Σε όσα άτομα έχουμε μείνει στην Αθήνα τώρα, μια ανάσα από τον Δεκαπενταύγουστο, η πόλη μοιάζει κάπως σαν να μας ανήκει. Μπορεί αυτή η ψευδαίσθηση να ακούγεται σαν μια προσπάθεια ρομαντικοποίησης μιας πόλης που είναι συχνά ανυπόφορη -ιδιαίτερα για τους λιγότερο προνομιούχους εντός της. Ωστόσο, είναι μάλλον μια προσπάθεια επαναμαγεύσης της ζωής εντός των τειχών της πρωτεύουσας. Ή και κάτι σαν μικρό coping mechanism.
Τώρα, λοιπόν, που έχει αδειάσει, η Αθήνα είναι σαν να μοιράζεται μαζί μας τη μελαγχολία, την ησυχία, τους ράθυμους ρυθμούς της. Ιδού μερικές ιδέες για μουσικό χαλί με διάφορες διαθέσεις, σε περίπτωση που τύχει να σταθείτε και να την παρατηρήσετε (στο λεωφορείο, τον ηλεκτρικό, τη θέα) ή περπατήσετε στους έρημους δρόμους της σαν άξιος main character.
"Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα", η playlist
"Φτηνά Τσιγάρα" - Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
"My Hue and Cry" - Cocteau Twins
"Video Games" - Lana del Rey
"Sodus" - Cemeteries
"Burger Queen" - Placebo
"Συναισθηματική Πανούκλα" - Blakaut
"Παγκράτι, βράδυ" - The Callas
"Alice" - The Underground Youth
"Espresso" - Sabrina Carpenter
"Samba" - Σtella
*B2b - Charli xcx
*γιατί, στην τελική, brat summer έχουμε...