η σπέσιαλ πικάνια από ελληνικά μοσχάρια και το αξιώτικο κατσίκι με στριφτάρια και σάλτσα από πετιμέζι έχουν βρει το κοινό τους και διανθίζονται ενόψει Σαρακοστής με ωραίες νηστίσιμες προτάσεις και θαλασσινά. Θα τα ταιριάξετε με ελληνικά κρασιά αλλά και δύο δικής τους εμφιάλωσης από ποικιλίες Chardonnay και Malbec.
Άλλο πρόσφατο στέκι που έχει κιόλας βρει το κοινό του είναι το all day καφέ μπιστρό Gigifioggos, σε απόσταση βολής από το σταθμό του μετρό. Η θεατράλε ατμόσφαιρα με τους ρετρό πολυελαίους και τα έντονα χρώματα στους τοίχους αναδεικνύεται τις ώρες που πέφτει ο ήλιος και ταιριάζει γάντι με τα όλο και πιο συχνά οινικά events που διοργανώνει, τα live jazz parties κάθε Πέμπτη ή την καθημερινή απόλαυση κάποιου από τα καλοδιαλεγμένα κρασιά του καταλόγου, πολλά εκ των οποίων προσφέρονται με το ποτήρι. Δίπλα τους μπαίνουν μικρά και μεγάλα πιάτα που ευνοούν τη λογική της μοιρασιάς και δημιουργεί η Αριστέα Βλάχου.
Έδρα βέβαια της ικανής μαγείρισσας παραμένει η αδελφή ταβέρνα Δάφνη, που γράφει εδώ και 20 χρόνια τη δική της ιστορία στο Μπουρνάζι. Πάντα ανοιχτή, από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ, είναι στέκι αγαπημένο της περιοχής, όπου όλοι αισθάνονται σαν στο σπίτι τους και απολαμβάνουν τις διάσημες σπεσιαλιτέ της Αριστέας, όπως η βοσκόπιτα (μια παραλλαγή της σφακιανόπιτας με γέμιση ανθότυρου, μέλι και ξηρούς καρπούς από πάνω), τα σουτζουκάκια που σε πάνε μεμιάς στη Σμύρνη και τα πάντα πολλά κι ενδιαφέροντα πιάτα ημέρας, που αλλάζουν ανάλογα με την εποχή και τις εκλεκτές πρώτες ύλες τις οποίες αναζητά με επιμονή.
Τo Casa Azul, από την άλλη, ήταν αυτό που ανέλαβε να φέρει πέρυσι στο Περιστέρι τη μοντέρνα εκδοχή της λατινοαμερικάνικης κουζίνας σε περιβάλλον όμορφο και πειστικό. Το σκηνικό στο εσωτερικό της παλιάς μονοκατοικίας με τις πολλές γωνιές και στην κρυμμένη πίσω αυλή με το σιντριβάνι και τον λουλουδιασμένο χάρτη της Λατινικής Αμερικής σε εντυπωσιακό mural έχει γοητευτική πατίνα, εμπνευσμένη από το διάσημο Μπλε Σπίτι της Φρίντα Κάλο στο Μεξικό, ενώ η δράση ξεκινάει από νωρίς το πρωί και συνεχίζεται μέχρι αργά, με κοκτέιλ και μουσικές cumbia, tropical και afro.
Είναι μάλιστα δημιούργημα της ίδιας παρέας, που λίγα χρόνια νωρίτερα άνοιξε το πολύ δημοφιλές sushi bar Yuzu στην πιάτσα της Βεάκη. Μπροστά από τις πολύ όμορφες, ζωγραφισμένες γκέισες στους τούβλινους τοίχους και κάτω από τα πολύχρωμα φωτιστικά, το φιλικό στον χρήστη σενάριο γράφεται με nigiri, sashimi, rolls και κάποιες ζεστές προτάσεις, όπως τα ενδιαφέροντα bao buns και ramen σε διάφορες συνταγές, που συμπληρώνονται με κοκτέιλ και jazzy tunes.
Μια άλλη παρέα, τώρα, που γνωρίζουμε από το «Bank Job» της Κολοκοτρώνη, αποφάσισε να επενδύσει στη γειτονιά όπου μεγάλωσε. Κάπως έτσι γεννήθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε το Godmama’s Yard στην υπέροχη μονοκατοικία με την πολύ μεγάλη αυλή μιας καλοζωισμένης και πολυταξιδεμένης κυρίας της περιοχής με πολλά βαφτιστήρια. Η σιλουέτα της διαγράφεται μάλιστα καθισμένη σε πολυθρόνα εμμανουέλα στο πολύ όμορφο mural στο έμπα του χώρου, που αναπνέει σε industrial chic ύφος, ενώ η δουλειά που γίνεται είναι προσεγμένη σε κάθε της πτυχή, από τους specialty καφέδες και τις καλοφτιαγμένες comfort γεύσεις μέχρι τα ιδιαίτερα ινσταγκραμικά signature cocktails, που μαγειρεύονται sous vide στο εργαστήριο του μαγαζιού.
Όσο για εκείνη τη φωλιά που λέγαμε στην αρχή, παραμένει ασφαλώς το signature πιάτο του Base Grill, που εξελίχτηκε εν τω μεταξύ σε steakhouse-σημείο αναφοράς, με πιστούς από ολόκληρο το Λεκανοπέδιο. Φτιάχνεται μάλιστα με αβγά αποκλειστικά από νεαρές κότες που ζουν στο κοτέτσι του εστιατορίου, δίπλα της φιγουράρουν homemade αλλαντικά και λουκάνικα αλλά κι εξαιρετική σπαλομπριζόλα, ανάμεσα στις πολλές και διαφορετικές κοπές που ξεκουράζονται στο μεγάλο κι εντυπωσιακό ψυγείο στην είσοδο του μαγαζιού.
Οι αδερφοί Λιάκου έχουν περάσει το sourcing της πρώτης ύλης σε άλλο επίπεδο όχι μόνο εδώ αλλά και στο Travolta τους, που έκανε το Περιστέρι να μοιάζει ότι βρέχεται από θάλασσα. Τόσο φρέσκα είναι τα ψάρια και τα θαλασσινά που μπαίνουν στο μαγαζί και άλλο τόσο εξαιρετικές οι σπεσιαλιτέ τους. Όσοι έχουν δοκιμάσει τον ανεπανάληπτο πύργο από φιλεταρισμένες σαρδέλες με στρώσεις από κρέμα παντζαριού, το ασυναγώνιστο κοντοσούβλι με ψητά καλαμαράκια περασμένα σε βέργα, το αψεγάδιαστο τηγάνι και τη σχάρα του εστιατορίου σίγουρα θα συμφωνήσουν.
