Και καθημερινό σικ, και μεζεδολόγημα, και γκουρμέ με πολύ ρυθμό, και έθνικ φάσεις. Στην Κηφισιά έχει δροσιά και πολλές ωραίες ιδέες για αξέχαστες εξόδους.
H Κηφισιά παραμένει πάντοτε στο επίκεντρο της εστιατορικής σκηνής της Αθήνας. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια της κρίσης η ανάπτυξη καινούργιων concepts και μαγαζιών συνεχίστηκε απτόητη. εκεί στράφηκαν εν πολλοίς οι επιχειρηματίες του τομέα απευθυνόμενοι στο πιο εύπορο κομμάτι της πόλης. Αποτέλεσμα, τα εστιατόρια της Κηφισιάς είναι και πολλά και ποικίλα, μετατρέποντάς τη σε πόλο έλξης διασκέδασης και ψυχαγωγίας για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο.
Τώρα το καλοκαίρι, παρότι έχουμε μια φυσική ροπή προς θάλασσα μεριά, η έλξη του Βορρά είναι εξίσου δυνατή με τη θερμοκρασία να πιάνει διαφορά 4°C από το κέντρο της Αθήνας. Σας προτείνουμε λοιπόν σενάρια εξόδου που θα ταιριάξουν γάντι στις θερινές σας αναζητήσεις.
Γκουρμέ με ρυθμό
Στις πρώτες επιλογές των εξοδούχων που ψάχνουν πνεύμα κοσμοπολίτικο, ενορχηστρωμένο στο ρυθμό της μουσικής ή του κόσμου που καλοπερνάει, είναι το Cash. Ο κήπος του μπροστά στο παλιό art deco αρχοντικό έχει μια αύρα Ρολάν Γκαρός. Μουράτοι και μη των ΒΠ, εντυπωσιακές γυναίκες και γενικώς κόσμος στα ωραία του απολαμβάνουν σπέσιαλ σέρβις ενορχηστρωμένο από τον Νεκτάριο Ντάλα και κουζίνα με ψαγμένες γκουρμεδιές. Το Jap fusion και η Nikkei κουζίνα του «Oozora» που μετακομίζει εδώ το καλοκαίρι ταιριάζουν πολύ με τα κοκτέιλ του μπαρ.
Έτσι για να σας ανοίξουμε την όρεξη, ο συνδυασμός καρπούζι με πάπια λέει πολλά. Ο άλλος ιαπωνισμός που συνεχίζει να κάνει αίσθηση με την υψηλών προδιαγραφών κουζίνα του είναι το Rakkan. Το μοδάτο κοινό του ψοφάει για ρυθμό και σούσι και το fractal υποβλητικό σκηνικό του φτιάχνει κλαμπίστικη ατμόσφαιρα όταν τα dB ανεβαίνουν. Το φαγητό είναι πραγματικά πολύ καλό και ουσιαστικό, απαλλαγμένο από την αβάσταχτη ελαφρότητα της μόδας – τόσο μπαρόκ αλλά και τόσο γκουρμέ sushi roll σαν το Black emperor δύσκολα βρίσκεις στην πόλη.
Το Dalliance House από την άλλη έχει υιοθετήσει με απίστευτα φυσικό τρόπο ένα μοναδικό mix ’n’ match στιλ με ετερόκλητες, αψόγως συνεργαζόμενες ντιζαϊνιές, post-graffiti και κλασικά στοιχεία που θα μπορούσε άνετα να σταθεί σε μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου. Με επικεφαλής δε τον διακεκριμένο bartender Γιάννη Σαμαρά έχει εξελιχθεί σ’ ένα από τα καλύτερα cocktail bars της πόλης, ενώ και η κουζίνα του παίζει πολύ ταιριαστά με τη λογική των tapas.
