Όταν η ζέστη είναι αφόρητη κι εμείς πλησιάζουμε στα όρια της απελπισίας, υπάρχουν μέρη στην Αθήνα που μπορούν να μας... ανακουφίσουν. Μη νομίσετε ότι πρέπει να κάνετε βουτιά στη θάλασσα για να τα βρείτε, συμβαίνει και το αντίθετο: να πάρετε –που λέει ο λόγος– τα βουνά, εκεί όπου το βράδυ θέλεις ζακετάκι ενώ η Αθήνα καίγεται!
Λίγο προτού ρίξει αυλαία το φετινό καυτό καλοκαίρι, οι εκτός downtown ανάσες κρίνονται απαραίτητες, ειδικότερα αυτές που περιέχουν δροσερό βουνίσιο αέρα! Όπως αυτές που μπορείτε να πάρετε στο «Αγρόκτημα Ρεγκούκου» στην Αμυγδαλέζα. Για να φτάσετε εκεί, πρέπει να διανύσετε 30 και κάτι χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης σε ένα τοπίο καταπράσινο, από την άλλη πλευρά της Πεντέλης, στραμμένο προς τη λίμνη του Μαραθώνα. Σε αυτήν την όμορφη εξοχική ταβέρνα η λογική from farm to table –την αξία της οποίας ξανανακαλύπτουμε σήμερα– εφαρμόζεται συστηματικά εδώ και δεκαετίες. Τα ίδια πεντανόστιμα κολοκυθάκια, ντομάτες, φασολάκια και άλλα ζαρζαβατικά που καλλιεργούν στο μποστάνι τους, και μπορείς να ψωνίσεις και για το σπίτι, χρησιμοποιούν και στην κουζίνα. Στην καταπράσινη αυλή σερβίρουν παραδοσιακή ελληνική κουζίνα: ωραία κεφτεδάκια, κουνέλι στιφάδο, πίτες χειροποίητες, σαλιγκάρια, αρνάκι της κατσαρόλας, ωραία παϊδάκια και, φυσικά, πλούσιες σαλάτες.
Εκεί κοντά, στη Σταμάτα, υπάρχουν άλλες δύο ονομαστές ταβέρνες. Ο «Πιπινιός», ο οποίος έχει ψηφιστεί από τους αναγνώστες του «α» ως ένα από τα καλύτερα μαγαζιά για παϊδάκια στην Αθήνα, προσφέρει σταθερά value for money έντιμη κρεατοφαγία από το 1992. Μαζί με κοκορέτσι, μπιφτέκι, χάλκινες γάστρες με κατσικάκι ή αρνί και πατάτες-λουκούμι, τυρόπιτα στο τηγάνι, αυτή η ταβέρνα είναι φημισμένη σε όλο το Λεκανοπέδιο. Έχετε στα υπόψη ότι κάθε Πέμπτη μια λαχταριστή προβατίνα μπαίνει στη σούβλα. Η ταβέρνα του «Πέππα» μοιάζει πιο πολύ με εστιατόριο, τα φαγητά της όμως είναι παραδοσιακά. Καλή χειροποίητη σπανακοτυρόπιτα, πολλά πεϊνιρλί αλλά και αρνάκι φρικασέ από τον ξυλόφουρνο, μανούρι στα κάρβουνα, με μέλι και σουσάμι ή σπιτικό γλυκό κυδώνι, ζουμερό και τραγανό κοντοσούβλι, κοκορέτσι και –για το τέλος– ωραίοι λουκουμάδες και πρωτότυπη τραχανόπιτα με καρύδια.
Αλλαγή βουνού για να πάμε στον «Άγιο Μερκούριο» στη Βαρυμπόμπη, μέσα στη δροσιά της δασωμένης ανατολικής πλευράς της Πάρνηθας. Εξαιρετικά τα παϊδάκια (βραβευμένα από το «α»), με ξεροψημένο λιπάκι και νοστιμότατο κρέας, τρυφερή μοσχαρίσια γάλακτος και χοιρινή, ζουμερή συκωταριά στο τηγάνι και στιβαρή σπαλομπριζόλα στη σχάρα... Πολύ καλό τηγάνι στις υπέροχες πατάτες -τις κόβει ο παππούς της οικογένειας- και τα κολοκυθάκια, δική τους τυροκαυτερή, υπέροχο τυροπιτάρι με ζυμάρι από ψωμί και άφθονη φέτα, τηγανισμένο άψογα σε XL μέγεθος.
