Η Κατερίνα Πιπιλή ανοίγει τη 2η μέρα του φεστιβάλ, με το κουαρτέτο της
Μπορεί να ευσταθεί η άποψη που θέλει την τζαζ στην Ελλάδα να είναι μια μάλλον πονεμένη υπόθεση, ταυτόχρονα, πάντως, πρόκειται και για υπόθεση με αξιοσημείωτη διάρκεια: μετρά, πλέον, πάνω από έναν αιώνα ζωής (λιγότερο ή περισσότερο), αν συνυπολογίσουμε και τα πρώτα-πρώτα βήματα, όσα έγιναν, δηλαδή, κατά τον εγχώριο Μεσοπόλεμο, εκφραζόμενα μέσω επιθεωρήσεων ή από οπερέτες σαν το "Διαβολόπαιδο" του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (Δεκέμβριος 1921).
Αν κάτι μαρτυρά μια τέτοια χρονική βεντάλια, είναι ότι η ανανέωση της μικρής, μα ζωηρής κοινότητας που στηρίζει έμπρακτα τα τζαζ πράγματα στην Ελλάδα, παραμένει εξίσου διαρκής. Κάτι που δεν αφορά μόνο στο κοινό, μα επεκτείνεται και στους καλλιτέχνες, καθώς και στους ανθρώπους οι οποίοι δημιουργούν στέκια και καταστάσεις για τους φίλους αυτής της μουσικής. Όπως το έχει συνοψίσει και ο Φώντας Τρούσας –ένας μεγάλος γνώστης του χώρου– "το γενικότερο περιβάλλον μπορεί να μην ευνοεί πάντα, όμως υπάρχουν τρόποι και διέξοδοι". Φράση που επιβεβαιώνεται, τώρα, από το νεότευκτο Jazzét Festival και την προσπάθειά του να καθιερωθεί ως καινούριος συναυλιακός θεσμός.
Ασφαλώς, αν και φρέσκο ως παρουσία, το Jazzét διαθέτει μια ήδη γερή και δοκιμασμένη προϊστορία, που λειτουργεί ως εχέγγυο όχι μόνο για την αξιοπιστία του εντός του χώρου στον οποίον εγγράφεται, μα και για την αγάπη των διοργανωτών του προς τα πολλά και διάφορα πρόσωπα της τζαζ. Το ίδιο το όνομα του φεστιβάλ, άλλωστε, πιστοποιεί ότι πρόκειται για τους ανθρώπους πίσω από το "Jazzét Music Hall" του Χαϊδαρίου: μαγαζί που αποτελεί δυναμικό πόλο συσπείρωσης της εγχώριας τζαζ κοινότητας, το οποίο αποτολμά φέτος ένα γενναίο βήμα προς το μέλλον, στήνοντας ένα ευρύτερο, πλουραλιστικό και εξωστρεφές πλαίσιο φιλοξενίας των πάγιων ανησυχιών του.
Το φιλόδοξο πρόσωπο αυτού του πρώτου Jazzét αποτυπώνεται, βέβαια, στην τριήμερη διάρκειά του. Το δε πρόγραμμα που θα απολαύσουν όσοι δώσουν το παρών στο Θέατρο Πέτρας μαρτυρά το εύρος της ματιάς των ιθυνόντων του φεστιβάλ, καθώς αγκαλιάζει διάφορα "κλαδιά" της τζαζ. Μάλιστα, η πρώτη μέρα (Παρασκευή 13/9) ανοίγει με μια διεθνή παρουσία, αφού τη σκηνή καταλαμβάνουν οι Ελβετοί Claude Diallo Situation: ένα τρίο περιστρεφόμενο γύρω από τον πιανίστα Claude Diallo, που έρχεται στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Ως πρωταγωνιστές, ωστόσο, φιγουράρουν οι Αθηναίοι B.Y.S. Trio. Οι οποίοι έχουν ήδη διακριθεί χάρη στις αφιερωματικές τους βραδιές στην παρακαταθήκη του Charlie Haden και τώρα στήνουν μια σύμπραξη με το νέι του Χάρη Λαμπράκη και τη φωνή της Άννας Λινάρδου.
Κατόπιν, η δεύτερη ημέρα (Σάββατο 14/9) αποκτά ακόμα πιο διεθνές άρωμα: την εκκίνηση αναλάμβει το Katerina Pipili Quartet –που μπορεί να έχει ως κινητήριο δύναμη την Ελληνίδα μουσικό Κατερίνα Πιπιλή, μα εδρεύει στο Παρίσι, παντρεύοντας αρμονικά ήχους παλιούς και νέους– ενώ το "κυρίως πιάτο" προσφέρει το ολοκαινούριο γκρουπ Galassio: μια συνεργασία του Έλληνα κιθαρίστα Λευτέρη Χριστοφή με τον Νορβηγό κοντραμπασίστα Arild Andersen και τον Αμερικανό ντράμερ Paul Wertico, οι οποίοι ηχογραφούν παράλληλα και τον πρώτο τους δίσκο, έχοντας ως "πυξίδα" τον αυτοσχεδιασμό και τη σύγχρονη όψη της τζαζ.
Στη συνέχεια, το Jazzét ολοκληρώνεται την Κυριακή 15/9 με τους Ntinos Manos Quintet να παρουσιάζουν το φρέσκο, δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του ηγέτη τους, του κοντραμπασίστα Ντίνου Μάνου, προτού δώσουν τη σκυτάλη στη δοκιμασμένη κι άλλες χρονιές παράσταση "Elly Loves Jazz" της Έλλης Πασπαλά. Η οποία τραγουδά αγαπημένα standards της κλασικής τζαζ δισκογραφίας περιστοιχιζόμενη από το σαξόφωνο του David Lynch, το πιάνο του Τάκη Φαραζή, το κοντραμπάσο του Πέτρου Βαρθακούρη και τα ντραμς του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη.
Ας σημειωθεί, πάντως, ότι το φεστιβάλ δεν περιορίζεται στα συναυλιακά δρώμενα: στο Θέατρο Πέτρας, δηλαδή, θα εμφανιστούν και ομάδες τζαζ χορού, θα παρουσιαστεί και έκθεση τζαζ φωτογραφίας, ενώ θα υπάρχουν και περίπτερα δισκογραφικών εταιριών, ωδείων και μουσικών σχολών. Τα υπόλοιπα, όπως και τα μελλούμενα, εξαρτώνται από το κοινό και τη διάθεση στήριξης την οποία θα επιδείξει.