Τσιμπολογήστε ταρτάρ τόνου σε κανταΐφι mini burger και τα λέμε. Να κάθεσαι στο κατάμαυρο μπαλκόνι του Abovo και να χαζεύεις το φωτισμένο μέγαρο Λάτση και τα πανύψηλα δέντρα του Κεφαλαρίου κάτω από τον έναστρο ουρανό είναι μεγίστη απόλαυση. Πόσο μάλλον όταν στην κουζίνα ο Μιχάλης Νουρλόγλου δημιουργεί εξαιρετικά πιάτα με σφραγίδα Χρυσού Σκούφου. Θα σας πω δύο από τα αγαπημένα μου. το σιγομαγειρεμένο αρνί (μαστιχωτό τρυφερούδι) με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας, ντομάτα και γιαούρτι και το καπνιστό χέλι ψημένο στη σχάρα σ’ ένα φαντεζί συνδυασμό με παντζάρι, χόρτα και εσπεριδοειδή. (Το εστιατόριο θα είναι κλειστό όλο τον Αύγουστο και θα ξανανοίξει στις αρχές Σεπτέμβρη).
Καθημερινό chic
Μεγάλο ζητούμενο η ανάταση της καθημερινότητας και ευτυχώς τελευταία είναι πολλοί αυτοί που φροντίζουν γι’ αυτό. Η αίσθηση ότι ένας ντεκορατέρ έχει κεντήσει ένα στιλάτο σπίτι είναι διάχυτη στο εσωτερικό και την αυλή του Yellow. Σκηνοθέτης του πράγματος ο Κώστας Βακιρτζής και σεφ ο Bασίλης Αλβανίδης, ο οποίος κινείται στη νόστιμη σιγουριά μοσχοβολιστών κεφτέδων, μπέργκερ και ριζότι – εσείς πάντως μη φύγετε χωρίς να δροσιστείτε με παγωτό δυόσμου. Τη γοητεία του ευχάριστου γκουρμέ μπιστρό την είχε από την αρχή ραμμένη στην ούγια το Π-Box του Χριστόφορου Πέσκια ως εκ τούτου οι Κηφισιώτες το γεμίζουν μεσημέρι-βράδυ. Το ελληνο-jap fusion είναι από τα αγαπημένα παιχνίδια του σεφ, γι’ αυτό μη χάσετε την καλύτερη μελιτζανοσαλάτα της Αθήνας με τόνο σε σάλτσα teriyaki-yuzu.
Κι αν η καρδιά σας τραβάει ελληνοπρεπή conceptualισμό, δοκιμάστε σουτζουκάκια σμυρναίικα ταρτάρ. Η οικειότητα της μοντέρνας ταβέρνας και η αύρα ενός wine restaurant σφραγίζουν το ελκυστικό δύο σε ένα του Τηλέμαχος Art Grill. Εκεί ο Γιώργος Τσιλιγκίρης μας σερβίρει θεάρεστα σουβλάκια αρνιού, σπαλομπριζόλα και παϊδάκια από σιτεμένο ζυγούρι και προβατίνα.
Σε πολλή διαφορετική συχνότητα το Ταξιδεύοντας στα βόρεια σε ηρεμεί με την απαλότητα των χρωμάτων του και τα τραπέζια στο ξύλινο ντεκ. Εδώ τον πρώτο λόγο έχει η θάλασσα με αέρινα αχνισμένα μύδια και πρώτης τάξεως τηγάνι και σχάρα. Με μια every day γεωμετρία και κινηματογραφικές αναφορές, το άρτι αφιχθέν στην Κηφισιά Nice ’n’ Easy μας ιντριγκάρει με τις οικολογικές του ανησυχίες και την πληθωρική νοστιμιά της κουζίνας του.
Μεταξύ νοσταλγίας, παράδοσης και βιομηχανικής οικειότητας το Έργον καλλιεργεί με μεγάλη επιτυχία –για την ακρίβεια γίνεται χαμός– την ιδέα του eating (τους μεζέδες δημιουργεί ο Δημήτρης Σκαρμούτσος) and shopping (από το μοντέρνο παντοπωλείο του). Μη χάσετε τα πρόβεια παϊδάκια με τσάτνεϊ κρεμμυδιού, μαύρο τζατζίκι και βουβαλίσια κρεμ μπριλέ. Η εγκάρδια ελληνική φιλοξενία ανεβαίνει σε πολύ υψηλά δώματα στο Καλωσόρισμα του Αντώνη. Στην καταπράσινη αυλή κάτω απ’ τις μουριές οι παρέες χαίρονται μια κουζίνα που θυμίζει κυριακάτικο σπιτικό τσιμπούσι με κατσικομακαρονάδα μέγκλα, μοσχαράκι γιουβέτσι και κατσικάκι λαδορίγανη.