Δύο μαγαζιά που έχουν όνομα στην Κάτω Κηφισιά, ένα νέο κι ένα παλιό, μετράνε επίσης στις επιλογές μας. Στο «Καλωσόρισμα του Αντώνη» εισπράττεις τη γενναιόδωρη, λεβέντικη ελληνική φιλοξενία και στην καταπράσινη αυλή με τις μουριές η δροσιά είναι δεδομένη. Ο Αντώνης Ρούσσος ψάχνει τα προϊόντα του και προσφέρει μια καθαρή, κλασική και πεντανόστιμη ελληνική κουζίνα με μεράκι. Οι μεγαλούτσικοι ντολμάδες, καλοτυλιγμένοι και με ωραίο, ελαφρύ αβγολέμονο, η φάβα με υφή και γεύση εξαιρετικές, το ρουμελιώτικο κοκορέτσι τραγανό και τρυφερό, τα τυροπιτάκια κρατσανιστά, το μπιφτέκι «πρέπει». Στο παραδοσιακό γιουβέτσι το κριθαράκι –μοσχοβολάει μπαχάρι– είναι πιο νόστιμο και από το κρέας και η κατσικομακαρονάδα με χοντρό μακαρόνι λέει.
Στην αυλή του ολοκαίνουργιου «Zeibekiko» του Γιώργου Τσιλιγκίρη το σκηνικό περιλαμβάνει τραπέζια με στιγμιότυπα από παλιές ελληνικές ταινίες, ανάμεσα σε πεύκα, λεμονιές και μπουκαμβίλιες, με το γύρο και το καλαμάκι να περνάνε σε άλλο επίπεδο. Εκτός από τους κλασικούς γύρους, η κολεξιόν περιλαμβάνει μαύρο χοίρο και πρόβατο, που έρχονται ελκυστικά λεπτοκομμένοι, ενώ τα χειροποίητα καλαμάκια από ατόφιο κρέας από μικρές ελληνικές φάρμες είναι μερακλίδικα και γευστικότατα. Το φινάλε με γιαούρτι πρόβειο με γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο αποτελεί φυσική συνέχεια όλων των προηγούμενων.
Στα Μελίσσια, τώρα, η κλασική χασαποταβέρνα του «Μαγγίνα» στρώνει τα τραπέζια της σε ένα μικρό πράσινο άλσος από το 1948. Έχει όνομα για τα παϊδάκια του, οι σούβλες με το αρνί, το γουρουνόπουλο και το κοκορέτσι γυρίζουν σταθερά και το λιτό κρεατολαγνικό μενού παραμένει ίδιο, παρότι η σάλα της παλιάς ταβέρνας έχει πλέον μοντέρνο, πολυτελές στιλ.
Στο «Εν Ελλάδι» στην Κηφισιά, τέλος, ο χώρος έχει μια όμορφη αστική αρχοντιά που της ταιριάζουν πολύ οι λευκές μεταλλικέ πολυθρόνες εξοχής. Την κουζίνα επιμελείται ο πολύ καλός σεφ Noel Robert από τον Μαυρίκιο. που ζει και δουλεύει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Το μενού του, ελληνικό και μεσογειακό, έχει εύρος: από γιαπράκια με σάλτσα γιαουρτιού, σαντορινιά φάβα με καραμελωμένα κρεμμύδια, κόκορα με φλωμάρια Λήμνου, σάλτσα ντομάτας και ξινομυζήθρα αλλά και γιαουρτλού κεμπάπ μέχρι σουφλέ κολοκυθιού με τυριά και φρέσκο δυόσμο, μοσχάρι χουνκιάρ με πουρέ μελιτζάνας, μοσχαρίσια μάγουλα με σπαστές πατάτες και χόρτα κ.ά.