Το πολύ όμορφα ανακαινισμένο Καστελόριζο είναι ό,τι πρέπει μεσημέρι-βράδυ, με μεγάλη ποικιλία και πολλές οικονομικές λύσεις. Ανάμεσά τους ένα πιάτο χαλαρής αστικής χαράς, τα ψητά μάγουλα μεγάλου ψαριού. Με κινηματογραφικό σκηνικό μοιάζει ο κήπος του νεοκλασικού που στεγάζει τις Γεύσεις με ονομασία Προέλευσης. Εκεί, από το μενού που σχεδιάζει η Νένα Ισμυρνόγλου δοκιμάσετε οπωσδήποτε την τυρόπιτα με χειροποίητο φύλλο γιουφκά που ψήνεται μόλις την παραγγείλετε. Βιομηχανικό σικ με ισπανική ψυχή και ζωντάνια αποπνέει το ολοκαίνουργιο La Gabinoteca που ξεκίνησε την καριέρα του στη Μαδρίτη. Προτείνει ωραιότατα tapas του στιλ «μη αυθεντική σαλάτα του Καίσαρα», βαζάκι με τρουφάτο πουρέ πατάτας και ρευστό αβγό ή ραβιόλια γεμιστά με χοιρινά ποδαράκια και μανιτάρια.
Έθνικ και ξερό ψωμί
Τα σχιστά μάτια του ολοκαίνουργιου Tomoe είναι πολύ μίνιμαλ, με εντυπωσιακό ενυδρείο και μπάρα στολισμένη με χοντρούς κόμπους σχοινιών. Εδώ θα δοκιμάσετε μια συλλογή σούσι με ένα μυρωδάτο κοκτέιλ από τσάι ιβίσκου. Αν πάλι θέλετε τον εξωτισμό σας πιο αισθησιακό, τότε θα πρέπει να αφεθείτε στο στιλάτο μοντερνισμό του Nargile, στο χορό της κοιλιάς και σε ερεθιστικά κίμπε και σις ταούκ. Το Πικ-Νικ Bar, πάλι, γράφει αμέσως με την πολυεθνική πολυχρωμία του ντεκόρ του –δροσερή, ερεθιστική και πικάντικη–, με τα ωραία κοκτέιλ και τα multi ethnic πιάτα από Ινδία, Τουρκία, Ταϊλάνδη και Μαρόκο. Από την εξωτερική ατζέντα δεν μπορεί να λείπει ο φιλόξενος μοντερνισμός του Square Sushi όπου maki και nigiri σε καλές εκδοχές και σωστές τιμές φέρνουν τον ιαπωνισμό στην καθημερινότητα. Και επειδή το Μεξικό μας έπεισε να το χειροκροτήσουμε στο Μουντιάλ, δοκιμάζουμε τις γευστικές του χάρες (φαχίτας, τάκος, εντσιλάδας) στο πολύχρωμο και νόστιμο Dos Hermanos.
Μεζεδολογώντας
Πηχάκι το πηχάκι έχει στηθεί ως φιλική ντιζαϊνιά ο Σπάγγος που προτείνει νοστιμότατους μεζέδες. Με νεοταβερνέ πολυχρωμία και τους τοίχους του ιχνογραφημένους, το Μπέρδεμα επανέρχεται στην Κηφισιά και παίζει με πολίτικες νοστιμιές, μελιτζάνες σαλάτα ψητές στα κάρβουνα, αλλά και γαρίδες κοκτέιλ και μπιτόκ αλά ρους, ενώ το στημένο σαν νοσταλγικό νεο-μπακάλικο Τζίτζικας και Μέρμηγκας στον όμορφο πεζόδρομο της Δροσίνη έχει φάση – όπως και το μαστιχάτο κοτόπουλο σε φωλιά κανταϊφιού, οι σαρδέλες στη σχάρα με κρεμμύδια και ο καγιανάς.
